Γράφει ο Α. Γιουρμετάκης
ΕΦΘΑΣΕ λοιπόν, η κρίσιμη ώρα για τον νεοδημοκράτη και τη νεοδημοκράτισσα… Αύριο, από το πρωί έως νωρίς το βράδυ, κάπου ανάμεσα στον πρωινό καφέ, τα ψώνια στην αγορά και το μεσημεριάτικο τσιπουράκι, θα προσέρχεται στο Διβάνη (του …ψυχαναλυτή!) για να ψηφίσει τον πρόεδρο της αρεσκείας του / της: Μεϊμαράκης, Γεωργιάδης, Μητσοτάκης και Τζιτζικώστας οι διεκδικητές της ψήφου…
ΤΙ ΞΕΡΟΥΜΕ γι’ αυτούς; Πολλά ως προς τις απόψεις τους – δύο μήνες τώρα άλλωστε, αλωνίζουν τα κανάλια με την ιδιότητα του υποψηφίου προέδρου… Χώρια, οι χιλιάδες τηλεοπτικές ώρες που κατέγραψαν πριν αποφασίσουν να διεκδικήσουν την προεδρία ως βουλευτές, αυτοδιοικητικοί, στελέχη κ.λπ… Διακριτό και το προφίλ του καθενός: φιλελεύθερος ο Μητσοτάκης, λαϊκιστής ο Γεωργιάδης, ένα κεφάλαιο μόνος του ο Τζιτζικώστας (όπως, κάθε βορειοελλαδίτης αιρετός της αυτοδιοίκησης, άλλωστε), κομματικός ο Μεϊμαράκης…
ΤΙ ΑΛΛΟ γνωρίζουμε γι’ αυτούς: ότι ο Μεϊμαράκης δεν ονειρεύτηκε ποτέ (φανερά τουλάχιστον) την προεδρία του κόμματος, ούτε υπήρξε ποτέ αφελής ώστε να διατυπώσει δημοσίως τέτοιου είδους φιλοδοξίες… Βρέθηκε στη θέση ως «προσωρινός» και διεκδικεί την προεδρία κατόπιν επιθυμίας κάποιων άλλων και μόνον ως «εγγυητής της ενότητας» (ως ικανός να ηγηθεί της παράταξης, συνεπώς, όχι!). Ο Άδωνις Γεωργιάδης ομοίως, ουδέποτε στο πρόσφατο παρελθόν προδιέθεσε την κοινή γνώμη ή το νεοδημοκρατικό ακροατήριο (ακόμη και τους δικούς του ψηφοφόρους) για τη φιλοδοξία του να ηγηθεί του κόμματος… Κατέθεσε υποψηφιότητα όπως ο ίδιος ομολόγησε, μόνο και μόνο επειδή δεν κατέθεσε ο Βορίδης!
ΤΟΥΤΩΝ δοθέντων, οι μόνοι από τους τέσσερις υποψηφίους που διεκδικούν την προεδρία της Ν.Δ. όχι από σπόντα, αλλά επειδή έχουν τη φιλοδοξία να ηγηθούν της παράταξης, είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης κι ο Απόστολος Τζιτζικώστας… Ο πρώτος προβάλει τις καθαρά φιλελεύθερες θέσεις του και φιλοδοξεί να δώσει τη δυνατότητα σ’ έναν φθαρμένο πολιτικό οργανισμό (που δείχνει να αρνείται κάθε νεοτερισμό) να αρθρώσει σύγχρονο λόγο… Εκπροσωπεί την ευρωπαϊκή κεντροδεξιά περισσότερο από τους άλλους υποψηφίους προέδρους της Ν.Δ…. Εν αντιθέσει με τον Απόστολο Τζιτζικώστα που αντιπροσωπεύει τη λεγόμενη «λαϊκή δεξιά» με ολίγη από Άνθιμο, μιας εσάνς Παπαγεωργόπουλου και τη δυναμική του «Τσίπρα της δεξιάς» που απειλεί το «παλιό» και το «σύστημα», χωρίς να λαμβάνει υπ’ όψιν του ότι το στυλ του εκπροσωπεί και το «παλιό» (ντύσιμο, πολιτικός λόγος, πολιτική συμπεριφορά), και το «σύστημα» (οικογενειακό παρελθόν, πολιτικοί φίλοι, Βορίδης κ.λπ.)…
ΒΕΒΑΙΩΣ ο νεοδημοκράτης κι η νεοδημοκράτισσα – που είναι χρόνια τώρα μέλη του κόμματος – όλα τα παραπάνω τ’ ακούνε βερεσέ… Ξέρουν σαφώς καλύτερα απ’ όλους εμάς (τους απ’ έξω) τι ακριβώς κρύβεται πίσω από τον ευφημισμό «εγγυητής της ενότητας»… Ξέρουν τι ακριβώς ζητούν από τον Τζιτζικώστα… Ό,τι ίσως ζήτησαν κι από τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη στα μέσα της δεκαετίας του ογδόντα: να «γίνει απλώς ο αντιΑνδρέας» που θα κερδίσει τον Ανδρέα και τίποτα περισσότερο… Γι’ αυτό και μόλις άρχισε να κυβερνάει και να προτείνει μεταρρυθμίσεις, του ζήτησαν πρώτα να σκεφθεί τα «δικά μας παιδιά» και μετά τον έριξαν!... Πιθανόν γι’ αυτό και θεωρούν βαρίδιο στην υποψηφιότητα του Κυριάκου τ’ όνομά του, ενώ εξακολουθούν να θεωρούν «μεσσία» τον Κώστα Καραμανλή που δεν χρειάστηκε παρά μια επταετία, για να δυσφημίσει το σαφώς βαρύτερο όνομα που φέρει!...
ΥΠΑΡΧΕΙ συνεπώς, ελπίδα για μας τους υπόλοιπους από την αυριανή εκλογική διαδικασία της Νέας Δημοκρατίας; Όχι, είναι η απάντηση… Εκτός κι αν συμβεί το «μοιραίο» γι’ αυτούς «λάθος» και κερδίσει το αουτσάιντερ… Έχει ξανασυμβεί το 1996, αλλά σε διαδικασία που κινήθηκε στα στενά όρια μιας κοινοβουλευτικής ομάδας… Αυτής του ΠΑΣΟΚ, που ανέδειξε με ελάχιστες ψήφους διαφορά τον Σημίτη πρωθυπουργό, αντί του Τσοχατζόπουλου!... Και δυσαρέστησε μεν το κόμμα, αλλά απάλλαξε τη χώρα από την περιπέτεια να βρεθεί με τον Άκη στην πρωθυπουργία!...
