Του Χρήστου Τσαντήλα
ΠΟΥ ακριβώς βρίσκεται η διαφορά της «κοινής ωφελείας» από την «κοινή οφειλή;» - ρώτησαν έναν φίλο τις προάλλες στο καφενείο, και εκείνος, ετοιμόλογος, (από αγανάκτηση προφανώς), απάντησε φωναχτά: Στους λογαριασμούς της ΔΕΗ μωρέ! Και του ΟΤΕ! Και στα κοινόχρηστα. Και στη θέρμανση. Ακόμα ακόμα και στο νερό!
ΕΙΝΑΙ αλήθεια ότι, οι λογαριασμοί κοινής ωφελείας που ταχυδρομούνται στα σπίτια των Ελλήνων, είναι επιβαρυντικά δυσανάλογοι και ασύμβατοι με τη ραγδαία μείωση του οικογενειακού εισοδήματος. Δεν εμπίπτουν σε καμία λογική «κοινωνικής παροχής» παρά μόνον δείχνουν τη σκληρή πλευρά της «κοινωνικής οφειλής». Η αδυναμία εκατομμυρίων Ελλήνων να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους, εξοφλώντας εγκαίρως ή ληξιπρόθεσμα, ή και καθόλου τους λογαριασμούς, (οι περισσότεροι με προστατευόμενα μέλη και άνεργους νέους) δημιούργησε μια άλλη, πολυπληθή κοινωνία. Την κοινωνία των οφειλετών! Σε ένα κράτος που δεν φαίνεται να βλέπει ανάπτυξη στον ορίζοντα, εκατομμύρια νοικοκυριά σωρεύουν τα χρέη τους και μπορεί να βρεθούν απέναντι στη δικαιοσύνη, αν δεν εκποιήσουν με απόγνωση περιουσιακά τους στοιχεία…
ΑΠΟ τον πρώτο χρόνο της οικονομικής κρίσης, ενώ οι συντάξεις και οι μισθοί σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα διαρκώς συρρικνώνονται, (εξανεμίζονται είναι η ακριβής απόδοση), αντίθετα, οι λογαριασμοί των ΔΕΚΟ ακολούθησαν, μικρή μεν, αλλά ανηφορική πορεία, με αποτέλεσμα σήμερα, εκείνοι που χρωστούν να είναι περισσότεροι από εκείνους που πληρώνουν!
ΑΝ όντως ήταν φιλολαϊκή (ως αριστερή) η κυβέρνηση, θα ξεκινούσε πρώτα από εκεί. Και θα επέβαλε σοβαρές μειώσεις στα οικιακά τιμολόγια. Η «ληστεία» των νοικοκυριών, με τους απανωτούς φόρους και τα (μακροημερεύοντα) χαράτσια, που ισοπέδωσαν ακόμα και τα πιο άνετα σπιτικά, δυστυχώς δεν αντιμετωπίστηκε σοβαρά, από καμία κυβέρνηση μέχρι τώρα. Πρώτα από εκεί θα έπρεπε να αρχίσουν όσοι (δηλώνουν ότι) νοιάζονται για τον λαό. Τη μείωση των τιμολογίων των ΔΕΚΟ και των άλλων οργανισμών, που αφανίζουν τους ήδη ψαλιδισμένους μισθούς, που εξοντώνουν τους συνταξιούχους και αποτελειώνουν τα νοικοκυριά. Μια λαϊκή κυβέρνηση, δεν θα επέτρεπε ποτέ καμιά αύξηση, αντίθετα θα επέβαλε με αυστηρότητα, μια αισθητή μείωση των οικιακών τιμολογίων.
ΔΕΝ είναι λογαριασμοί αυτοί που ταχυδρομούνται στα σπίτια των Ελλήνων, για δήθεν κοινωνικές παροχές. Ούτε της ΔΕΗ ούτε του ΟΤΕ αλλά ούτε καν του νερού. Τα τιμολόγια δεν μπορεί να υπερκαλύπτουν τον μισθό ακόμα και ενός αξιοπρεπώς αμειβόμενου οικογενειάρχη, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η κατρακύλα του επιπέδου διαβίωσης των Ελλήνων. Καμιά μείωση στους λογαριασμούς του ρεύματος και του τηλεφώνου, του πετρελαίου και του αερίου δεν έγινε στα χρόνια της κρίσης. Αντίθετα ενώ οι μισθοί και οι συντάξεις πετσοκόπηκαν και κάθε χρόνο έπαιρναν την κατιούσα, τα τιμολόγια των ΔΕΚΟ τραβούσαν την ανηφόρα.
ΑΚΟΜΑ κι ένας μέσος μισθωτός οικογενειάρχης, με τις ικανοποιητικές αποδοχές των 1200 ευρώ μηνιαίως, δεν δύναται να τα φέρει βόλτα όταν πάνω από το μισό του ποσού πάει υπέρ των κοινωνικών αγαθών ΔΕΗ, ΟΤΕ, πετρέλαιο κλπ. Γιατί το υπόλοιπο μισό εξανεμίζεται από τα χαράτσια των μνημονίων. Και οι οικογένειες όπου εργάζεται μόνο ένα μέλος, είναι το 60% του ενεργού πληθυσμού της χώρας.
