Του Αντώνη Λιάνου, δημοσιογράφου,
ιδρυτή των Ελασσονιτών Εθελοντών Ενεργών Πολιτών
Η εθελοντική προσπάθεια μιας ομάδας δραστήριων ανθρώπων, με ευαισθησίες (100 περίπου συμπολιτών) γεννήθηκε όταν συνειδητοποιήσαμε ότι τα προβλήματα του Δήμου, δεν επιλύονται μόνο μέσα από την λογική ότι «θα περιμένουμε το κράτος», πολύ απλά διότι το κράτος υπολειτουργεί εδώ και δεκαετίες σε απλά πράγματα, που δυσκολεύουν την καθημερινότητα των πολιτών. Στην περίπτωση μας μιλάμε για μαζικό εθελοντισμό, γιατί εθελοντές υπήρχαν και πριν την δημιουργία της ομαδοποίησης μερίδας πολιτών στην Ελασσόνα.
Δυστυχώς την προσπάθεια μας οι εκάστοτε δημοτικές αρχές της Ελασσόνας δεν την αντιμετώπισαν όπως θα της άξιζε. Ο εθελοντισμός γεννιέται όταν ο θεσμός σου, που οφείλει να βαδίζει μπροστά και οι πολίτες να ακολουθούν, μοιάζει με «απολιθωμένο μαμούθ» μιας άλλης εποχής, που προσπαθούν να το σύρουν οι πολίτες, προς μια κατεύθυνση. Μόνο που οι απλοί πολίτες δεν έχουν νομική υπόσταση, στο να υπογράφουν, να ψηφίζουν, να νομοθετούν. Εκεί υπάρχει τεράστιο πρόβλημα. Οι δημοτικές αρχές αδυνατούν να καταλάβουν την έννοια του εθελοντικού κινήματος και προσπαθούν να εκμεταλλευτούν τους εθελοντές, για να φέρουν εις πέρας εκδηλώσεις και να «βγει η δουλειά». Δεν είναι έτσι. Ο εθελοντής προσφέρει και την ψυχή του για την πόλη, για τον συνάνθρωπο, γιατί πολύ απλά θέλει να ενεργοποιήσει με την δράση του, όσους περισσότερους πολίτες μπορεί.
Στην Ελασσόνα η δική μας εθελοντική ομάδα πέτυχε μικρά θαύματα. Πάνω από 150 οικογένειες τις τροφοδοτεί με ρούχα και τρόφιμα κάθε χρόνο. Έχει υιοθετήσει 170 αδέσποτα και ανάσανε η πόλη από ένα χρόνιο πρόβλημα. Οι εθελοντές μας έδειξαν αυτοθυσία στην μεγάλη εκκένωση της Π.Α.Π. πριν λίγα χρόνια. Διοργανώσαμε εκδηλώσεις με χρήματα από τις τσέπες των ίδιων των πολιτών. Αγωνιζόμαστε με συνέπεια όλα αυτά τα χρόνια κατά του λιγνίτη. Όταν ιδρύθηκε η Ομάδα μας λοιδορηθήκαμε. Σήμερα τα παιδιά που συνεχίζουν το έργο της Ομάδας, έχουν αποκτήσει μια οντότητα σεβασμού στην κοινωνία.
Κάποιοι υποστηρίζουν ότι είναι αδικαιολόγητη η κόντρα μου με τον δήμαρχο κ. Νίκο Ευαγγέλου. Ο νέος δήμαρχος, τον οποίο θεσμικά σέβομαι, δεν έχει «τραβήξει» όσα πέρασε ο προηγούμενος, ο κ. Πασχόπουλος. Μιλάω πάντα με βάση την καλοπροαίρετη δημοσιογραφική κριτική ή την πλευρά του εθελοντικού πυρήνα μας, που τον κριτίκαρε πολύ σκληρά και κάποια στιγμή ο ίδιος ο Πασχόπουλος, το παραδέχτηκε δημοσίως και προς τιμήν του. Νομίζω ότι ο κ. Ευαγγέλου είχε μια μοναδική ευκαιρία να έρθει πολύ κοντά με τους εθελοντές και να αποτελέσει τον πρώτο δήμαρχο, που θα μπορούσε να γίνει ο θεσμός που θα οδηγούσε τους πολίτες και όχι οι πολίτες να «οδηγούν» εκείνον. Πάνω από όλους και από όλα είναι η Ελασσόνα. Ο κάθε Ευαγγέλου, ο κάθε Λιάνος σήμερα υπάρχουν, αύριο αποτελούν παρελθόν. Η πόλη όμως οφείλει να εξελίσσεται προς το καλύτερο. Χάσμα υπάρχει στην αντίληψη της πολιτικής που μπορεί να ακολουθήσει ένας δήμος. Δεν υπάρχει κόντρα επί προσωπικού, τουλάχιστον από εμένα. Με τον νέο δήμαρχο συνεργαστήκαμε πέρυσι. Όμως η διαφορετική γνώμη και κριτική είναι δημοκρατία. Δεν σημαίνει κατ ανάγκη, πολεμικό κλίμα. Πρέπει ο εκάστοτε δήμαρχος να κατέβει από το γραφείο του και να μπει μέσα στην κοινωνία. Σε κάθε σπίτι. Κάθε μαγαζί. Αυτό θα τον συμβούλευα. Εκεί ίσως να υπήρχε μια χρυσή τομή, να ξαναδώσουμε τα χέρια και να παλέψουμε για το ίδιο πράγμα, που και οι δύο αγαπάμε. Και δεν είναι άλλο, από την Ελασσόνα.
Πλέον, με τις ομιλίες που κάνουμε στα χωριά, με την αυτοοργάνωση που υπάρχει ώστε να μην αφανιστούν τα χωριά, ο εθελοντισμός μπήκε σε άλλη βάση. Εθελοντής είναι και ο γραμματέας του χωριού πια και ο πρόεδρος και ο γιατρός του χωριού. Για ποιες οικονομικές απολαβές μπορούμε να μιλάμε; Εδώ βρισκόμαστε σαν κράτος στο τέλμα. Τώρα φαίνονται τα πραγματικά παλικάρια. Είναι πόλεμος αυτή η κρίση. Πόλεμος σε αξίες και όχι σε χρήματα.
