* Του Μ.Ε. Λαγκουβάρδου
Τις προάλλες κουβεντιάζοντας με ένα φίλο για τις μεγαλουπόλεις, είπε, πως ήταν σχέδιο δαιμονικό, που έγιναν οι μεγαλουπόλεις στον κόσμο. Μόνο το δαιμονικό πνεύμα, με το αβυσσαλέο μίσος του για τον άνθρωπο, μπορούσε να συλλάβει τόση ασχήμια! Ο πληθυσμός μιας πόλης δεν πρέπει να υπερβαίνει τις δέκα χιλιάδες κατοίκους. Τώρα καταλαβαίνουμε γιατί δημιουργήθηκε το ρεύμα της αστυφιλίας που ερήμωσε την ύπαιθρο και στοίβαξε τον κόσμο στις μεγαλουπόλεις-τέρατα. Για να μην έχει ο άνθρωπος την ελπίδα του στη φύση και στο Θεό, αλλά να είναι έρμαιο αυτών που εξουσιάζουν τον κόσμο. Η μεγαλύτερη τραγωδία είναι ότι μας απόσπασαν από τις ρίζες μας!
Μια ιστορία του Καραγκιόζη από την εποχή των μεταπολεμικών χρόνων, ξανάρχεται στην επικαιρότητα. Ήταν ακόμα νωπές οι οδυνηρές αναμνήσεις της πείνας της Κατοχής, όταν παιζόταν: Μια φορά ο Καραγκιόζης περνώντας από ένα φούρνο, βλέπει τα ψωμιά αραδιασμένα στον πάγκο και ρωτάει το φούρναρη: "Τίνος είναι όλα αυτά τα ψωμιά;". "Δικά μου", απαντάει ο φούρναρης. "Και δεν τα τρως;" λέει ο Καραγκιόζης έκπληκτος και προκαλεί τα γέλια στους θεατές του, για την μεγάλη του πείνα.
Το έργο αυτό παιζόταν στα μεταπολεμικά χρόνια. Τώρα το φάσμα της πείνας δεν είναι πίσω, αλλά είναι μπροστά μας και γι΄ αυτό δεν γελάμε πια. Πρόσθεσε και την οδύνη να βλέπουμε πόσο λίγο γίνεται σεβαστή η ανθρώπινη ζωή από αυτούς που έχουν τις τύχες του κόσμου στα χέρια τους και θα δεις, σε ποια δεινή θέση οδήγησε τον κόσμο η ανευθυνότητα και ο παραλογισμός που κυριαρχεί στις σκέψεις των ανθρώπων. Πόσο παράταιρο μοιάζει το να μιλάει κανείς για σύνεση και λογική. Σαν να ζει εκτός τόπου και χρόνου.
Η μόνιμη αντίρρηση στα κείμενα που γράφω είναι γιατί γράφω ολοένα για το Πνεύμα και για το Θεό. Τί είναι το πνεύμα για το οποίο γράφεις ολοένα και μάλιστα την εποχή που ο κόσμος φοβάται για την επιβίωση; Κι όμως το πνεύμα δεν είναι ούτε άγνωστο, ούτε μακρινό. Το πνεύμα είναι γνωστό σε όλους. Θα λέγαμε είναι πιο κοντά στον εαυτό μας από ό,τι εμείς οι ίδιοι, αν και το νιώθουμε μόνο όταν το χάνουμε, όπως τώρα, χάρις στην άγνοια, την ημιμάθεια και την πνευματική ανωριμότητα που κυριαρχεί.
Στη Φιλοκαλία, ο Άγιος Μάξιμος ο ομολογητής γράφει: "Η ίδια η φύση δεν μας παρέχει μικρή απόδειξη για την γνώση του πνεύματος που εκ φύσεως έχει εμφυτευθεί μέσα μας Όταν βρεθούμε ξαφνικά σε ανάγκη, χωρίς τη θέλησή μας και πριν ακόμα σκεφτούμε κάτι, αναφωνούμε προς τον Θεό. Σαν να είναι το ίδιο το πνεύμα που μας ελκύει χωρίς καμία σκέψη προς Αυτόν, νικώντας σε ταχύτητα τη δύναμη του νου μας και αποδεικνύοντας εκ των προτέρων ως ισχυρότερη της θεία βοήθεια. Δεν θα μας οδηγούσε έτσι στο Θεό η φύση μας χωρίς τη θέλησή μας, δηλαδή σε κάτι που δεν έχει σπαρεί εκ φύσεως. " .
Η Αγία Γραφή διακρίνει την ψυχή από το πνεύμα. Η ψυχή είναι η ζωή: "Ανόητε, τούτη τη νυκτί την ψυχήν απαιτούσι από σου".( Λουκ ιβ΄, 20)Το πνεύμα είναι το αθάνατο μέρος του ανθρώπου, η άϋλη ύπαρξή του, το ευγενές και υψηλόν, με το οποίο συνδέεται ο άνθρωπος με το Θεό.
Για τους ορθοδόξους χριστιανούς ο σκοπός της ζωής δεν είναι η επιβίωση, αλλά η αιώνια ζωή, γιατί είναι καλύτερα να ανήκουμε στον Θεό και όχι στον εαυτό μας, αφού με τον τρόπο αυτόν μπορούν να δωρηθούν τα θεία αγαθά σε όσους βρίσκονται μαζί με το Θεό.
Γνωρίζουμε το Άγιο Πνεύμα από τη χάρη που μας επισκέπτεται, όταν η συνείδησή μας είναι καθαρή και δεν μας κατηγορεί σε τίποτα. Ποιος δεν ένιωσε εκείνη την απερίγραπτη χαρά, όταν αναπτερώνονται οι ελπίδες του για την υγεία του ή και για τη ζωή του;
Το χαμένο ηθικό βασανίζει τώρα τον κόσμο, περισσότερο από ό,τι οι ίδιες οι στερήσεις. Κάθε στιγμή έχουμε να διαλέξουμε το Χριστό και την αιώνια ζωή ή τη ζωή χωρίς το Χριστό, που μοιάζει με αιώνιο θάνατο. Κανένας δεν μπορεί να παρακάμψει το Χριστό. Αιώνια συγκρούεται η Ορθοδοξία με τις σκοτεινές δυνάμεις που επιδιώκουν να βάλουν τους λαούς στον ύπνο, και χάρις στην τηλεόραση , εν πολλοίς, το επιτυγχάνουν.
Στην Αμερική ομαδικές αυτοκτονίες, ανεξέλεγκτη βία, ο παραλογισμός της εξουσίας, στην οποία ανέρχονται το πιο πολύ ανώριμα άτομα δεν είναι παρά μια μορφή ύπνωσης. Η φρίκη διαδίδεται παντού με την τηλεόραση που επαναλαμβάνει, μέρα- νύχτα, οτιδήποτε κάνει μαύρη την ψυχή του ανθρώπου: η γη που δεν μπορεί να θρέψει τους κατοίκους της, οι πάγοι που θα λιώσουν , οι πόλεις που θα βουλιάξουν στη θάλασσα, το φαινόμενο του θερμοκηπίου, οι τρελές αγελάδες, η τρομοκρατία, τώρα και οι εξωγήινοι...
Είναι καλύτερα να ανήκουμε στο Θεό παρά στον εαυτό μας. Ο Ιησούς Χριστός είναι Θεάνθρωπος. Ζούμε ενωμένοι με το Χριστό. Κάθε θέληση αληθινά προσανατολισμένη στο Χριστό δεν θα προσκρούσει σε κανένα εμπόδιο. Αυτό σημαίνουν τα λόγια του Ιησού «¨Ζητείτε και δοθήσεται υμίν κρούετε και ανοιγήσεται». Δηλαδή ζητάτε και θα σας δοθεί, χτυπάτε και θα σας ανοίξουν την πόρτα. Η μεγαλύτερη ίσως εντολή του Χριστού μετά το Αγαπάτε το Θεό και τον πλησίον, είναι η Εντολή «Γρηγορείτε και προσεύχεσθε».
