Αγαπητή «Ελευθερία»,
«Τις τελευταίες μέρες, πέφτοντας στα χέρια μου προκηρύξεις, τόσο του Δημοσίου για μόνιμο προσωπικό, όσο και η προκήρυξη του Δήμου Λαρισαίων για την 8μηνη σύμβαση εργασίας στον τομέα της Καθαριότητας, διαπίστωσα μια μεγάλη αδικία σε βάρος της νέας γενιάς. Και εξηγούμαι : Σε όλες τις προκηρύξεις, ενω υπάρχουν λογικά κριτήρια μοριοδότησης των υποψηφίων, όπως είναι οι μήνες ανεργίας, η ύπαρξη ανήλικων τέκνων, η ύπαρξη πολυτεκνικής οικογένειας, οι τίτλοι σπουδών κ.α, υπάρχει και ένα κριτήριο τεράστιας βαρύτητας μάλιστα, το οποίο μειώνει δραματικά τις πιθανότητες επιτυχίας των νέων ανθρώπων στις συγκεριμένες προκηρύξεις. Αυτο είναι το κριτήριο της «εργασιακής εμπειρίας» (ή αλλιώς οι μήνες εργασίας).
Δηλαδή είναι άγνωστο στις αρμόδιες υπηρεσίες οτι τα τελευταία χρόνια η ανεργία των νέων είναι σταθερα σε επίπεδα ρεκορ, υπερβαίνοντας μάλιστα σε κάποιες περιπτώσεις ακομα και το 65%; Δεν γνωρίζουν οι αρμόδιες υπηρεσίες οτι τα τελευταία χρόνια οι νέοι άνθρωποι είχαν ελάχιστες πιθανότητες να βρούνε κάποια εργασία (και όσοι λίγοι «τυχεροί» καταφέρανε να εργαστούν, βρίσκονταν κατα πλειοψηφία σε καθεστώς μαύρης εργασίας ή μερικής απασχόλησης) ; Πως είναι δυνατόν με την δεδομένη οικονομική και εργασιακή κατάσταση των τελευταίων ετών, να μπαίνουν σε διαδικασία σύγκρισης όσον αφορά τους μήνες εργασίας, οι νέες γενιές με τις παλαιότερες;
Η αποκατάσταση αυτής της αδικίας θα μπορούσε να επιτευχθεί με μια μικρή ποσόστωση (της τάξεως του 5 ή 10 % ανάλογα με τον απαιτούμενο αριθμό των εργαζομένων), για την κάλυψη των θέσεων εργασίας, απο μια συγκεκριμένη ηλικιακή ομάδα της νέας γενιάς. Οι ηλικίες αυτες θα μπορούσαν να αξιολογούνται χωριστά, με κριτήρια ίδια με τους υπόλοιπους, αλλα χωρίς το άδικο κριτήριο της εργασιακής εμπειρίας. Εδω θα ρωτήσει κάποιος : και αν κάποιος νέος έχει πράγματι εργασιακή εμπειρία; Ε, ας έχει την δυνατότητα να αξιολογηθεί στον γενικό πίνακα βαθμολόγησης. Το θέμα είναι να δοθεί η ευκαιρία και στα νέα παιδιά - τα οποία πληρώνουν άδικα και βάναυσα τις συνέπειες μιας κρίσης για την οποία δεν ευθύνονται – να εργαστούν, και να τους δοθεί ξανά το δικαίωμα να ονειρεύονται και να ελπίζουν. Ενα δικαίωμα που τόσο πολύ εχουν στερηθεί...»
Νίκος Γαμβρούλας – Απόφοιτος του Πανεπιστημίου Μακεδονίας σε Προπτυχιακό και Μεταπτυχιακό επίπεδο.
