Του Κώστα Γιαννούλα
Μ’ αφορμή τη δήλωση της κ. Καραλαριώτου σε πρόσφατη συνέντευξή της στα πλαίσια της συμπλήρωσης ενός έτους θητείας της δημοτικής αρχής Καλογιάννη, ότι βεβαίως θα είναι ξανά υποψήφια δήμαρχος, έχω να επισημάνω τα εξής:
Είναι θεμιτό και δικαίωμα να χρίζεται υποψήφιος δήμαρχος, όποιος νιώθει ικανός και το επιθυμεί, πολύ δε περισσότερο η κ. Καραλαριώτου, η οποία έχει θητεύσει επί μακρόν στα αυτοδιοικητικά πράγματα. Ωστόσο, εκείνο που ενδιαφέρει περισσότερο το εκλογικό σώμα, στο οποίο απευθύνεται, δεν είναι τόσο ποιός θα χρισθεί υποψήφιος για τις επόμενες δημοτικές εκλογές, αλλά πώς θα δημιουργηθούν οι κατάλληλες εκείνες συνθήκες, ώστε να ελπίζει η κεντροδεξιά στην επάνοδό της στην ηγεσία του Δήμου Λαρισαίων. Γιατί, κακά τα ψέματα, οι πληγές, που άφησε πίσω της η προηγούμενη αναμέτρηση, παραμένουν ανοιχτές και, εφόσον δεν κλείσουν, θα ματαιοπονούν οι επίδοξοι μνηστήρες και θα κουβαλούν νερό, πέραν τούτης της πενταετίας, δεν ξέρω για πόσα χρόνια ακόμη, στο μύλο εκείνου, που θα συνεχίσει να συσπειρώνει το άλλο στρατόπεδο.
Δεν πρέπει, άλλωστε, να ξεχνάμε ότι, αν ο κ. Τζανακούλης κατάφερε επί τέσσερις συνεχείς τετραετίες να κερδίζει τις εκλογές, αυτό το χρωστά όχι μόνο στα ηγετικά του προσόντα αλλά προπάντων στο ότι η κεντροδεξιά παράταξη, που εκπροσωπούσε, κατέβαινε πάντα ενωμένη και με έναν υποψήφιο δήμαρχο, ενώ, ειδικά στο β’ γύρο, εκμεταλλευόταν με επιτυχία τη διάσπαση των αντιπάλων του.
Στις τελευταίες δημοτικές εκλογές, που το μεγαλύτερο ποσοστό των αντιπολιτευομένων συσπειρώθηκε γύρω από το πρόσωπο του κ. Καλογιάννη και Σούλτη, που η κεντροδεξιά κατέβηκε τριχοτομημένη και συνάμα στο β’ γύρο, θες από πείσμα-θες από εκδίκηση, βρέθηκαν πρόθυμοι κάποιοι κεντροδεξιοί ν’ απέχουν ή να αλλάζουν στρατόπεδο, ο δήμος άλλαξε χέρια. Σήμερα, ένα χρόνο και πλέον μετά, συνεχίζει, δυστυχώς, η κεντροδεξιά να είναι τριχοτομημένη και να πορεύεται χωρίς πυξίδα και χωρίς προοπτική για το μέλλον.
Θα μου ήταν εύκολο, βεβαίως, μια που επί δώδεκα χρόνια και από διάφορα πόστα υπηρέτησα το δήμο στο πλευρό του κ. Τζανακούλη να ασκήσω κριτική και να αποδώσω ευθύνες για το αποτέλεσμα. Θα το αποφύγω, όμως για άλλη μια φορά, γιατί σήμερα άλλη είναι η πρόθεσή μου. Θα επαναλάβω, όμως, το πανθομολογούμενο, ότι δηλαδή με έναν καβγάς δε γίνεται. Τζανακούλης, Καραλαριώτου, Διαμάντος, ο πρώτος περισσότερο, οι άλλοι λιγότερο, έχουν και οι τρεις τους ευθύνες για την αρνητική εξέλιξη των πραγμάτων.
Το κακό, όμως, έγινε και εκείνο, που προέχει τώρα, είναι να βρουν, το συντομότερο δυνατόν, κοινό βηματισμό στο δημοτικό συμβούλιο οι τρεις τους και οι σύμβουλοί τους και να συμβάλλουν στην επανασυσπείρωση και στην ενότητα της παράταξης, αφήνοντας στην άκρη εγωισμούς και αρρωστημένους προσωπικούς ανταγωνισμούς. Αυτό, αν αφουγκράζομαι καλά τη Λαρισαϊκή κοινωνία, απαιτούν οι περισσότεροι απ’ τους ψηφοφόρους τους αλλά και πολλοί απ’ τους άλλους Λαρισαίους, γιατί, όταν η δημοτική αρχή έχει απέναντί της μια σοβαρή και συγκροτημένη αξιωματική αντιπολίτευση, τότε αναγκάζεται εκ των πραγμάτων και η ίδια να γίνεται καλύτερη και να παράγει περισσότερο έργο προς όφελος όλων των Λαρισαίων.
Δεν είναι δυνατόν, κατά την άποψή μου, να είναι και οι τρεις τους σημαντικά στελέχη της ΝΔ, να τη στηρίζουν ο καθένας με τον τρόπο του και ν’ ανταποκρίνονται στις προσκλήσεις της, να έχει διατελέσει επί χρόνια η συντριπτική πλειοψηφία των συμβούλων τους αποκλειστικό κομμάτι του πυρήνα της παράταξης «Λάρισα πόλη του αύριο» και, παρόλα αυτά, να λειτουργούν αυτόνομα και εντελώς ασυντόνιστα, κάποιες, μάλιστα, δε φορές με εχθρότητα και κόντρες μεταξύ τους, προς δόξαν και διευκόλυνση του κ. Καλογιάννη και των συνεργατών του.
Η κ. Καραλαριώτου, λοιπόν, έσπευσε και παρότι νωρίς, φανέρωσε τις προθέσεις της, ότι θα ξαναδιεκδικήσει την ηγεσία του Δήμου Λαρισαίων και καλά έκανε, αφού η καλή νοικοκυρά, πριν πεινάσει μαγειρεύει. Γνωρίζει, όμως, πολύ καλά, ως παλιά καραβάνα, ότι «η ισχύς εν τη ενώσει» επιτυγχάνεται. Γι' αυτό κάνοντας την ανάγκη επιθυμία, είναι ευχής έργο κατ' εμέ, να πάρει και μια άλλη πρωτοβουλία, αλλά να τη δημοσιοποιήσει αυτή τη φορά• να πλησιάσει τους δύο άλλους να δει και τις δικές τους προθέσεις, προκειμένου ν’ ανοίξει ένας διάλογος για μελλοντική κοινή εκλογική κάθοδο της κεντροδεξιάς στη Λάρισα, προπάντων, όμως, για να υπάρξει άμεσα συνεργασία και συντονισμός δράσης μεταξύ τους. Αν δε το κάνει αυτή, ας πάρει την πρωτοβουλία, είναι – δεν είναι ξανά υποψήφιοι, είτε ο κ Τζανακούλης είτε ο κ Διαμάντος, και γιατί όχι δημοτικοί τους σύμβουλοι, αν χρειασθεί. Μέσα από τη συζήτηση δε μπορεί, κάτι καλό θα προκύψει, μια που το ινάτι βγάζει μάτι και με τριχοτομημένες τις δυνάμεις της η κεντροδεξιά στο Δήμο Λαρισαίων έχει λίγες πιθανότητες να επανέλθει στην ηγεσία του Δήμου Λαρισαίων.
Εγώ από την πλευρά μου είπα και ελάλησα• αμαρτίαν ουκ έχω.
