Tου Δασταυρίδη Αναστασίου, φιλολόγου
Ακολούθως των άκαιρων και άσκοπων δημοσίως εκπεφρασμένων απόψεων του υπουργού παιδείας περί εθνοκάθαρσης συνειρμικά απασχόλησε το γράφοντα το ζήτημα της ακατανόητης στάσης, τάσης, νοοτροπίας και συμπεριφοράς της άλογης όχι απλώς αμφισβήτησης αλλά και καταστρατήγησης κάθε ιστορικού στοιχείου του ελληνικού παρελθόντος.
Για να καταστήσω εαυτόν σαφέστερο, προβληματίζομαι όταν σε σχολική τάξη εφήβων, αναφερομένων των εκπαιδευτικών στην αξία και τις διδαχές του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού, οι νέοι όχι μόνο δε νοηματοδοτούνται, δεν εμπνέονται, δεν αναζητούν τον ανθρωπισμό στα φιλοσοφικά διδάγματα, δε νιώθουν εθνική υπερηφάνεια, ψυχική ανάταση και δεν εμφυσείται σε αυτούς η δύναμη ανάπτυξης και ανάδειξης αυτών ως ανωτέρων των προγόνων τους, αντιθέτως εμμένουν σε ζητήματα απρεπώς και ασεβώς παρεξηγημένα. Και βέβαια την ευθύνη δεν τη φέρουν οι μαθητές. Και μόνο ετυμολογικά να τους προσεγγίσουμε... μαθαίνουν! Προφανώς η σοφία ημών των μεγαλυτέρων τους ώθησε να απομνημονεύουν και να μνημονεύουν αυτά και μόνο αυτά.
- Όταν από τα μεγαλειώδη Ομηρικά δημιουργήματα, τα αρχαιότερα ολοκληρωμένα έργα της ευρωπαϊκής λογοτεχνίας, τα έμπλεα νοημάτων άξιων να φωτοδοτήσουν τους νέους, για τα οποία έχει χυθεί μελάνι ικανό να γεμίσει βιβλιοθήκες ολόκληρες, μένει στο θυμικό των νέων μονάχα το άγνωστης προέλευσης άκουσμα περί ανάρμοστης σχέσης μεταξύ Αχιλλέα και Πατρόκλου,
- Όταν ο Μέγας Αλέξανδρος έχει ταυτιστεί με μια άκρως αμφισβητήσιμη προσωπικότητα που αμφιταλαντεύεται ανάμεσα στο χαρακτηρισμό ως βάρβαρο σφαγέα αθώων λαών και σε ερωτικά κείμενο προς τον Ηφαιστίωνα,
- Όταν εκ του μη όντος προκύπτει ζήτημα ύπαρξης, δράσης, λειτουργίας και προσφοράς του «κρυφού σχολειού» κατά τη διάρκεια της επαναστάσεως,
- Όταν εθνικές επέτειοι λογίζονται ως αναχρονιστικές μέθοδοι απόδοσης φολκλορικού τύπου τιμής στους ηρωικώς πεσόντες,
αναρωτιέμαι πώς ο νέος θα διαμορφώσει μια ολοκληρωμένη εθνική ταυτότητα.
Οι προαναφερθείσες απόψεις κρίνονται από τον υπογράφοντα ως ξεκάθαρα ανθελληνικές. Αν ένα έθνος επιθυμεί να σταθεί όρθιο αποφεύγοντας τις προκλήσεις και τα πυρά της άναρχης παγκοσμιοποίησης, διατηρώντας ανέπαφες τις αρχές, τις αξίες, τα ιδανικά, τα ήθη και τα έθιμά του, τότε οφείλει να προστατεύει αδιαλείπτως τα συνεκτικά του στοιχεία ως ανεξίτηλα. Όσα δηλαδή επενεργούν ώστε να αισθάνεται ο κάθε πολίτης μέρος ενός συνόλου για το οποίο αξίζει να κοπιάζει και στο οποίο αισθάνεται την αδήριτη ανάγκη να προσφέρει ταυτίζοντας το συλλογικό με το ατομικό συμφέρον. Και οι αρμοί ενός λαού δεν είναι άλλοι από όσα στοιχεία συναπαρτίζουν την εθνική ταυτότητα.
Στη χώρα μας το παράλογο είναι ότι τους πυλώνες αυτούς βαλθήκαμε να τους διασαλεύσουμε μόνοι μας. Δεν ευθύνονται «οι αλλότριες ανθελληνικές δυνάμεις», όταν εμείς οι ίδιοι στα πλαίσια της ανάπτυξης, του εκσυγχρονισμού και του εκμοντερνισμού καθιστάμεθα αρνητές του ίδιου μας του εαυτού. Στο σημείο αυτό να τονιστεί ότι οι καταγραφόμενοι προβληματισμοί δεν είναι κομματικά ορμώμενοι επ’ ουδενί λόγῳ. Δεν είναι ούτε συντηρητικά χρωματισμένοι ούτε η ειρωνική αναφορά στις «μεθόδους εκσυγχρονισμού» αποτελεί μομφή προς τα αριστερά στοχεύουσα. Άλλωστε αν κρίνουμε την τελευταία με βάση τις αντιλήψεις του Μαρκόπουλου περί αναγκαιότητας επιστροφής στις ρίζες, μάλλον ομόγνωμοι διατελούμε.
Αποτελούν λοιπόν προβληματισμοί για το μέλλον, το μάλλον δυσοίωνο.
- Όταν στη χώρα μας εναλλάσσονταν επτά πρωθυπουργοί (συμπεριλαβανομένων και των υπηρεσιακών) χωρίς κοινή εξωτερική πολιτική ενόσω στη γειτονική Τουρκία ο Ερντογάν επανεκλέγεται ακόμα αυτοδύναμος και... παντοδύναμος πλέον προωθεί τα συμφέροντα της γείτονος,
- Όταν τα Σκόπια, χαρακτηριζόμενα από βλακώδη αλλά ταυτόχρονα αποτελεσματικό εθνικιστικό τσαμπουκά, παύουν πλέον να είναι οικονομικά εξαρτώμενα από τη χώρα μας λόγω της οικονομικής κρίσης που μας κατατρύχει,
- Όταν η ευρωπαϊκή ένωση έχει απολέσει τον αλτρουιστικό της χαρακτήρα (... αν ποτέ τον είχε),
μόνο χτυπήματα και διασαλεύσεις εκ των έσω στην εθνική μας ταυτότητα δεν είναι απαραίτητα. Ας αποτινάξουμε λοιπόν τις τάσεις αυτοκαταστροφής και να απορρίψουμε έλλογα και με επιχειρήματα ανθελληνικές απόψεις ακυρώνοντας επιδιώξεις και προθέσεις είτε πολιτισμο... κτονίας χαρακτηριζόμενες, είτε πολιτισμο... κάθαρσης.
