Του Χρήστου Τσαντήλα
ΚΑΙ ΔΥΣΤΥΧΩΣ φτάσαμε, από το …«με έναν νόμο και ένα άρθρο θα καταργήσουμε όλα τα μνημόνια», στο να έρθουν στη Βουλή και να ψηφιστούν, «με ένα άρθρο και ένα νόμο, όλα τα νέα σκληρά μέτρα»! Όχι μόνο τα παλιά, αυτά που θα καταργούνταν δηλαδή, αλλά μαζί και τα καινούργια μνημόνια, τα γυαλιστερά, τα ολοκαίνουργια! Κάτι όπως στον οδοντίατρο. Μία κι έξω βγαίνει το δόντι. Ποτέ λίγο λίγο, να πονάει λιγότερο…
ΣΑΦΩΣ είναι πολύ δύσκολες ημέρες για την κυβέρνηση. Όχι βεβαίως ότι κινδυνεύει να πέσει, έστω και με τόσο σκληρά μέτρα σε βάρος του λαού (που τα χρεώνεται η ίδια αυτή τη φορά), αλλά γιατί στην ιστορία του τόπου θα καταγραφεί αυτή η περίοδος ως η περίοδος αφαίμαξης του μόχθου των Ελλήνων, ιδιαίτερα των χαμηλών και μισθοσυντήρητων στρωμάτων, μια γενικευμένη κοινωνική δυστυχία που συμβαίνει με κυβέρνηση της Αριστεράς!
ΑΝ ΠΕΡΑΣΟΥΝ εργασιακό, φορολογικό και ασφαλιστικό, στην πραγματικότητα δεν θα υπάρξουν άλλα πιο σκληρά μέτρα μέχρι το τέλος της τετραετίας, το 2019. Αν η κυβέρνηση περάσει τον κάβο του 2016, έτος φοροεισπρακτικό, έτος ύφεσης και μέτρων, προϋπολογισμού άνω των 6 δισ. ευρώ, (μαζί με τον λογαριασμό του 2015), θα έχει πετύχει έναν πολιτικό άθλο, που παρόμοιος δεν υπήρξε ποτέ. Θα είναι η μόνη κυβέρνηση που ενώ «υποσχέθηκε» στον λαό σκληρά μέτρα, περικοπές και θυσίες, παρόλα αυτά ψηφίστηκε! Αλλά ποια είναι στην ουσία η πραγματική κατάσταση της οικονομίας που καίει τους περισσότερους;
ΤΑ ΜΕΓΕΘΗ των ελλειμμάτων στα ασφαλιστικά ταμεία, είναι βουνό. Ο κρατικός κουμπαράς είναι άδειος. Το ΙΚΑ είναι 1,9 δισ. μέσα, ο ΕΟΠΥ χρωστά σε τρίτους 7 δισ. την ίδια ώρα που 330.000 ασφαλισμένοι, περιμένουν στην ουρά για να βγει από την... κλεψύδρα της υπομονής, η σύνταξή τους! Τι περιμένουν δηλαδή; Μα, να πάρουν πίσω αυτά που πλήρωναν για τον σκοπό αυτό μια ολάκερη ζωή!
ΕΙΜΑΣΤΕ στο ευρώ 15 χρόνια αλλά δυστυχώς λειτουργούμε με ρυθμούς εποχής …δραχμής. Υπάρχει ένα κράτος προβληματικό που στήθηκε πάνω σε σαθρές βάσεις. Οι κολόνες του ελληνικού οικοδομήματος είναι φτιαγμένες από υλικά διαφθοράς, αναξιοκρατίας, απάτης και ανικανότητας πολιτικής, ασυνεννοησίας και κομματικής βλακείας.
ΤΟ παραγωγικό μας κομμάτι είναι άθλιο, κανείς δεν μας είπε ότι πρέπει να δουλεύουμε, το αντίθετο μάλιστα. Ο,τι ψηφίζαμε πάντα κινούνταν στη λογική της ευκολίας πώς να μην δουλεύουμε δηλαδή, ενώ παράλληλα το «σύστημα της μαζικής ενημέρωσης» που ελέγχονταν (και ουδείς πιστεύει ότι δεν συνεχίζει και τώρα το ίδιο) από διαπλεκόμενα συμφέροντα, μας ωθούσε στο πώς ακριβώς θα… κλέβουμε την εφορία! Να θυμίσω τίτλους εφημερίδων; «Πώς θα ξεφύγετε από την τσιμπίδα της εφορίας», «τι πρέπει να κάνετε για να απαλλαγείτε από τους φόρους», «συνταγές - κλειδιά για τη φορολογική σας δήλωση». «Τι πρέπει να κάνετε για να πληρώσετε λιγότερους φόρους». «10 συνταγές για να γλιτώσετε από την εφορία». Αυτά και άλλα πολλά…
