Από τον Λάζαρο Μακρή
Πολλά έχουν γραφεί για τις θεωρίες παιγνίων, ακόμη και ως μέρος της ελληνικής στρατηγικής, προκειμένου να επιτευχθεί μια επωφελής για τη χώρα μας συμφωνία με τους εταίρους και δανειστές μας.
Ο Νάιαλ Φέργκιουσον, σε μια ιστορική αντιστοίχιση, περιγράφει στο δίτομο βιβλίο του με τίτλο: «Ο Πόλεμος στον Κόσμο», την άποψη του Βρετανού φιλοσόφου Μπέρντραντ Ράσελ σχετικά με το πυρηνικό αδιέξοδο στο οποίο είχαν περιέλθει άλλοτε Σοβιετική Ένωση και ΗΠΑ, ως εξής: «Η παρακινδυνευμένη πολιτική είναι σαν δυο νέοι να οδηγούν δυο πολύ γρήγορα αυτοκίνητα από τις δυο άκρες ενός μακρύ και ίσιου δρόμου, το ένα εναντίον του άλλου... Καθώς πλησιάζουν το ένα το άλλο, η αμοιβαία καταστροφή τους φαντάζει αναπόφευκτη».
Βέβαια στο ελληνικό ζήτημα της επικείμενης διαπραγμάτευσης ή μη –τηρουμένων πάντα των αναλογιών- θα πρέπει να συνυπολογίσει κανείς την παράμετρο δανειστές και Ελλάδα να οδηγούν οχήματα ιδίου βάρους και επιδόσεων. Διότι εάν ο ένας εκ των παικτών οδηγεί τανκ ή τρένο και ο άλλος συμβατικό όχημα... τότε η κατάληξη είναι προφανής.
Υπάρχει όμως και η εκδοχή του παιχνιδιού του Τζέιμς Ντιν, το λεγόμενο «Κότα» του «Επαναστάτη χωρίς Αιτία». Σύμφωνα με αυτό αν ο ένας από τους δυο οδηγούς λοξοδρομήσει από τη λευκή γραμμή πριν τον άλλο, ο άλλος , καθώς περνάει, φωνάζει «Κότα» και εκείνος που λοξοδρόμησε γίνεται αντικείμενο περιφρόνησης και χλευασμού. Ο ένας εκ των δυο είναι και ο χαμένος.
Ωστόσο μια τρίτη εκδοχή, θέλει να επιτυγχάνεται ένα «συνεργατικό» αποτέλεσμα. Αν λοξοδρομήσουν και οι δυο παίκτες, δεν κερδίζει κανείς, αλλά βγαίνουν και οι δυο ζωντανοί και κανείς δεν μπορεί να πει τον άλλο κότα. Αυτό προϋποθέτει όμως ειλικρίνεια και αξιοπιστία μεταξύ των παικτών στο εξωτερικό, αλλά και στο εσωτερικό. Τόσο με το πολιτικό προσωπικό μέσα και έξω από τη χώρα όσο και με τους πολίτες. Χρειάζεται αυτογνωσία και ρεαλισμός. Κυρίως όμως χρειάζεται χρήμα, ιδιαίτερα στις ημέρες μας που είναι πραγματικά δυσεύρετο.
Το τελευταίο διάστημα οι πολίτες απαντούν καθαρά ακόμη και σε δύσκολα διλήμματα που θέτει η πραγματική ζωή. Είναι καιρός και οι κυβερνώντες να αποφασίσουν σχετικά. Εγκαίρως γιατί είναι ήδη αργά, χωρίς παραπλανήσεις, δικαιοκρατικά και με όρους χρησιμότητας και προοπτικής. Για τους λόγους αυτούς εκλέχτηκαν άλλωστε.
