Του Γεωργίου Μανώλη*
Μάνα, μητέρα, μαμά. Τρεις λέξεις που κλείνουν μέσα τους ομορφιά, τρυφερότητα, και αγάπη. Η «μητέρα», βιολογική και μη, αποτελεί ίσως την πιο σημαντική παρουσία στη ζωή του ανθρώπου. Μια ύπαρξη γλυκιά και ανιδιοτελής. Είναι εκεί όταν τη χρειαζόμαστε, πρόθυμη να μας ακούσει και να μας δώσει τις συμβουλές της, τη φροντίδα της, την αγκαλιά της, να μας θρέψει και να μας ηρεμήσει, να διώξει μαγικά τον φόβο και τον πόνο μας. Δίνει ζωή και έκτοτε σκοπός της δικής της ζωής γίνεται πώς θα κάνει τη ζωή που έφερε στον κόσμο να ανθήσει, να απλώσει τα φτερά της με ασφάλεια, νιώθοντας αγάπη και παίρνοντας δύναμη μέσα από τη ζεστή της αγκαλιά. Σ΄ αυτόν τον φύλακα-άγγελο κάθε ξεχωριστής ύπαρξης είναι αφιερωμένη η σημερινή μέρα. Ένας ανυπέρβλητος δεσμός που υμνήθηκε όσο κανένας άλλος, η μάνα αποτέλεσε πηγή έμπνευσης χιλιάδων καλλιτεχνών.
Η μητέρα ήταν, είναι και θα είναι ξεχωριστή για το παιδί, τον έφηβο, τον ενήλικα. Και η σημερινή μέρα δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια ευκαιρία για να την τιμήσουμε και να της δείξουμε πόσο πολύ την αγαπάμε.
Πρόκειται για μια γιορτή αρκετά παλιά. Στην Αρχαία Ελλάδα συναντάμε την πρωταρχική αναφορά στη “γιορτή της μητέρας”, με μια ανοιξιάτικη γιορτή αφιερωμένη στη Θεά Γαία, μητέρα όλων των θεών και των ανθρώπων.
Η τιμή προς τη μητέρα συνεχίστηκε κατά τα ρωμαϊκά χρόνια όπου συναντάμε τη Γιορτή της Μητέρας ως γιορτή αφιερωμένη στη Θεά Κυβέλη και γινόταν κάθε Μάρτιο.
Με την εξάπλωση του Χριστιανισμού στην Ευρώπη, η γιορτή μεταβλήθηκε προς τιμή της “Μητέρας Εκκλησίας” αλλά με τον καιρό οι δύο αυτές έννοιες συγχωνεύτηκαν. Έτσι ο κόσμος τιμούσε ταυτόχρονα την μητέρα και την εκκλησία προσφέροντας παραδοσιακά δώρα όπως λουλούδια ή γλυκά.
Στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, στις αρχές του 20ού αιώνα, η δασκάλα Άννα Τζάρβις (Anna Jarvis) από τη Φιλαδέλφεια, αγωνίστηκε για την καθιέρωση της Γιορτής της Μητέρας, τη 2η Κυριακή του Μαΐου. Ήθελε να τιμήσει τη μητέρα της που αγωνίστηκε για τη συμφιλίωση Νοτίων και Βορείων Αμερικανών μετά τη λήξη του Αμερικανικού Εμφυλίου πολέμου το 1864. Οι αγώνες της Άννας Τζάρβις δικαιώθηκαν το 1914, όταν το Κογκρέσο όρισε ως επίσημη εθνική Γιορτή της «Μητέρας» την ημέρα αυτή.
Στην Ελλάδα, γιορτάστηκε για πρώτη φορά η Γιορτή της Μητέρας στις 2 Φεβρουαρίου του 1929, για να συνδυαστεί η Γιορτή αυτή με τη χριστιανική γιορτή της Υπαπαντής. Τελικά, κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960, η γιορτή μεταφέρθηκε από τις 2 Φεβρουαρίου στη δεύτερη Κυριακή του Μαΐου. Έτσι, κάθε δεύτερη Κυριακή του Μαΐου έχει καθιερωθεί να γιορτάζουν οι μητέρες όλου του κόσμου και είναι μια γιορτή με συμβολικό χαρακτήρα.
Γιορτή της Μητέρας, λοιπόν, σήμερα. Μία ευκαιρία να εκφράσουμε στη γυναίκα, που μας έδωσε τη ζωή και μας φρόντισε, την αγάπη και το σεβασμό μας. Λίγα λουλούδια, ένα χαμόγελο, ένα φιλί και ένα απλό «ευχαριστώ», μπορεί να είναι λίγα για να χωρέσουν την ευγνωμοσύνη μας για όλα όσα μας προσφέρει. Είναι όμως αρκετά για να την κάνουν ευτυχισμένη.
Ας αφιερώσουμε σαν μείζονα αντιπολίτευση του Δήμου Τεμπών μέσα από αυτές τις γραμμές τους πρώτους στίχους ενός ποιήματος αφιερωμένου στη μάνα:
«Με ξύπνησε ξημέρωμα μια αύρα μια πνοή,
στο μάγουλο φτερούγισε της μάνας μου φιλί
το χάδι της με γέμισε με αγάπη και στοργή
και πίσω ξαναγύρισα ξανάγινα παιδί.
Μ’ ένα φιλί και μια ευχή και το χαμόγελο της,
σαν ξύπνησα τον ήλιο μου είδα στο πρόσωπο της»
Αφιερωμένο με τιμή σ΄ όλες τις μητέρες του κόσμου!
*Ο κ. Γιώργος Μανώλης είναι επικεφαλής της μείζονος αντιπολίτευσης του Δήμου Τεμπών.
