Διάβασα πολύ προσεκτικά το κείμενο που, δημοσιεύθηκε στην «Ε» την 03-05-2015 του Δρ. Ντίνου Αυγουστή που, αναφέρεται σε δικά μου σχόλια σε άρθρο του, για το Κυπριακό του ιδίου στην «Ε» της 19-04-2015.
Στα δικά μου σχόλια που, δημοσιεύθηκαν στην «Ε» την 26-04-2015 ασχολήθηκα, με το στρατιωτικό σκέλος της Τουρκικής εισβολής και μόνο, την 20-07-1974 και ότι στην προκειμένη περίπτωση, τόσο η Κύπρος, όσο και κατ’ επέκταση η Ελλάδα, υπέστησαν τον απόλυτο Στρατηγικό και Στρατιωτικό αιφνιδιασμό και πιάστηκαν, στην κυριολεξία στον ύπνο και κορόϊδα. Και αυτό κανένας δεν το αμφισβητεί ούτε και ο ίδιος ο κ. Αυγουστής.
Στη χώρα μας επακολούθησε, ύστερα μάλιστα και απ’ το φιάσκο, της Γενικής Επιστράτευσης, το απόλυτο χάος και επομένως, οιανδήποτε στρατιωτική ενέργεια είτε, προς την πλευρά της Κύπρου, είτε εναντίον της Τουρκίας, ήταν εκ των πραγμάτων, όπως επισημαίνω στα δικά μου σχόλια, καταδικασμένη σε πλήρη αποτυχία και επ’ αυτού, δεν χωρεί καμία, απολύτως πιστεύω αμφιβολία και οποιαδήποτε άλλη άποψη, δεν αντέχει καθόλου σε καμία κοινή λογική και καλόπιστη κριτική.
Δεν χρειάζεται να προχωρήσω άλλο γιατί, τα τραγικά γεγονότα, εκείνης της εποχής, είναι γνωστά. Εξάλλου και ο ίδιος ο κ. Αυγουστής, αποδέχεται στο κείμενό του ότι, πράγματι τότε τις δύο πρώτες κρίσιμες ημέρες της Τουρκικής εισβολής στην Κύπρο την 20η Ιουλίου 1974, στη Χώρα μας, αλλά και στη Μεγαλόνησο, επικράτησε το απόλυτο χάος και πλήρης σύγχυση σε όλους τους τομείς δράσης, ενός στρατιωτικού εγχειρήματος. Δεν γνώριζε δηλαδή η δεξιά, τι ποιεί η αριστερά. Για παράδειγμα από κακό συντονισμό και μόνο, χάσαμε την 21η Ιουλίου, από φίλια πυρά, τρία μεταφορικά αεροσκάφη Νοράτλας (Επιχείρηση ΝΙΚΗ μεταφορά καταδρομών στην Κύπρο) με νεκρούς το Ηρωικό πλήρωμα του ενός (Δύο ιπτάμενοι, ένας Ναυτίλος και ένας μηχανικός) και 28 Ήρωες καταδρομείς. Εκείνο επαναλαμβάνω, που, στερείτο τότε η Χώρα μας ήταν, μια ικανή και ισχυρή Κυβέρνηση και όχι ανδρείκελα (Πρωθυπουργός Ανδρουτσόπουλος, Υπουργός Εξωτερικών Κυπραίος – Άμυνας Λατσούδης) που, με την πρώτη δυσκολία άφησαν τις θέσεις τους και εξαφανίσθηκαν. Πώς λοιπόν θα δρούσαν οι Ένοπλες Δυνάμεις της Χώρας, όταν ο Υπουργός Άμυνας δεν ήταν στη θέση του; Τι χρείαν άλλων μαρτύρων έχουμε για την δραματική πράγματι κατάσταση που, βρέθηκε τότε η Πατρίδα μας;
Στο κείμενό μου, δεν αποδέχομαι πουθενά όπως αναφέρει στο δικό του σχόλιο ο κ. Αυγουστής, ότι υπήρξε συνωμοσία και προδοσία, παρά μόνο απερισκεψία, ανοησία, απρονοησία, εξαπάτηση και βλακώδεις ενέργειες, της Χούντας των Συνταγματαρχών, με αποκορύφωμα το ανόητο και εγκληματικό εκείνο Πραξικόπημα, ανατροπής του νομίμου Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Μακαρίου την 15η Ιουλίου 1974 που, αποτέλεσε το πρόσχημα και την αιτία, εισβολής της Τουρκίας στην Κύπρο. Μη βγάλουμε τώρα και τη Χούντα αθώα, για μια δεύτερη Μικρασιατική Καταστροφή που, έζησε ο Ελληνισμός το 1974, με 200.000 πρόσφυγες στην ίδια του, αυτή τη φορά Πατρίδα; Έλεος!
Για την ομιλία του Μακαρίου στον ΟΗΕ το βράδυ της 19ης Ιουλίου 1974, βεβαίως αυτή δεν ήταν αφορμή και αιτία της εισβολής της Τουρκίας στην Κύπρο. Έδωσε όμως ένα είδος νομιμοφάνειας σε αυτή και γι’ αυτήν και μόνο, αναφέρθηκα και για τίποτε άλλο.
Κάνει πάλι λόγο ότι τότε η Πολεμική μας Αεροπορία, διέθετε 34 υπερσύγχρονα FANTOMS (F-4). Δυστυχώς οι πηγές του είναι λαθεμένες. Διαθέταμε μόνο επαναλαμβάνω οκτώ, με πέντε μόνο ετοιμοπόλεμα πληρώματα. Απ’ αυτά τα τέσσερα αεροσκάφη είχαν μετασταθμεύσει από την Ανδραβίδα Ηλείας (117 ΠΜ) στο Ηράκλειο Κρήτης και τα άλλα τέσσερα στην Τανάγρα Βοιωτίας. Πηγές μου είναι, πρόσωπα που, ήσαν παρόντα σε αυτές τις μετασταθμεύσεις και τα ονόματα τους, είναι στη διάθεση του κ. Αυγουστή. Άλλο 34 FANTOMS και άλλο 8 με πέντε επαναλαμβάνω μόνο ετοιμοπόλεμα πληρώματα. Βεβαίως έστω και με αυτά τα λίγα πληρώματα, οι Έλληνες πιλότοι θα έκαναν στο ακέραιο το καθήκον τους, προς την Πατρίδα μας όπως το κάνουν κάθε ημέρα εδώ και σαράντα και πλέον χρόνια πάνω από το Αιγαίον. Για να συνέβαινε όμως αυτό, θα έπρεπε να είχε γίνει, αποδέσμευση των αεροπορικών δυνάμεων και γι’ αυτό θα έπρεπε εκείνες τις κρίσιμες και τραγικές στιγμές για την Πατρίδα μας, να υπάρχει υπεύθυνη Κυβέρνηση, η οποία όπως προαναφέρω, είχε εξαφανισθεί. Αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν να επικρατήσει σύγχυση, να απογειωθεί ένα ζευγάρι F-4, στη συνέχεια να ανακληθεί και να χάσουμε στη φάση της προσγείωσης, ένα αφος F-4. Στο Καστέλι είχαν μετασταθμεύσει αφη F84-F και F-5. Αυτή είναι η μοναδική αλήθεια και η πραγματικότητα και όλα τα άλλα είναι ανακρίβειες και μόνο.
Εμείς όλοι όσοι υπηρετούσαμε τότε στις Ένοπλες Δυνάμεις (ΕΔ) και μάλιστα σε επιχειρησιακές Μονάδες, σίγουρα γνωρίζουμε πολύ περισσότερα, από κάθε άλλον, τι πραγματικά επικρατούσε μέσα σε αυτές και πόσο το απόλυτο χάος και το φιάσκο της Γενικής Επιστράτευσης, τις επηρέασε αρνητικά με επιπτώσεις στο ηθικό τους. Εξάλλου κ. Αυγουστή, ένας πόλεμος σε τρία μέτωπα, Κύπρος, Αιγαίο – Δυτική Θράκη δεν κερδίζεται με οκτώ FANTOMS και δύο υποβρύχια, αλλά όταν αυτός διεξάγεται, από σύσσωμο το Έθνος, με ισχυρή και υπεύθυνη Κυβέρνηση και όχι ανδρεικέλων, ενωμένο σε μια γροθιά και χωρίς εμφύλια, εν εξελίξει διαμάχη μέχρι την παραμονή της εισβολής στη Μεγαλόνησο. (Μακαριακοί εναντίον Αντιμακαριακών). Υπόψη ότι στο διάστημα της επτάχρονης δικτατορίας, είχαν γίνει στις ΕΔ τέσσερις διαδοχικές εκκαθαρίσεις 21 Απριλίου 1967 – 13 Δεκεμβρίου 1967 (Κίνημα του Κων/νου) – Μάιος 1973 (Κίνημα Ναυτικού) και 25 Νοεμβρίου 1973 (Πραξικόπημα στο Πραξικόπημα του Αόρατου Δικτάτορα Ιωαννίδη) εδιοικούντο δε, από πιστά και τυφλά στη Χούντα όργανα.
Θα μπορούσα να προχωρήσω και σε άλλα πρόσθετα στοιχεία και σχόλια, πιστεύω όμως ότι δεν χρειάζεται, γιατί ήδη ο αναγνώστης έχει πλήρη εικόνα των απόψεων και των δύο πλευρών και μπορεί, να βγάλει από μόνος του, τα δικά του, συμπεράσματα και ανάλογα να κρίνει τι πράγματι έφταιξε τότε και ο Ελληνισμός επαναλαμβάνω, έζησε μια δεύτερη Μικρασιατική Καταστροφή με 200.000 πρόσφυγες αυτή τη φορά, στην ίδια του την Πατρίδα.
Μιχαήλ Γκρίλλας, Σμήναρχος ε.α.
