Τίνι ομοιώσω τους ανθρώπους της γενεάς ταύτης;
Όμοιοι εισίν παιδίοις (Λουκ.ζ’)
Του Μ.Ε. Λαγκουβάρδου
Ο κόσμος βρίσκεται σε οικονομική σύγχυση! Κάποιοι μιλούν για το τέλος της οικονομίας. Είναι οι μέρες που ζούμε, οι έσχατες ημέρες της αλλοτριωμένης οικονομίας, όπως επικράτησε με τις θεωρίες του ωφελιμισμού και της χρησιμοθηρίας της Ευρώπης; Θα λάβει τέλος το μαρτύριο του Σισύφου ως τιμωρία για την εγκατάλειψη της οικογένειας; Η πραγματική έννοια της οικονομίας είναι η φροντίδα της οικογένειας, του «οίκου», όχι η εγκατάλειψη της οικογένειας και των παιδιών χάριν του κέρδους.
Ζητείτε πρώτον την βασιλεία του Θεού και την δικαιοσύνην και ταύτα πάντα προστεθήσονται υμίν, λέει το Ευαγγέλιο. Ο κόσμος είναι ώριμος πια να δεχθεί το μήνυμα της Ορθοδοξίας. Δεν κυνηγάμε πράγματα, αλλά την ενότητα μεταξύ μας, την ειρήνη και τη δικαιοσύνη, κι όλα όσα χρειαζόμαστε θα προστεθούν. Αν ο κόσμος δεν γίνει χριστιανικός θα χαθεί, δηλώνει κάποιος σύγχρονος φιλόσοφος Εβραίος το θρήσκευμα.
Τις έσχατες ημέρες ο κόσμος δεν έχει πια εμπιστοσύνη σε κανέναν. Όποιος τον φοβίζει περισσότερο, αυτός τον κατευθύνει όπου θέλει. Την εποχή του φόβου ο κόσμος επιλέγει το γνωστό, ακόμα κι αν αυτό είναι η ίδια η Κόλαση. Αλίμονο, φθάσαμε στο σημείο να μην ξέρουμε τί είναι καλύτερο και τι είναι χειρότερο: «απαίσια είναι αυτή η τυραννία, αλλά μήπως ξέρουμε, αν η ελευθερία κι η δημοκρατία δεν είναι ακόμα χειρότερη!
Ο Μαρξ θεωρεί την πραγματικότητα «σχέσεις», ενώ οι επικριτές του «καταστασιακοί»*, θεωρούν πραγματικότητα την «επικοινωνία». Η οικονομία , για τους «καταστασιακούς» δεν είναι παρά αλλοτριωμένη επικοινωνία. Τελικά όλη αυτή η παραφιλολογία δεν έχει άλλο σκοπό απ΄ το να υποκαταστήσει το πραγματικό με το φαινομενικό και το Χριστό με αφηρημένες διατάξεις , που δεν έχουν ίχνος ανθρωπινότητας!
Γνώρισα στο πετσί μου τη δικαιοσύνη χωρίς πίστη στο Θεό, λέει ο Απόστολος Παύλος, στην επιστολή του προς τους Φιλιππησίους. Ευχαριστώ, δεν τη θέλω. «Πραγματικά, δεν θέλω πια τη δικαίωση που δίνει η δική μου τήρηση του νόμου, αλλά αυτήν που προέρχεται από την πίστη στο Χριστό, τη δικαίωση που προέρχεται απ΄ το Θεό και στηρίζεται στην πίστη».
Αλίμονο σ΄ αυτούς που θεωρούν το Χριστό, πέτρα σκανδάλου. Αυτός που θα σκοντάψει επάνω της θα συντριβεί κι αυτός στον οποίο θα πέσει επάνω του, θα διαλυθεί. Αυτά τα διαλυμένα κομμάτια της ανθρωπινότητας έρχονται στην Ελλάδα, σαν καινούρια, με καθυστέρηση τριάντα έως πενήντα ετών!
Τα έθνη στενάζουν, οι λαοί βογκούν! Δεν φτάνει που οι άρχοντες τους καταδυναστεύουν, τους «αλλάζουν» και την πίστη, τη γλώσσα, τον πολιτισμό, για να μην γνωρίζουν τον εαυτό τους και να μην μπορούν, οι φτωχοί, να υπερασπιστούν τα δίκαιά τους. Τουλάχιστον ας τους άφηναν το «ηθικό». Οι σάπιες ιδέες που διέλυσαν τις κοινωνίες της Δύσης για να τις υποκαταστήσει δήθεν το κράτος κι οι οργανώσεις του, έρχονται , με καθυστέρηση μερικών δεκαετιών, και στην Ελλάδα. Αυτοί που κατά δήλωσή τους είναι άθεοι διοικούν το υπουργείο Θρησκευμάτων!
Οι ζηλωτές της εκκοσμίκευσης (της φθοράς), με καθυστέρηση μερικές δεκαετίες, επιβάλλουν και στον τόπο μας , το σάπιο, αυτό που ο δυτικός κόσμος φοράει σαν ένα πουκάμισο από φωτιά και δεν μπορεί να το πετάξει από πάνω του.
Όλη όμως αυτή η φαντασμαγορία δήθεν για τον άνθρωπο, δεν είναι παρά η αφαίμαξη των μεσαίων και λαϊκών στρωμάτων και η συγκέντρωση του πλούτου της γης στους λίγους.
Το πρώτο μέτρο που πρόκειται να λάβει η νέα υφυπουργός Παιδείας, κατά δήλωσή της, είναι η κατάργηση της Προσευχής στα σχολεία! Αυτή είναι η διαταγή της Ευρώπης; Ο Χριστός καταδικάζει τους υποκριτές Φαρισαίους: Για να δείξουν στους ανθρώπους ότι εφαρμόζουν κατά γράμμα το νόμο, αποδίδουν το δέκα τοις εκατό από το κύμινο και το άνηθο και τον ηδύοσμο κι αφήνουν τα βαρύτερα του νόμου, την δικαιοσύνη και την ειρήνη. Το ίδιο κι η εκκοσμίκευση (η έχθρα εναντίον του Θεού). Δήθεν την εμποδίζει η Πίστη στο Θεό να προσέξει τον άνθρωπο!
Η εκκοσμίκευση και η έχθρα εναντίον της Πίστης είναι η ίδια η μιζέρια του πλούτου. Δυστυχώς δεν διδάσκονται τίποτα από την ίδια τη ζωή. Μια βουλευτίνα έγραψε πως οι νέοι θέλουν ζωντανά πρότυπα, όχι τα πρότυπα από τις Γραφές. Δεν της αρέσει π.χ. ο Τιμόθεος του Ευαγγελίου ως πρότυπο αγνού νέου. Στον Τιμόθεο γράφει ο Απόστολος Παύλος στη δεύτερη επιστολή του: «Να διδάσκεις σωστά την αλήθεια του Ευαγγελίου. Να αποφεύγεις τις κούφιες φλυαρίες, που βεβηλώνουν την αλήθεια. Όσοι επιδίδονται σ΄ αυτές θα προχωρήσουν όλο και περισσότερο στην ασέβεια και η διδασκαλία τους θα εξαπλωθεί σαν γάγγραινα.....
Τις έσχατες μέρες θα έλθουν δύσκολοι καιροί. Γιατί οι άνθρωποι θα είναι φίλαυτοι, φιλάργυροι, αλαζόνες, υπερήφανοι, βλάσφημοι, απειθείς στους γονείς τους, αχάριστοι, ασεβείς, άστοργοι, αδιάλλακτοι, συκοφάντες, άσωτοι, άγριοι, εχθροί του καλού, προδότες, αυθάδεις, φουσκωμένοι από εγωισμό. Θ’ αγαπάνε πιο πολύ τις ηδονές παρά το Θεό. Θα δείχνουν ότι έχουν ευσέβεια, αλλά θα έχουν αρνηθεί τη δύναμή της με τις πράξεις τους. Κι αυτούς να τους αποφεύγεις».
* Για τους «Καταστασιακούς» διάβασε τα βιβλία του Ζ.Π.Βουαγιέ, Εκδ.Ελεύθερος Τύπος.
