Χιλιάδες παιδάκια σ' όλον κόσμο, ως συνήθως, έγραψαν τούτες τις μέρες το γράμμα τους στον Άγιο Βασίλη. Είναι μια αξίωση κατά βάση ορθή, αφού εμείς μεγαλώσαμε τα παιδιά μας με τον μύθο του Αϊ-Βασίλη. Του Αγίου που ικανοποιεί τις ευχές και επιθυμίες των παιδιών, καθώς τη μαγική νύχτα, γλιστρά από την καμινάδα του τζακιού και φέρνει τα ποθούμενα.
Τούτη όμως τη χρονιά, χρονιά λιτότητας και δυσπραγίας με απόγνωση ο Αϊ Βασίλης αντίκρισε τη στοίβα των γραμμάτων. Πάτησε τα πλήκτρα τού κομπιούτερ, είδε πίνακες, δείκτες και ισολογισμούς και αποκαρδιώθηκε.
Και σαν να μη του έφθανε η σκασίλα του, άκουσε τον λογιστή του να του λέει: «Μην το ψάχνεις Άγιε. Φέτος ξέχνα το έθιμο. Δεν μπορούμε ν' ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις. Πρέπει να κηρύξουμε πτώχευση».
Ο Άγιος συμφώνησε, κούνησε λυπημένος την άσπρη κεφαλή του και βλέποντας πάλι το βουνό των επιστολών, ως άλλος Τρικούπης ανεφώνησε. «Δυστυχώς επτωχεύσαμε».
Τα νέα όμως, κυκλοφορούν γρήγορα. Τα έμαθαν οι πιστωτές του Αϊ-Βασίλη και πριν αλέκτωρ λαλήσει τρίς νάτοι οι Τραπεζίτες με τα μαύρα φράκα, σαν κοράκια έφτασαν στα κεντρικά γραφεία της Εταιρίας: «Κόμπανι Σάντα Κλάους και Σία. Βόρειος Πόλος». Εκεί στο Ροβανιέμι, κάπου ψηλά στη χιονισμένη Λαπωνία. Αλλά οι Τραπεζίτες μόνον όταν παίρνουν, χαμογελούν. Τώρα ήταν αγριεμένοι. «Τι λες βρε απατεώνα; Θα πτωχεύσεις τώρα; Ξέρεις πόσα χρήματα ρίξαμε εφέτος στα εορτοδάνεια; Πόσα για διαφήμιση; Είσαι στα καλά σου; Θα σε διαγράψουμε από τους βίους των Αγίων και τα Συναξάρια. Κουρέλι θα κάνουμε τη χλαμύδα σου. Τρίχα, τρίχα θα ξεριζώσουμε τα γένεια σου». Και φεύγοντας πέταξαν κι έναν καλό λόγο: «Μην ξεχνάς, πως από μας θα έχεις απεριόριστες πιστώσεις».
Ακολούθησαν οι κατασκευαστές παιγνιδιών. Οι bodygard οι βλοσυροί σωματοφύλακες, μπουκάρουν στο γραφείο του Αγίου με πιστόλια και απειλές: «Άκου κ. Σάντα! Πολλά οφείλει σε σένα ο τζίρος των μαγαζιών μας. Αλλά και συ μας χρωστάς την ύπαρξή σου. Εμείς σε κάναμε STAR. Εμείς πείσαμε όλα τα μόμολα του κόσμου, πως τάχα εσύ και οι Νάνοι σου, φέρνουν τα παιγνίδια στο τζάκι και στο δέντρο. Γκαίκε; Έτσι για να καταλαβαινόμαστε».
Στη συνέχεια αφίχθησαν οι διεθνείς Οίκοι αξιολόγησης. «Εμείς κ. Σάντα θα αναβαθμίσουμε την πιστοληπτική σου ικανότητα. Θα σε κάνουμε τον πιο αξιόπιστο οφειλέτη του κόσμου. Θα σου διαγράψουμε μάλιστα και μέρος των χρεών σου. Άλλωστε κι ο Αλογοσκούφης, τόσες ρυθμίσεις κάνει. Αλλά πτώχευση... ξέχνα την. Τώρα με το δώρο θα ξοδευτούν τόσα Ευρά!»
Ατέλειωτες ήταν οι επισκέπτες στο παγωμένο γραφείο του Αγίου. Τι λιμουζίνες, τι τζετ, τι ελικόπτερα, τι παγοθραυστικά. Άσε τα email και τα SMA. Ο Λευκός Οίκος παράγγειλε, πως μια πτώχευση του Αϊ-Βασίλη θα ήταν ισοδύναμη με το πλήγμα των Δίδυμων Πύργων. Κάτι που δεν θα ‘θελε ο Πλανητάρχης Σερίφης.
Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και η Παγκόσμια Τράπεζα, δεν δίστασαν να μπουν και στα θεολογικά χωράφια.
«Βρε άπιστε, τι πας να κάνεις; Δεν γνωρίζεις τις υποχρεώσεις σου προς τον Ύψιστο; Βρε αμαρτωλέ, ξεχνάς, πως η αγορά και η προσφορά δώρου και μάλιστα στα παιδάκια, είναι αγάπη, όπως και ο Θεός είναι αγάπη; Κι από πάνω τον κεραυνοβόλησαν»: Άκου Αϊ-Βασίλη, ή Σάντα Κλέους ή Περ-Νοέλ ή όπως αλλιώς σε λένε. Δεν θα ρισκάρουμε την κατάρρευση του Καπιταλιστικού Συστήματος, για έναν ξεμωραμένο γέροντα Άγιο, που ξαφνικά τον έπιασε κρίση λογιστικής ειλικρίνειας και διαφάνειας». Και σαν το κερασάκι στην τούρτα, εμφανίστηκαν τα παλικάρια της Ευρωζώνης και της Ο.Ν.Ε. : «Βρε αθεόφοβε! Πας να υπονομεύσεις, το κοινό μας νόμισμα το ευρώ; Το σκέφτηκες καλά;».
Και για να μην τα πολυλογούμε, έπειτα από τις παραπάνω επίσημες επισκέψεις, κατέφθασαν οι δευτεροκλασάτοι, για να μεταπείσουν τον ξεροκέφαλο Άγιο. Οι μάνατζερ, οι δωροθέτες, οι τηλε-κόπανοι, οι κατασκευαστές και έμποροι όπλων, οι εκκλησιαστικές αρχές κ.ά.
Στο τέλος έβαλαν το μεγάλο μέσον. Σου λέει και ο Άγιος φοβέρα θέλει. Πλάκωσαν λοιπόν οι βλοσυροί Ράμπο, το Σ.Δ.Ο.Ε. οι διώκτες του οικονομικού εγκλήματος και όλοι οι «διεφθαρμένοι αδιάφθοροι». Εδώ πράγματι ο Άγιος τα χρειάστηκε, πως κάτι θα του βρούνε στα λογιστικά του. Δεν μπορεί. Ψάξε, ψάξε, κάτι θα σκαρφιστούν. Άμα θέλουν αυτοί...
Το ζόρι, όμως βγάζει κι άλλο ζόρι. Του ζήτησαν τα βιβλία κρυφά και φανερά, αποδείξεις, καταστάσεις, επιταγές... Ρώτησαν επίμονα, πού είναι οι Νάνοι, αν είναι ασφαλισμένοι κι αν έχουν άδεια εργασίας. Αν καταβλήθηκαν οι εισφορές τους στα Ασφαλιστικά Ταμεία, αν είναι εντάξει με την εργοδοσία…
Ου! τώρα λέει ο Αϊ-Βασίλης. Τους απέλυσα και έφυγαν κατά τον Νότο. Για θερμότερα κλίματα.
«Και το έλκηθρο;» ρώτησαν αυστηρά οι Ράμπο.
«Το κομμάτιασα και το έκανα ξύλα για προσάναμμα, στο τζάκι», απάντησε ξαλαφρωμένος. «Και οι τάρανδοι;» ξαναρώτησαν οι ελεγκτές. «Τους παρέδωσα στον χασάπη για μπριζόλες και λουκάνικα. Άλλο τίποτα δεν έχω. Αμέτε στο καλό κι αφήστε με ήσυχο, να κάνω κι εγώ Χριστούγεννα, όπως χρόνια τώρα τ' αποζητώ… Χωρίς σακούλια, έλκηθρα και καμινάδες». Ουφ...
