Το περίεργο και εν πολλοίς ύποπτο παιχνίδι εις βάρος του ΣΥΝ/ ΣΥΡΙΖΑ, τον οποίο έχουν στοχοποιήσει (ως ευρισκόμενο πίσω από τους πάσης φύσεως «κουκουλοφόρους» που τα κάνουν ρημαδιό με αφορμή τις διαδηλώσεις στη χώρα) συνεχίζεται με αμείωτη ένταση.
Μετά την κυβέρνηση, το ΚΚΕ και το ΛΑΟΣ, στο παιχνίδι μπήκε κι ένα τμήμα του ΠΑΣΟΚ (αν και η ηγεσία της Χαριλάου Τρικούπη εμφανίζεται να μην συμμερίζεται αυτή τη στάση) το οποίο επετέθη κατά της ηγεσίας του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ με βαριές εκφράσεις.
Αίφνης, ο πρώην Υπουργός Θόδωρος Πάγκαλος (παλαιό στέλεχος του ΚΚΕ και της ΕΔΑ τη δεκαετία του ’60) ο άνθρωπος που ζήτησε να υπάρξει ουσιαστικά «μεγάλος συνασπισμός» ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, κατηγόρησε την πολιτική ηγεσία του ΣΥΝ/ ΣΥΡΙΖΑ ότι «καθοδηγεί το φαινόμενο πολιτικής αλητείας», δηλαδή τους «κουκουλοφόρους», υποστήριξε δε πως όταν το κόμμα του αναφέρεται σε κοινή πορεία με τον ΣΥΝ δεν εννοεί τους κ.κ. Αλέξη Τσίπρα και Αλέκο Αλαβάνο, για τους οποίους παρατήρησε ότι «πρέπει πρώτα να βγάλουν τα κοντά παντελονάκια και να πεισθούν ότι δεν είναι μαθητές...».
Η ηγεσία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ επέλεξε χαμηλούς τόνους για να αντιδράσει στα όσα της καταλόγισε ο Θ. Πάγκαλος, είναι δε χαρακτηριστικό ότι κατά την ομιλία του επί του κρατικού προϋπολογισμού στη Βουλή, ο Αλέκος Αλαβάνος απέφυγε να επιτεθεί στο ΠΑΣΟΚ, ο δε Γιώργος Α. Παπανδρέου, από την πλευρά του, χαρακτήρισε «άλλοθι της κυβέρνησης για να σκεπάσει τις δικές της ευθύνες» τις κυβερνητικές επιθέσεις προς το ΣΥΡΙΖΑ για «χάιδεμα των κουκουλοφόρων».
Απαντώντας εξάλλου σε ερώτηση σχετικά με τις δηλώσεις του Θ. Πάγκαλου για το ΣΥΡΙΖΑ, ο εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ Γιώργος Παπακωνσταντίνου επέλεξε να θυμίσει μια δήλωση του Γιώργου Α. Παπανδρέου, ο οποίος έχει πει ότι τα κόμματα της αντιπολιτεύσεως, στο ζήτημα των ταραχών του τελευταίου διαστήματος, έχουν τηρήσει στάση ευθύνης, καταδικάζοντας τα φαινόμενα βίας που βλέπουμε γύρω μας.
«Δεν μπορεί να μιλά κανείς «χωρίς να πληρώνει φόρους». Δυστυχώς η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ έχει στους κόλπους της στελέχη που ξεπερνούν τη ΝΔ στα χτυπήματα εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ», δήλωσε την επόμενη μέρα, όταν του ετέθη σχετικό ερώτημα, ο Αλέκος Αλαβάνος.
Είναι προφανές πως ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ έχει γίνει στόχος της ΝΔ, αφενός λόγω της κυβερνητικής ανικανότητας να προστατεύσει την έννομη τάξη, αφετέρου δε γιατί, μέσω ενός «εσωτερικού εχθρού» ο οποίος υποτίθεται πως καθοδηγεί την (κατά Πάγκαλο) «πολιτική αλητεία» συνεχίζει να παίζει το επικοινωνιακό της παιχνίδι ώστε να συσπειρώσει περί αυτήν τους «έντρομους» νοικοκυραίους...
Είναι, επίσης, προφανές πως κάποιοι από το ΠΑΣΟΚ (που θέλουν «μεγάλους συνασπισμούς» όπως οι κ. Πάγκαλος και Βερελής - γιατί και ο δεύτερος επετέθη στο ΣΥΝ/ ΣΥΡΙΖΑ) παίζουν κι αυτοί με την προσέλκυση των νοικοκυραίων, παράλληλα δε βλέπουν ότι η ανανεωτική αριστερά συνεχίζει «να τους παίρνει κόσμο».
Φοβούνται δε πως αν τα όσα συμβαίνουν μετατραπούν, βοηθούσης της οικονομικής κρίσεως, σε κοινωνική κρίση, δεν θα ελέγξουν την κατάσταση και δεν θέλουν να είναι ο ΣΥΝ/ ΣΥΡΙΖΑ ο χώρος εκείνος που θα έχει τη δυνατότητα να εκφράσει αυτήν τη διαμορφούμενη κατάσταση.
Η δεύτερη αυτή εκτίμηση ισχύει και για το ΚΚΕ, το οποίο, άλλωστε, ήδη από το κίνημα κατά του άρθρου 16 είχε προβλήματα με τη Νεολαία του, παραλλήλως δε έπεται το ΣΥΝ/ ΣΥΡΙΖΑ στην πλειονότητα των ερευνών της κοινής γνώμης.
Εξ άλλου, ενόψει του 18ου Συνεδρίου του Κόμματος, η κα Αλέκα Παπαρήγα δεν ήθελε να εμφανισθεί ενώπιον των συνέδρων με ένα κόμμα το οποίο θα έπεται των «αναθεωρητών» και των «οπορτουνιστών», που δεν τους θεωρεί αριστερά.
Το ΚΚΕ καταβάλλει παρά ταύτα (φαίνεται, άλλωστε, αυτό στην αρθρογραφία του «Ριζοσπάστη») να πείσει πως το μέτωπο που έχει δεν είναι κατά του ΣΥΝ/ ΣΥΡΙΖΑ, αλλά, κυρίως, κατά του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ και προς τούτο αντιδρά στα γραφόμενα περί εμφυλίου στην Αριστερά.
Όμως, είναι, επίσης, εμφανές (και το επισημαίνουν πολλοί αναλυτές) πως τόσο το ΠΑΣΟΚ, όσο και το ΚΚΕ, επί της ουσίας φοβούνται, όπως προαναφέραμε, αυτά που θα έλθουν.
Και επειδή (το έχει δείξει και η ιστορική εμπειρία – ήδη από το Μάη του 1968 στη Γαλλία, αλλά και αργότερα στο δικό μας Πολυτεχνείο το 1973, με δεδομένα βεβαίως πως οι κοινωνικοπολιτικές συνθήκες είναι διαφορετικές) θέλουν να είναι μέσα στο παιγνίδι για να το ελέγχουν, κάνουν ό,τι μπορούν ώστε να απαξιώσουν ένα κόμμα που κινείται ιδεολογικοπολιτικά σε όμορες περιοχές.
Και έτσι να μην είναι αυτό το κόμμα, εν προκειμένω ο ΣΥΝ/ ΣΥΡΙΖΑ, που θα είναι ο προνομιακός συνομιλητής όσων κατέβηκαν ή ενδεχομένως θα κατεβούν στους δρόμους.
