Και φτάνουμε σιγά-σιγά και στο ζητούμενο. Τον ανασχηματισμό. Την τελευταία ελπίδα, που λέει ο λόγος, του Καραμανλή και του κυβερνώντος κόμματος να επιτύχει μια θεαματική αναστροφή τού κλίματος και να κερδίσει το έδαφος, δημοσκοπικά και όχι μόνον.
Λόγος για ανάγκη και... κόψιμο μην πω, όπως έχει τώρα διαμορφωθεί το τοπίο, γίνεται εδώ και πολύ καιρό. Και συγκεκριμένα μετά από την Έκθεση της Θεσσαλονίκης, η οποία υπήρξε και η οριακή στιγμή για την «αντίστροφη μέτρηση» των κυβερνητικών επιδόσεων σε επίπεδο δημοσκοπήσεων. Πριν «σκάσει» καλά-καλά το θέμα Ρουσόπουλου, σε συσχετισμό με το Βατοπαίδι, αφού δεν είχε σκάσει ακόμη το Βατοπαίδι, όταν είχε τεθεί μόνο το θέμα τής συζύγου. Και, αφού είχε ήδη σκάσει το θέμα Βουλγαράκη, ο χειρισμός του οποίου από τον Κ. Καραμανλή, στο πλαίσιο της συνέντευξης που έδωσε την Έκθεση και φάνηκε ατυχής από την αρχή, αλλά και αποδείχτηκε ατυχέστατος εν συνεχεία. Από τότε, λοιπόν, άρχισε η μουρμούρα για τον ανασχηματισμό. Είτε αυτή προερχόταν από στελέχη τής Κοινοβουλευτικής Ομάδας κα του κόμματος της Ν.Δ. είτε «υπαγορευόταν» από διάφορα δημοσιεύματα και σχόλια του Τύπου. Ωστόσο, ο Καραμανλής, που όπως έχουμε ξαναπεί, δεν αρέσκεται στις πιέσεις - άλλο που τώρα τελευταία οι πιέσεις αρέσκονται να του... ασκούν πίεση - δεν θεώρησε και δεν επέλεξε τότε να προχωρήσει σε ανασχηματισμό. Προφανώς, γιατί μεταξύ των λοιπών εκτιμήσεων που έκανε, δεν είχε καν φανταστεί ότι μπροστά του τον περίμενε το λαμπρό πολιτικό πεδίο του... Βατοπαιδίου, με όλα τα παρεπόμενα και την εμπλοκή Ρουσόπουλου, και φυσικά, και τα γεγονότα των τελευταίων ημερών. Απομακρύνθηκε, λοιπόν, κάποια στιγμή ο Βουλγαράκης, αντικαταστάθηκε από τον Παπαληγούρα και το θέμα έκλεισε εκεί. Και όταν μετά από τα σημεία και τα τέρατα που προέκυψαν υπέβαλε τελικά την παραίτησή του και ο Ρουσόπουλος, δεν αντικαταστάθηκε καν, απλώς αναπληρώθηκε από τον αναπληρωτή του και τα καθήκοντά του «πέρασαν» στον Παυλόπουλο.
Ακόμη και πριν προκύψουν όλα αυτά, είχαμε, από τούτη δω τη θέση, εξ υπαρχής επιμείνει και επισημάνει ότι ανασχηματισμός δεν μπορούσε να γίνει παρά μετά την κατάθεση του προϋπολογισμού. Διότι και πριν συμβούν τα όσα συνέβησαν και πάρουν την έκταση που πήραν το «κλειδί» της υπόθεσης για να γίνει ένας ανασχηματισμός ήταν ο Αλογοσκούφης. Καθότι, πέρα και πάνω απ’ όλα αυτά, η βασική δυσαρέσκεια και δυσφορία του κόσμου προέρχεται από τη δύσκολη οικονομική κατάσταση, τη σφιχτή οικονομική πολιτική και τις... τσιγκούνικες παροχές που δεν φτάνουν για ν’ ανακουφίσουν τους ταλαιπωρημένους. Άρα, για να γίνει ένας ανασχηματισμός που θα στόχευε στην ψυχολογία του... μέσου Έλληνα θα έπρεπε να μετακινηθεί για... ψυχολογικούς λόγους ο Αλογοσκούφης. Και, από τη στιγμή που ο προϋπολογισμός βρισκόταν ήδη υπό κατάρτιση, κάτι τέτοιο δεν μπορούσε να συμβεί. Έπρεπε να ’ρθει η ώρα... καλή ώρα τώρα, να κατατεθεί ο προϋπολογισμός, να τελειώσει αυτή η ιστορία και μετά να γίνει και ο ανασχηματισμός.
...Και... «η πιο μεγάλη ώρα είναι τώρα»! Τώρα ακριβώς που έφτασε η ώρα του προϋπολογισμού και στο... καπάκι τού ανασχηματισμού. Και, το ’χω ξαναγράψει, έτσι που έχουν τα πράγματα, δεν τον βλέπω για μετά τις γιορτές. Τον βλέπω προπαραμονή Χριστουγέννων να γίνεται, γιατί δεν τραβάει άλλο η ομάδα, αυτό είναι φαεινότερον ακόμη και του πράσινου ήλιου, που έχει μεγίστη πρεμούρα να επανέλθει στην εξουσία.
«Ποιος» «θα πάει «πού», θα το πούμε σε άλλη φάση, αύριο ας πούμε, εκείνο που είναι σαφές είναι ένα: ότι αν ο Καραμανλής επιθυμεί να κερδίσει τις εντυπώσεις και να αποκομίσει οφέλη από τον επικείμενο ανασχηματισμό δεν ωφελεί να κάνει «αλλαξοκ...ές» και με το μπαρδόν, εντός κυβέρνησης πρέπει να του προσδώσει και δομικά χαρακτηριστικά και, επίσης, πρέπει να προβεί σε μια γενναία ανανέωση προσώπων, προκειμένου να περάσει το μήνυμα της ανανέωσης και της θέλησης να αλλάξει νοοτροπία και κλίμα. Και για να το κάνει αυτό ούτε μπορεί να τους έχει όλους ευχαριστημένους και όλους βολεμένους. Πρέπει να διαλέξει, διότι χωρίς να σπάσεις αυγά ομελέτα δεν γίνεται. Απλά πράγματα.
