Η βία ως κοινωνικό φαινόμενο, είναι η πιο παράλογη, η πιο ασύνετη, η πιο άγονη και η πιο επικίνδυνη μορφή επιθετικότητας. Στην ουσία η βία είναι η συλλογική μορφή της ατομικής επιθετικότητας, που παίρνει συχνά τεράστιες διαστάσεις όταν εκδηλώνεται με μαζικά κινήματα και προκαλεί ομαδικά εγκλήματα, κοινωνικές αναταραχές και πολέμους. Η βία δεν είναι φαινόμενο σύγχρονο. Αντίθετα η ανθρώπινη ιστορία συνοδεύεται από την παρουσία της γιατί ο τρόμος, οι ληστείες, το έγκλημα και οι βιαιότητες είναι φαινόμενα καθολικά και διαχρονικά.
Κατά συνέπεια υπήρχε πάντα με διάφορες μορφές, εκδηλώσεις, ενστάσεις αλλά και με διαφορετικές αιτιολογίες. Το φαινόμενο της βίας στην εποχή μας έχει πάρει ανησυχητικές διαστάσεις και ολόκληρη η ανθρωπότητα μαστίζεται από αυτή την ασθένεια. Μια προσεκτική ανάλυση του πολιτισμού της εποχής μας και του τρόπου ζωής των ανθρώπων είναι εύκολο να μας οδηγήσει στην εντόπιση των σημαντικότερων αιτιών που προκαλούν αυτό το κοινωνικό φαινόμενο. Η κοινωνία έχει ξεπεράσει τις κοινωνικές μορφές μέσα στις οποίες έζησε για αιώνες και έχει ακόμη υπερβεί και τις πολιτιστικές υποδείξεις των ατομικών και συλλογικών συμπεριφορών, χωρίς να τις αντικαταστήσει με κάτι καινούριο. Ο 20ός αιώνας μας έδωσε τεχνολογία αλλά δεν μας έδωσε καινούρια φιλειρηνικά ή φιλοσοφικά συστήματα για να θεμελιώσουμε τη ζωή μας και να στηρίξουμε τα υπαρξιακά μας προβλήματα. Η κοινωνία έχει απογυμνωθεί από τα παραδοσιακά ιδανικά με αποτέλεσμα να γίνουν τα κοινωνικά όντα βίαια στην καθημερινή τους ζωή, στον ανταγωνισμό, στις ανθρώπινες σχέσεις, στην πολιτική, χωρίς ίχνος ανοχής, ο ένας για τον άλλον. Ο αμελέτητος, αφύσικος και απρογραμμάτιστος γιγαντισμός των πόλεων εξουθένωσε τον άνθρωπο. Είναι αναμφισβήτητο γεγονός ότι οι πόλεις στην Ελλάδα, τουλάχιστον, μεγαλώνουν από τη μετακίνηση των ανθρώπων από την επαρχία και όχι από τη δημογραφική πίεση. Μέσα σε αυτές οι σχέσεις είναι χαλαρές, ανύπαρκτες. Το άτομο αδυνατεί να ενσωματωθεί κοινωνικά και αυτό διαταράσσει επικίνδυνα τον ψυχισμό του. Έτσι ο καθένας βλέπει τον άλλον σαν αντίπαλο και κατά συνέπεια η επιθετικότητα διακρίνει τις σχέσεις των ανθρώπων. Οι κοινωνικές ανισότητες, η έλλειψη μιας προγραμματισμένης εποικοδομητικής πολιτικής, τα αλλεπάλληλα κρούσματα διαφθοράς, σε όλους τους τομείς της δημόσιας και ιδιωτικής ζωής των ατόμων εξωθούν τους νέους κυρίως στη χρήση βίας. Η σύγχρονη κοινωνική πραγματικότητα είναι πράγματι απελπιστική. Τα αλλεπάλληλα ηθικά και οικονομικά σκάνδαλα τείνουν να πνίξουν κυριολεκτικά τις ψυχές των νέων ανθρώπων. Ο Τύπος, η τηλεόραση, το ραδιόφωνο, τα περιοδικά και κάθε ενημερωτικό μέσο κάθε ημέρα και ώρα τροφοδοτούν την ανθρωπότητα σε μια «κακή» είδηση που γίνεται υπό το κράτος της βίας. Πολιτικά σκάνδαλα, εξοπλισμοί, πόλεμοι που φαίνονται ότι είναι τεχνητοί, ραδιουργίες, ατασθαλίες και τόσες άλλες βιαιότητες κατακλύζουν καθημερινά τα ειδησεογραφικά δελτία. Κάτω από αυτή τη ζοφερή κοινωνική εικόνα οι νέοι καταπιέζονται και δεν βλέπουν κανένα άλλο μέσο αντίδρασης εκτός από τη βία, γιατί πιστεύουν ότι με την τρομοκρατία θα τρομοκρατήσουν όλους όσοι προβαίνουν τους ηθικούς κοινωνικούς κανόνες. Το πρόβλημα της εποχής μας δεν είναι τόσο πρόβλημα ποσοστού βίας, όσο πολλαπλασιασμού της, από τα μέσα πληροφόρησης. Η τραγωδία είναι, ότι όλα τα μέσα διάδοσης ιδεών είναι και μέσα διάδοσης βίας. Από το άλλο μέρος η εποχή μας χαρακτηρίζεται από μια αναρχική και μανιασμένη επαναστατική αντίληψη, που, χωρίς να έχει συγκεκριμένους σκοπούς, καταλήγει σε μια εσωτερική ικανοποίηση εξαιτίας της βίας. Σε πολλούς υπάρχει η εσωτερική πεποίθηση ότι ο άνθρωπος, ως ηθικό πρόσωπο, επομένως ως ιερό και αξιοσέβαστο πρόσωπο, πέθανε. Κατά συνέπεια κάθε μορφή βίας και τρομοκρατίας εις βάρος του είναι πια ανεκτή. Είναι μια αντίληψη του παραλόγου της ζωής, μιας ζωής που έχασε την εσωτερική της αιτία και αποστολή, την ηθική της δικαίωση. Μιας ανθρώπινης ζωής χωρίς ηθικές επιταγές, χωρίς φραγμούς, χωρίς Θεό. Ιδιαίτερα η απουσία του Θεού από τη ζωή των ανθρώπων γεμίζει την ψυχή τους από βία, αγωνία, απελπισία. Τέλος, η έξαρση της βίας ιδιαίτερα στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια οφείλεται και στο γεγονός της «εισβολής» λαών από άλλες χώρες και μάλιστα από τις χώρες του λεγόμενου υπαρκτού σοσιαλισμού.
Βέβαια υπάρχουν λύσεις για να αντιμετωπιστεί η βία. Αλλαγή νοοτροπίας, αλλαγή ζωής, αλλαγή τρόπου παραγωγής. Τέλος πρέπει η κοινωνία να προσανατολιστεί προς φιλοσοφικές θεωρήσεις και αναζητήσεις που μέσα τους έχουν έντονες την παρουσία του Θεού. Η πίστη στο Θεό αναμφίβολα βοηθάει τους ανθρώπους στην ανεύρεση της ειρηνικής λύσης και αντιμετώπισης των προβλημάτων της ζωής.
