Το έλλειμμα δημοκρατίας στον τόπο μας έχει δημιουργήσει μια μόνιμη κατάσταση ευνοιοκρατίας και αναξιοκρατίας στο σύστημα διακυβέρνησης (στο δημόσιο βίο). Ένας διευθυντής Δημόσιου Σχολείου που διορίζεται ως ημέτερος και αλλάζει σε κάθε αλλαγή κυβέρνησης, αναγνωρίζει ουσιαστικά ως προϊστάμενό του αυτόν που τον διόρισε. Κατά κανόνα είναι ακατάλληλος για τη θέση που κατέχει και αδιαφορεί για την εύρυθμη λειτουργία τού Σχολείου του και τη μόρφωση των παιδιών. Ένας δασάρχης που διορίζεται με ανάλογη διαδικασία γίνεται όργανο αυτού που τον διόρισε και υπογράφει κατ΄ εντολή πιστοποιητικά αποχαρακτηρισμού δασικών εκτάσεων και μετατροπής σε οικόπεδα.
Ο αστυνομικός που σήκωσε το πιστόλι του και δολοφόνησε εν θερμώ τον 15χρονο νέο στα Εξάρχεια ήταν επί 10 χρόνια επικίνδυνος και ακατάλληλος για το πόστο του και προφανώς διορίσθηκε με αναξιοκρατική διαδικασία. Η ενέργειά του έφερε τη συμφορά στην οικογένεια του χαμένου παιδιού και στη δική του, ενώ πυροδότησε μια αλυσίδα καταστροφών σε καταστήματα, βιοτεχνίες, εργαζόμενους κ.ο.κ. Αποδεικνύεται έτσι πως η ευνοιοκρατία και αναξιοκρατία αποβαίνουν μοιραία και εγκληματικά. Η πρόσφατη αποκάλυψη των παράνομων αποφάσεων και απαράδεκτων εισηγήσεων που έκαναν (κατ΄ εντολή των κρατούντων) υπουργοί και τα διορισμένα όργανα της κρατικής εταιρίας του Δημοσίου και διάφορες γνωμοδοτικές επιτροπές για την υπόθεση ανταλλαγής ακινήτων με λίμνη (σκάνδαλο Βατοπαιδίου), αποκαλύπτουν τις ολέθριες συνέπειες του διορισμού ημετέρων ανίκανων και ιδιοτελών προσώπων σε θέσεις κλειδιά.
Η Βουλή είναι τρανταχτό παράδειγμα εφαρμογής της αναξιοκρατίας, της οικογενειοκρατίας και ευνοιοκρατίας. Μεγάλος ο κατάλογος των βουλευτών και υπουργών που το βασικό τους προσόν είναι το επώνυμό τους, το οποίο κυριαρχεί επί εικοσάδες χρόνια (Καραμανλής, Παπανδρέου, Μητσοτάκης, Παπαληγούρας...) συντηρώντας και καλλιεργώντας τη νοσηρή αυτή τακτική σε όλους τους τομείς. Ποιος είναι ο ρόλος σήμερα του βουλευτή; Την απάντηση γνωρίζουν καλά όλοι οι πολίτες. Αν επισκεφθείτε τα γραφεία κάποιων (δυστυχώς πολλών) βουλευτών ή υπουργών θα βρείτε μεγάλη ουρά ημετέρων που εκλιπαρούν για κάθε είδους ρουσφέτι: διορισμό, να υπηρετήσουν θητεία εκεί που τους βολεύει, μετάθεση κ.ά. Είναι εξευτελιστικό να βάζεις μέσο για να προσληφθείς ως απασχολήσιμος σε πρόγραμμα κατάρτισης ή STAGE και να νιώθεις και υποχρεωμένος. Με όλη αυτή την κατάσταση οι αξιοπρεπείς πολίτες, που συνήθως είναι αυτοί που έχουν και προσόντα και θέληση, μένουν απ΄ έξω.
Εκεί όπου η αναξιοκρατία και ευνοιοκρατία κυριαρχούν επί δεκάδες χρόνια είναι οι οργανισμοί και οι επιχειρήσεις του δημοσίου. Εκεί συνειδητά εφαρμόζεται επί πολλά χρόνια ένα πρόγραμμα απαξίωσης του δημόσιου τομέα και βολέματος ημετέρων. Στα ΤΕΙ της χώρας επί πέντε χρόνια (2001-2005) δεν υπήρχε κανονισμός λειτουργίας με θεσμοθετημένα όργανα πειθαρχικού συμβουλίου για παραπτώματα και καταχρήσεις διοικούντων και εκπαιδευτικού προσωπικού και αυτό ήταν συνειδητή επιλογή γιατί κινδύνευαν ημέτεροι. Έτσι δεν κινήθηκε καμία διαδικασία δίωξης. Εδώ και χρόνια η αρχαιότητα των υπαλλήλων αποτελούσε το βασικό προσόν για το διορισμό προϊσταμένων, διευθυντών κ.λπ. Καταργήθηκε συνειδητά γιατί έπρεπε να ενισχυθεί η ευνοιοκρατία. Καταργήθηκαν και οι επιθεωρητές και ο έλεγχος σε εφαρμογή ενός δαιμονικού σχεδίου απαξίωσης και αυτοδιάλυσης του δημόσιου τομέα με απώτερο σκοπό τον περιορισμό του κράτους και τη σταδιακή κυριαρχία του ιδιωτικού τομέα.
Αυτό που εξοργίζει είναι ότι οι κρατούντες, ενώ είναι ηθικοί αυτουργοί του διαρκούς αυτού εγκλήματος, κάθε φορά που προκαλούνται συμφορές και οφείλονται σε ηθελημένα ή μη τραγικά λάθη φορέων, υπηρεσιών (σκάνδαλα, πυρκαγιές, αντιμετώπιση σεισμών...) εμφανίζονται χύνοντας κροκοδείλια δάκρυα συμπαράστασης και παραπληροφορούν την κοινή γνώμη. Ο κόσμος παθαίνει σύγχυση, δεν αντιλαμβάνεται τι συμβαίνει και στις επόμενες εκλογές επιβραβεύει με την ψήφο του τη δόλια πολιτική. Είναι γεγονός ότι η νοσηρή αυτή πολιτική κυριαρχεί στο δημόσιο και πολιτικό βίο και οδηγεί τη χώρα στο τελευταίο σκαλοπάτι της υποβάθμισης. Την κύρια ευθύνη έχουν οι κυβερνώντες πολιτικοί μας και τα αφεντικά τους. Μερίδιο όμως της ευθύνης έχουμε και εμείς που στηρίζουμε με την ψήφο μας αυτή την πολιτική.
