Είναι το τρίτον κατά σειρά κείμενό μου, με τον ίδιο τίτλο και έχει να κάνει και στις τρεις (3) αυτές περιπτώσεις με τον άδικο χαμό ανθρώπινων ζωών, που είχε κατά κάποιο τρόπο ως πρωταγωνιστές αστυνομικούς είτε ως θύτες, είτε ως θύματα. Η ηθελημένη ή ακόμα και αθέλητη δολοφονία του 16χρονου μαθητή, που συνέβη στην περιοχή των Εξαρχείων την 6-12-2008 από αστυνομικό όργανο, είναι καταδικαστέα, εντελώς αδικαιολόγητη και πέρα για πέρα ασυγχώρητη ανεξάρτητα κάτω υπό ποιες συνθήκες συνετελέσθηκε.
Πριν προχωρήσω στο σημερινό μου κείμενο αξίζει πιστεύω τον κόπο να θυμηθούμε μερικές άγριες και εν ψυχρώ δολοφονίες όπως: Τη 17 Νοεμβρίου 1985, ο μαθητής Μιχάλης Καλτεζάς έπεφτε νεκρός από το όπλο του αστυνομικού Αθαν. Μελίτστα. Του κακοποιού Πάσσαρη φυλακισμένος σήμερα στις φυλακές της Ρουμανίας, όταν κατόρθωσε να αφοπλίσει και να δολοφονήσει εν ψυχρώ και τους δύο (2) συνοδούς του. Στις 30-12-2005 στα ορεινά των Τρικάλων δολοφονήθηκαν από Ρώσο κακοποιό δύο (2) αστυνομικοί, που μετέφεραν με υπηρεσιακό όχημα (κλούβα). Έλληνας κακοποιός αφού κατόρθωσε να αφοπλίσει τους αστυνομικούς, που τον μετέφεραν με περιπολικό στη συνέχεια δολοφόνησε εν ψυχρώ στη Σίνδο Θεσσαλονίκης οδηγό του Οργανισμού Αστικών Συγκοινωνιών (ΟΑΣΘ). Η περίπτωση της ζαρντινιέρας στη Θεσσαλονίκη το 2006.
Καθημερινά σχεδόν γινόμαστε μάρτυρες πλημμελούς εκτέλεσης καθηκόντων από αστυνομικά όργανα όπως, αποδράσεις κρατουμένων κατά τη μεταφορά τους ή και μέσα ακόμα από τα αστυνομικά τμήματα, καθώς επίσης και τη διάπραξη απ' αυτά πληθώρα αξιόποινων πράξεων και ποικίλη εκμετάλλευση ακόμα και πολλών αλλοδαπών, που σε καμία περίπτωση δεν συνάδουν με τα καθήκοντά τους και την αποστολή τους, που είναι ταγμένοι για την ασφάλεια των πολιτών και την περιφρούρηση της ευνόμου τάξεως και μόνον.
Απ' αυτά και μόνο εύκολα διαπιστώνει ο καθένας μας ότι, η εκπαίδευση και η πειθαρχία στην Αστυνομία, είναι ελλειπής και τραγικά ανεπαρκής, αλλά το σπουδαιότερο και το κυριότερο υπάρχει μεγάλη χαλάρωση στην πιστή εφαρμογή των κανονισμών, καθώς επίσης και στον έλεγχο και διοίκηση των διαταγών και αποφάσεων σε όλη την κλίμακα της ιεραρχίας και σε όλα τα επίπεδα και κλιμάκια της αστυνομίας. Με λίγα και απλά λόγια από την αστυνομία λείπει αυτό, που λέμε καθημερινός έλεγχος πάνω στο παραγόμενο έργο από τα αστυνομικά όργανα όλων των θέσεων των επιχειρησιακών μαχίμων μονάδων της. Και αυτό επιτυγχάνεται μόνο με συνεχή καθημερινή ρεαλιστική εκπαίδευση προσομοιάζοντας αυτή με τις πραγματικές καταστάσεις, που αντιμετωπίζει η αστυνομία πάνω στην αποστολή της. Η σημερινή παρεχόμενη εκπαίδευση στον αστυνομικό πόρρω απέχει από το να είναι η επιθυμητή και αυτή που απαιτούν τα ομολογουμένως δύσκολα και επικίνδυνα καθήκοντά του.
Επανερχόμενος στην εν ψυχρώ δολοφονία του άτυχου 16χρονου και πριν ακόμα αποφανθούν οι αρμόδιες αρχές (Ιατροδικαστής - βαλλιστική έρευνα), επακολούθησαν τα γνωστά βίαια επεισόδια, με βανδαλισμούς εμπρησμούς, μεγάλες καταστροφές όπου οι συνήθως γνωστοί - άγνωστοι κουκουλοφόροι, έσπερναν στο πέρασμά τους τον πανικό, πυρπολώντας αδιακρήτως ό,τι έβρισκαν μπροστά τους και δυσφημώντας έτσι με αυτόν τον πέρα για πέρα απαράδεκτο τρόπο σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου ότι, στη χώρα μας βασιλεύει η αναρχία, δεν είναι κράτος δικαίου, αλλά μια αναρχούμενη και οχλοκρατούμενη πολιτεία.
Ο 15χρονος δυστυχώς δεν γυρίζει πίσω και τιμώντας τη μνήμη του, θα μπορούσε να γίνει μια μεγάλη πανελλαδική ειρηνική διαδήλωση με ένα καθολικό βροντερό σύνθημα και ευχή όπως, ο Αλέξης να είναι το τελευταίο θύμα της αστυνομικής βίας και η Πατρίδα μας, να αποκτήσει επιτέλους μια σύγχρονη ικανή και αποτελεσματική αστυνομία, χωρίς νταήδες, τραμπούκους και ράμπο στις τάξεις της.
Αυτή η βεντέτα, που κρατά στην περιοχή των Εξαρχείων, από τη δεκαετία του 1990 μεταξύ των αναρχικών κουκουλοφόρων και αστυνομίας, φέρουν ευθύνη διαδοχικά όλες οι κυβερνήσεις και είναι καιρός πιστεύω όλες οι πολιτικές δυνάμεις να αρθούν εις το ύψος των περιστάσεων, να συμφωνήσουν και να συναινέσουν από κοινού ώστε, να σταματήσει μια για πάντα αυτός ο παραλογισμός. Μόνη της η κυβέρνηση, δεν μπορεί να αντιμετωπίσει αυτή τη χρόνια και νοσηρά κατάσταση, που έχει επιτρέψει σε μια ομάδα αναρχικών, να έχει εγκαθιδρύσει στην καρδιά της Αθήνας, το δικό της κράτος, με τους δικούς της νόμους και κανονισμούς.
Η αστυνομία χρειάζεται βαθιές τομές, αναδιάρθρωση, ριζική αλλαγή του τρόπου επιλογής του προσωπικού και του όλου φάσματος της εκπαίδευσης και πάνω απ' όλα, η πολιτεία πρέπει να δείξει έμπρακτα το ενδιαφέρον της, ιδιαίτερα σε θέματα αξιοκρατίας, δικαιοσύνης, αξιοσύνης και ότι η διαδρομή ενός εκάστου μέσα στο Σώμα, θα εξαρτάται και θα προσδιορίζεται αποκλειστικά και μόνο, από την απόδοσή του και την εν γένει συμπεριφορά του και όχι από εξωγενείς παράγοντες και κομματικές παρεμβάσεις όπως, δυστυχώς συμβαίνει μέχρι σήμερα.
Χρειαζόμαστε μια αστυνομία, με υψηλό και ακμαίο φρόνημα, πειθαρχημένη, σύγχρονη, καλά εκπαιδευμένη, επιχειρησιακά ετοιμοπόλεμη, ακομμάτιστη, εις την υπηρεσία της Πατρίδας μας, υπακούοντας μόνο στους νόμους και περιφρουρώντας αποτελεσματικά μέσα στη νομιμότητα, την έννομο τάξη μακριά από ακρότητες και βίαιες ενέργειες και πράξεις.
Ανεξάρτητα όλων αυτών, προκύπτει αδήρητη ανάγκη, για ένα κράτος ικανό να προστατεύει στοιχειωδώς τουλάχιστον την ασφάλεια και την περιουσία των πολιτών. Κάτι τέτοιο σε αυτά τα γεγονότα και επεισόδια στην πράξη δεν επιβεβαιώθηκε. Και γι' αυτό δεν είναι υπεύθυνη μόνο η κυβέρνηση, αλλά εξίσου και όλα τα κόμματα με δικό τους μερίδιο ευθύνης το καθένα. Γιατί οι πολιτικοί μας εθελοτυφλούν; Δεν βλέπουν που οδηγούν τη χώρα; Γιατί κάθονται με σταυρωμένα τα χέρια; Τι άλλο θέλουν να δούν; Η χώρα μας δυστυχώς είναι στην πραγματικότητα μια ανοχύρωτη πολιτεία. Έτσι τα καταφέραμε πιασμένοι χέρι - χέρι λαός και πολιτικοί. Και είμαστε χωρίς καμία δικαιολογία άξιοι της τύχης μας. Ζούμε το θέατρο του παραλόγου και του παραλογισμού σε όλη τους την έκταση και τη μορφή τους.
