Κατάχρηση εξουσίας. Κατάχρηση Δημοκρατίας ή πολιτεύματος, αν το προτιμάτε. Κατάχρηση εκμετάλλευσης. Κατάχρηση απραξίας. Κατάχρηση λογικής.
Και όλα να ξεκινούν και να περιστρέφονται γύρω από ένα θλιβερό, καταδικαστέο και μη αναστρέψιμο περιστατικό: το θάνατο ενός 15χρονου παιδιού.
* Κι έτσι, ξεκινάει η «κατάχρηση εξουσίας». Της αστυνομικής εξουσίας. Ένα χέρι σηκώθηκε, πυροβόλησε και ένα παιδί έπεσε νεκρό. Ούτε τη ρομφαία θα υψώσουμε, ούτε τους δικαστές θα υποκαταστήσουμε. Ο τρόπος και ο «ένοχος» είναι μία διαδικασία που μένει να αποσαφηνιστεί ακριβώς. Αλλωστε, έχουν λεχθεί τόσα, όλες αυτές τις μέρες με την ευκολία της στιγμής, τη διευκόλυνση της αγανάκτησης, την προτροπή της προκατάληψης, την ενθάρρυνση της εκμετάλλευσης που δεν υπάρχει άλλος λόγος για τόσα λόγια. Το βέβαιο όμως είναι ότι ένα παιδί έχασε άδικα τη ζωή και κάποιος κάνοντας χρήση της εξουσίας του, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, το οδήγησε στον θάνατο.
Αυτός ο θάνατος πραγματικά τραγικός, αμετάκλητα οδυνηρός, δυσαναπλήρωτος, είναι κυριολεκτικά, πραγματικά και ειλικρινά για την οικογένειά του. Εκεί και μόνον εκεί βρίσκεται η πραγματική απώλεια. Ενας τέτοιος θάνατος όμως, υπό τις συγκεκριμένες συνθήκες, αποτελεί και πλήγμα για την κοινωνία και για τη χώρα και όσα περιστρέφονται γύρω από αυτόν αποτελούν και κατάχρηση Δημοκρατίας.
Κατάχρηση πολιτεύματος. Και εκ μέρους εκείνων που προκάλεσαν τον χαμό του παιδιού αλλά και εκ μέρους όλων των άλλων που, προχωρώντας σε κατάχρηση εκμετάλλευσης του γεγονότος, βρήκαν την ευκαιρία και πάλι, να … δράσουν. Όταν λέμε να δράσουν; Να καταστρέψουν, να βανδαλίσουν, να εκφοβίσουν, να μετατρέψουν την αλητεία σε… αγώνα, να μετατρέψουν την έννοια της Δημοκρατίας - που επιτρέπει και επιβάλλει την ελεύθερη έκφραση - σε μία… ολιγαρχική μαγκιά εις βάρος των πολλών, αμέτοχων και βεβαίως όχι ενόχων, να τρομοκρατεί και να επιδίδεται σε κατά συρροή εγκληματικές πράξεις.
Κατάχρηση εκμετάλλευσης λοιπόν από τους γνωστούς - άγνωστους που τόσα χρόνια, τόσες φορές, τόσες καταστροφές μετά εξακολουθούν με όλα αυτά να μένουν στο απυρόβλητο. Κατάχρηση εκμετάλλευσης από τα κόμματα. Κατάχρηση εκμετάλλευσης από τα μίντια.
Κι έτσι φθάνουμε σιγά - σιγά και στην κατάχρηση απραξίας από τις ίδιες τις αστυνομικές αρχές. Γιατί; Γιατί από τη στιγμή που ένας αστυνομικός ήταν αυτός που υπήρξε η αιτία να ανοίξει για μία ακόμη φορά η θύελλα της καταστροφής οι υπόλοιποι υπό την πίεση της συνολικής κατακραυγής έχουν μετατραπεί σε «παρατηρητές» των γεγονότων. Κι αν σκεφθούμε ότι κάθε φορά που παρεμβαίνουν οι πράξεις τους κρίνονται καταδικαστέες, αλλά και κάθε φορά που δεν παρεμβαίνουν επίσης καταδικάζονται.
Κι όταν το πράγμα ξεφεύγει, από κάθε πλευρά και προς κάθε κατεύθυνση, τότε βέβαια, έχουμε κατάχρηση λογικής. Και όταν η λογική παύει να υπάρχει δεν υπάρχει και νόημα. Γιατί, όπως έχει πει και ο Σάρτρ, έστω και αν η διατύπωση του αφορούσε σε διαφορετικές αιτιάσεις, «η κόλαση είναι οι άλλοι».
Πέρα απ΄ όλα αυτά και μεις ως πόλη ζήσαμε χθες με τη σειρά μας, αυτό που ζήσανε αλυσιδωτά και πολλές άλλες πόλεις της Ελλάδος. Αν θα θέλαμε να δώσουμε έναν τίτλο, θα λέγαμε: «Τρόμος πάνω από την πόλη». Η Λάρισα έζησε χθες πρωτοφανείς στιγμές, και οι κάτοικοι του κέντρου τουλάχιστον όπως και οι καταστηματάρχες βρέθηκαν όμηροι της ανεξέλεγκτης καταστροφικής μανίας, νεαρών παιδιών κατά βάση που κρυμμένα πίσω από κουκούλες άφησαν τον βανδαλισμό τους να ξεχυθεί. Από νωρίς, οι καταστηματάρχες ανησυχούσαν, ακόμη και οι κάτοικοι σπιτιών που βρίσκονται προς το κέντρο από νωρίς αναρωτιόταν τι θα έπρεπε να κάνουν, πώς θα έπρεπε να αντιδράσουν για να προστατέψουν τους εαυτούς τους και την περιουσία τους. Η Λάρισα ερήμωσε χθες το απόγευμα, σκοτείνιασε, περιμένοντας την επίθεση των βανδάλων, όπως ακριβώς συνέβη. Επιτέθηκαν και ξέσπασαν το μένος τους και αυτοί όπως και τόσοι ακόμη ανά την Ελλάδα, όχι βέβαια γιατί κάπου στο βάθος υπάρχει ένας 15χρονος που έχασε τη ζωή του, αλλά γιατί βρήκαν την κατάλληλη αφορμή.
Θλίψη; Οργή; Θυμός; Όλα… Και στο βάθος πάντα ένας 15χρονος που έφυγε. Στο βάθος όμως. Σαν φόντο.
