Εύλογο είναι τους κατοίκους κάθε χώρας να τους απασχολούν κατά κύριο λόγο, τα κοινωνικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η δική τους κοινωνία. Οι Έλληνες λοιπόν, ασχολούνται με τα κοινωνικά προβλήματα της Ελλάδας, οι Ισπανοί με τα κοινωνικά προβλήματα της Ισπανίας, οι Γιαπωνέζοι με τα κοινωνικά προβλήματα της Ιαπωνίας και ούτω καθεξής. Με τα σημερινά δεδομένα της αλληλεξάρτησης των διάφορων χωρών που οφείλεται στη συνεργασία τους σε πολλούς τομείς όπως π.χ. το εμπόριο, οι πολιτιστικές εκδηλώσεις, ο αθλητισμός κ.λπ., η θέση αυτή είναι μάλλον ανεδαφική. Το συνεχώς ογκούμενο ρεύμα της παγκοσμιοποίησης των πάντων δεν είναι δυνατό να μην περιλαμβάνει στους κόλπους του και τα διάφορα κοινωνικά προβλήματα. Αυτό σημαίνει πως επειδή τα περισσότερα κοινωνικά προβλήματα, - έγκλημα, ναρκωτικά, βία, υγεία, φτώχεια περιβάλλον κ.λπ., - εμφανίζονται στο σύνολο σχεδόν των χωρών του πλανήτη μας, είναι αδιανόητο η κάθε χώρα, η κάθε κοινωνία να μην ενδιαφέρεται για όσα γίνονται έξω από τα σύνορά της εφόσον αυτά είναι σε πάρα πολλές περιπτώσεις, ίδια ή παρόμοια με όσα συμβαίνουν μέσα σε αυτά.
Ο Shaeffer, (1997) υποστηρίζει ότι για τρεις κυρίως λόγους κάθε κοινωνία θα πρέπει να επικεντρώνει την προσοχή και το ενδιαφέρον της στα κοινωνικά προβλήματα που δίνουν το παρόν τους και σε άλλες κοινωνίες. Ο πρώτος είναι επειδή με τον τρόπο αυτό θα μπορεί να τα εξετάζει καλύτερα και να παρατηρεί την αποτελεσματικότητα των μέτρων αντιμετώπισής τους εφόσον αυτά παρουσιάζονται σε κοινωνίες που είναι διαφορετικές από αυτή. Είναι η φύση και η έκταση κάποιων (Κ.Π.) της χώρας μας διαφορετική από εκείνη που παρουσιάζουν αυτά σε άλλες χώρες; Αν ναι, τότε θα πρέπει να δούμε το πού οφείλεται η διαφοροποίηση αυτή. Ποια είναι η αποτελεσματικότητα των μέτρων που εφαρμόζονται για την αντιμετώπισή τους στις άλλες χώρες; Εξετάζοντας το θέμα αυτό είναι ενδεχόμενο να επιδιώξουμε ορισμένα από αυτά, που έχουν εφαρμοστεί με επιτυχία σε κάποια άλλη χώρα, να εφαρμοστούν και στη δική μας. Το τελικό αποτέλεσμα μπορεί να δικαιώσει ή μη τις επιλογές μας. Το ζήτημα όμως είναι πως η εξέταση αυτή μας έδωσε τη δυνατότητα να δούμε και το τι γίνεται αλλού για τα δικά μας κοινωνικά προβλήματα και το αν κάποια μέτρα επιτυχημένης αντιμετώπισής τους εκεί θα είχαν ανάλογη επιτυχία ή όχι και σε μας. Ο δεύτερος λόγος είναι το γεγονός ότι οι διάφορες χώρες σήμερα συνδέονται μεταξύ τους με ένα πλαίσιο σύνθετων σχέσεων εξαιτίας των οποίων εξαρτάται η υπόσταση της μιας από την άλλη. Έτσι, η πολιτική αστάθεια που επικρατεί στη Νοτιοανατολική Ασία στέλνει μετανάστες στη Δυτική Ευρώπη και στις Η.Π.Α., αυξάνοντας τις πολιτιστικές διαφοροποιήσεις των κατοίκων τους, πράγμα που συμβάλλει σε ενδεχόμενες φυλετικές και εθνικιστικές συγκρούσεις. Ακόμα οι αγρότες τής Βολιβίας επιβιώνουν καλλιεργώντας φυτά κόκας, από τα οποία παράγονται ναρκωτικά που διοχετεύονται παράνομα τόσο σε ευρωπαϊκά κράτη όσο και στις Η.Π.Α. Με τον τρόπο αυτό για να βρει κάποιος τα αίτια και να προτείνει μέτρα αντιμετώπισης των κοινωνικών προβλημάτων που αντιμετωπίζουν η Ευρώπη και η Η.Π.Α. θα πρέπει πιθανότατα να εξετάσει και να αναλύσει τις κοινωνικές συνθήκες που επικρατούν και σε άλλα μέρη του κόσμου δηλ. σε χώρες όπως η Βολιβία. Ένας τρίτος λόγος της σε παγκοσμιοποιημένη βάση θεώρησης των κοιν. προβλημάτων, αποτελεί και το γεγονός ότι ορισμένα από αυτά, από την ίδια τη φύση τους, είναι διεθνή και όχι εθνικά ή τοπικά. Ένα τέτοιο πρόβλημα είναι αυτό που αφορά τη μόλυνση του περιβάλλοντος. Οι πηγές της όξινης βροχής και του φαινομένου του θερμοκηπίου για παράδειγμα, βρίσκονται σε πολλές ταυτόχρονα χώρες και οι συνέπειές τους είναι αισθητές σε όλο τον πλανήτη. Επομένως από τη φύση του και μόνο η διάδοση του προβλήματος αυτού δεν μπορεί να περιοριστεί στα σύνορα μιας και μόνο χώρας. Από τα παραπάνω καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι η παγκοσμιοποίηση των κοινωνικών προβλημάτων στις περισσότερες περιπτώσεις είναι αναπόφευκτη. Το γεγονός αυτό μας οδηγεί στο να θεωρήσουμε πως η διακρατική και σε διεθνή βάση συνεργασία είναι η μόνη που μπορεί να οδηγήσει στη λήψη αποτελεσματικών για την αντιμετώπισή τους μέτρων. Συμπεραίνουμε λοιπόν, ότι κοινωνία χωρίς προβλήματα είναι μια ουτοπία που υφίσταται μόνο στο χώρο της εικονικής πραγματικότητας. Έτσι και στις σημερινές πολιτισμένες ή μη κοινωνίες η ύπαρξη προβλημάτων είναι μέσα στην ίδια τη φύση τους. Τα κοινωνικά προβλήματα αποτελούν κοινωνικές καταστάσεις που α. θεωρούνται από μεγάλες κοινωνικές ομάδες που διαθέτουν κοινωνική επιρροή ότι τις αποτελούν, β. η απειλή αυτή στρέφεται εναντίον των παραδεδειγμένων αξιών των ομάδων αυτών, γ. οφείλονται σε ανθρώπινη συμπεριφορά και δ. η αντιμετώπισή τους προϋποθέτει συλλογική ανθρώπινη δράση. Τα μέτρα αντιμετώπισης των κοιν. προβλημάτων, μπορεί να υπαχθούν στις κατηγορίες της πρόληψης, της παρέμβασης, της κοινωνικής μεταρρύθμισης, του αποχαρακτηρισμού και του περιορισμού των συνεπειών τους. Η εφαρμογή τους μπορεί να γίνει στο πλαίσιο της κατάλληλης κοινωνικής πολιτικής. Αυτή, λοιπόν, η αναπόφευκτη παγκοσμιοποίηση των κοιν. προβλημάτων απαιτεί τη διεθνή συνεργασία για τη λήψη αποτελεσματικών μέτρων αντιμετώπισής τους.
