Οικονομολόγος δεν είμαι ως εκ τούτου δεν διαθέτω εξειδικευμένες γνώσεις, για να παριστάνω τον ειδήμονα σε θέματα, που άπτονται οικονομίας. Ωστόσο, όντας πολίτης αυτής της χώρας, οπαδός της λαϊκής δεξιάς και υφιστάμενος κι εγώ, όπως πολλοί άλλοι, τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης, που συνταράζει ολόκληρο τον κόσμο, περνούν απ΄το μυαλό μου κάποιες απλές σκέψεις, τις οποίες θέλω να μοιρασθώ μ΄όσους με διαβάζουν. Είκοσι περίπου χρόνια πριν εκδηλωθεί η σημερινή κρίση, που μοιάζει αρκετά με το οικονομικό «κραχ» του 1929, είδαμε στις ανατολικές ευρωπαϊκές χώρες τον υπαρκτό σοσιαλισμό να καταρρέει, τον πλούτο του συγκεντρωμένο στα χέρια της κομματικής νομενκλατούρας και τη συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών να μην έχει «πού την κεφαλήν κλίναι».
Μετά απ’ αυτήν την εξέλιξη ο φιλελευθερισμός, με ακραία μορφή του το Θατσερισμό και κυρίως το Αμερικάνικο μοντέλο ανάπτυξης, κυριάρχησε σχεδόν σ΄όλο τον αναπτυσσόμενο κόσμο, μοιράζοντας τεχνηέντως, ωστόσο, ψίχουλα στους μη έχοντες και κατέχοντες, αλλά περισσότερα πλούτη, σ΄αυτούς που είχαν.
Με την πάροδο του χρόνου οι φτωχοί έγιναν φτωχότεροι και περισσότεροι, οι μικρομεσαίοι λειτουργούσαν με δανεικά και πλαστικό χρήμα, ενώ οι πλούσιοι έγιναν πλουσιότεροι. Και επειδή με τις παραπλανητικές διαφημίσεις και την προπαγάνδα, γενικότερα, κατάφεραν οι επιτήδειοι εκμεταλλευόμενοι την απληστία, που μας δέρνει, να σπρώξουν τον κοσμάκη στον υπερδανεισμό, κάποια στιγμή το παγκοσμιοποιημένο σύστημα μπλοκάρισε με τα γνωστά αποτελέσματα. Τώρα τρέχουν οι αρμόδιοι και δεν φτάνουν, παίρνουν μέτρα και παρεμβαίνουν στην αγορά, για να γλιτώσουμε από τα χειρότερα.
Ωστόσο, ασχολούμενοι μόνο με το σήμερα, και όχι με τις του αύριο πιθανές συνέπειες, βλέπουμε το πετρέλαιο να κατρακυλά απ΄την τιμή των 147 δολαρίων ανά βαρέλι στα 60-65 και την τιμή της βενζίνης να πέφτει αρκετά κάτω από το 1 ευρώ, γεγονός που ανακουφίζει τα νοικοκυριά.
Βλέπουμε μια συνειδητή προσπάθεια να συγκρατηθούν ή και να πέσουν, ακόμη, οι τιμές και τα επιτόκια, για να τονωθεί η αγορά και να κυκλοφορήσει το κρυμμένο χρήμα.
Ακούμε να γίνεται λόγος για πάγωμα των δόσεων ορισμένων δανείων για ανακούφιση των δανειοληπτών.
Βλέπουμε τους τραπεζίτες εξαιτίας των προκλήσεών τους να χάνουν τη μάχη των εντυπώσεων και μια ολόκληρη κοινωνία να στρέφεται εναντίον τους. Ακούμε να γίνεται λόγος για μέτρα υπέρ των μικρομεσαίων, για οικονομική ενίσχυση ασθενέστερων και για δικαιότερη κατανομή του πλούτου.
Βλέπουμε τις μητροπόλεις του οικονομικού φιλελευθερισμού να βάζουν νερό στο κρασί τους και να υιοθετούν, πλέον, οικονομικές πολιτικές, που δεν διανοούνταν καν να ακολουθήσουν πριν λίγο καιρό. Βλέπουμε τον πλανητάρχη, εξ ανάγκης, να σέβεται τους Ευρωπαίους ηγέτες και όχι μόνο και να συνεργάζεται με όλους αυτούς, που μέχρι πρότινος περιφρονούσε, ενώ το λαό του να βάζει φρένο στον επίδοξο διάδοχό του και να δίνει την ευκαιρία να τον κυβερνήσει ένας άνθρωπος, που μέχρι πριν λίγες δεκαετίες ήταν αδιανόητο να του εμπιστευθούν, και λόγω χρώματος, τις τύχες τους.
Σίγουρα και αυτή η κρίση, γρήγορα ή αργά, θα περάσει και μακάρι να περάσει γρήγορα, χωρίς να κλείσουν επιχειρήσεις, χωρίς να αυξηθεί η ανεργία και ο πληθωρισμός, χωρίς να οδηγηθεί η οικονομία, γενικότερα, σε μακροχρόνια ύφεση.
Δεν έχουμε, βέβαια, αυταπάτες ότι θα γίνει πολύ καλύτερος ο κόσμος μας, εφόσον συνεχίζεται η λατρεία του Μαμμωνά, του Θεού του χρήματος, σε βάρος της λατρείας του Εσταυρωμένου. Ο πλούτος είναι βέβαιο, πως θα αλλάξει χέρια και νέα τζάκια νεόπλουτων θα δημιουργηθούν και πάλι. Ωστόσο, μ΄αυτά που βλέπουμε, ακούμε και βιώνουμε στις μέρες μας, και εφόσον η οικονομική κρίση ξεπεραστεί σύντομα, μήπως τελικά η οικονομική αυτή κρίση είναι δώρο Θεού, για να αλλάξει κάπως η φορά των πραγμάτων, που είχαν οδηγηθεί σε επικίνδυνα αδιέξοδα και σε βάρος των μη προνομιούχων; Μήπως, τελικά, δίνεται η ευκαιρία να συνετισθούν οι δυνατοί, να χαλιναγωγήσουν την ακόρεστη δίψα τους για αύξηση του δικού τους πλούτου και να ρυθμίσουν έτσι τα πράγματα, ώστε να ζήσουν και οι αδύνατοι λίγο καλύτερες μέρες; Μήπως χρειάζονται, πότε – πότε, τέτοιες κρίσεις για να συνειδητοποιούν ορισμένοι τη ματαιότητα του κόσμου αυτού;
Εύχομαι, γι΄αυτό, η οικονομική αυτή κρίση να μην κρατήσει για πολύ και οι παρεμβάσεις των οικονομικών εγκεφάλων ανά τον κόσμο να αποδώσουν σύντομα και να οδηγήσουν σε μια πιο ανθρώπινη και πιο δίκαιη κοινωνία.
