Με ιδιαίτερο ενδιαφέρον σκεπτικισμό και διάχυτη θλίψη παρακολούθησα την έντονη διαμάχη που διεξήχθη στις στήλες του τοπικού τύπου ανάμεσα στον πρόεδρο της ένωσης φιλολόγων του νομού μας και την αξιολογότατη ομάδα των καθηγητών Γαλλικής σχετικά με τη διδασκαλία του μαθήματος της Ιστορίας. Αποκαλώ «ομάδα» τους συναδέλφους μου της Γαλλικής γλώσσας όχι για να τους υποτιμήσω. Αντίθετα στην περίπτωσή τους η ποσότητα δεν αναιρεί την ποιότητα και συνεπώς δεν θα πρέπει να θεωρούνται αμελητέοι. Είναι γεγονός μάλιστα ότι συχνά στο πτυχίο τους αναγράφεται και ο τίτλος της ελληνικής γλώσσας και φιλολογίας κάτι που τους ορίζει γνώστες όχι μόνον περισσοτέρων της μιας γλώσσας αλλά και περισσοτέρων του ενός πολιτισμού και περισσοτέρων της μιας Ιστορίας. Με τούτο δε θέλω να πω ότι είναι όλοι τους οπωσδήποτε κατάλληλοι ή όχι να διδάξουν το μάθημα της Ιστορίας. Άλλωστε ποιος άλλος εκτός από τους ίδιους τους μαθητές είναι αρμόδιοι να αποφανθούν με αμεροληψία σχετικά με την ικανότητα μετάδοσης στους νέους μας του νοήματος και της ουσίας της φίλτατης Ιστορίας μας. Επιπλέον θα μου επιτρέψετε να πω ότι και οι ίδιοι οι γαλλόφωνοι συνάδελφοί μου και συνάδελφοί σας θα επιθυμούσαν μάλλον να διδάξουν αποκλειστικά τη γλώσσα και τον πολιτισμό της ειδικότητάς τους, ως καθ' ύλιν αρμόδιοι και μη μπαίνουν σε «ξένα» χωράφια. Την Ιστορία καλούνται να τη διδάξουν αναγκαστικά ύστερα από δεύτερη ανάθεση.
Οι γνώσεις, οι ικανότητες και οι δυνατότητές μας ως εκπαιδευτικοί όλων των ειδικοτήτων αξιολογούνται στην αίθουσα και μόνον εκεί ! Παράπονα για μη αποτελεσματική απόδοση εκπαιδευτικών είναι δυνατόν να υπάρξουν προς όλες τις κατευθύνσεις. Όμως αυτό είναι κάτι που δεν αφορά τη δική μου προσέγγιση στο προκύψαν θέμα. Το αφήνω στους αρμόδιους.
Έχοντας όμως συνεργασθεί με επιτυχία τόσο με συναδέλφους της Ελληνικής όσο και με της Γαλλικής γλώσσας και φιλολογίας και έχοντας διαπιστώσει ότι υπάρχει εκατέρωθεν πλούτος γνώσεων ανεκμετάλλευτος, ο οποίος θα μπορούσε μέσα σε ζεστό κλίμα ειλικρινούς συνεργασίας να ανθίσει, ας μου επιτραπεί να προτείνω ως πρέπουσα μία ουσιαστική συνεργασία μεταξύ μας σε επίπεδο, κατ' αρχήν, τοπικής Ιστορίας. Η δική μας ικανότητα διείσδυσης και μετάφρασης γαλλικών κειμένων τοπικού ενδιαφέροντος και η δική σας φίλτατοι φιλόλογοι, περισσότερο εξειδικευμένη γνώση ιστορικών θεμάτων θα μπορούσε, προς όφελος της τοπικής μας Ιστορίας, και όχι μόνον, να φέρει στο φως πολύτιμα κείμενα και άγνωστα στο ευρύ κοινό.
Η ισότιμη αντιμετώπιση των γαλλόφωνων συναδέλφων μου μέσα στα πλαίσια ειλικρινούς συνεργασίας πρέπει να είναι το ζητούμενο τόσο για τη δημόσια εκπαίδευση που σήμερα καλείται να κυριαρχήσει και να σταθεί στο ύψος ουσιαστικών προκλήσεων, όσο και για τους ίδιους τους καθηγητές της Γαλλικής που αισθάνονται συχνά πυκνά παραγκωνισμένοι, με ανεκμετάλλευτα προσόντα, διαρκώς σε θέση άμυνας και απολογίας ενώ είναι ικανοί να προσφέρουν πολλά. Ίσως κάποιοι πούν πως άργησα πολύ να πάρω θέση σ' αυτή τη διαμάχη και πως έπρεπε να είχα στηρίξει τους συναδέλφους μου της Γαλλικής νωρίτερα. Αυτό είναι αλήθεια. Το έκανα όμως για να δώσω χρόνο στη λογική να πάρει τις αποστάσεις της από το θυμό, την οργή, την αντιπαλότητα, αλλά και διότι πιστεύω ότι ο χώρος της έρευνας για τη συγγραφή και τη διδασκαλία της Ιστορίας έχει ανάγκη από τις προσπάθειες όλων των ειδικοτήτων των ανθρωπιστικών σπουδών. Τώρα πια που ο χρόνος και η πείρα μας ωρίμασε και που οι εγωισμοί μας έδωσαν λογικά τη θέση τους στην αλληλοκατανόηση μπορούμε να είμαστε ιδιαίτερα παραγωγικοί. Ίσως κάποιοι να σκεφθούν ότι δεν πρωτοτύπησα με όσα έγραψα και ότι είναι πράγματα γνωστά σε όλους τους φιλόλογους όλων των γλωσσών και πολιτισμών. Θα συμφωνούσα και θα προσέθετα ότι αυτό που σίγουρα δεν θα πρέπει να εξακολουθεί να είναι άγνωστο στον τόπο μας είναι η διάθεση ισότιμης συνεργασίας και ομαδικής δραστηριοποίησης για την ανάδειξη όλων των λεπτομερειών της Ακριβής μας Ιστορίας. Ας αφήσουμε τα «εγώ» κι ας μαζευτούμε όλοι γύρω από τα «εμείς».
