«Πέρασε και φέτος η γιορτή της 96ης επετείου της απελευθέρωσης της Ελασσόνας από τους Τούρκους.
Παρευρεθήκαμε, όπως κάθε χρόνο, στο Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Δημητρίου για την καθιερωμένη δοξολογία, στην πλατεία για τον πανηγυρικό και την κατάθεση των στεφάνων, την παρέλαση των σχολείων και τμημάτων στρατού, τη δεξίωση του Δήμου, κ.λπ.
Τη γιορτή λάμπρυναν η συμμετοχή και η παρουσία 9 μητροπολιτών, του περιφερειάρχη Θεσσαλίας, του νομάρχη Λάρισας, στρατηγών, δημάρχων της επαρχίας μας και πλήθους κόσμου.
Θεωρώ αυτή τη γιορτή σημαντική για την πόλη μας, για ολόκληρη την επαρχία, αλλά και για το έθνος μας, διότι αποτελεί την αφετηρία νικηφόρων αιματηρών αγώνων για την απελευθέρωση της Μακεδονίας, Ηπείρου και Θράκης και την οριστική καθιέρωση των σημερινών ορίων της Ελλάδας.
Είχα την ημέρα αυτή μια τυχαία συνάντηση και συζήτηση με συμπολίτη μας, ο οποίος μου είπε:
«Σε τέσσερα χρόνια, δηλαδή το 2012, συμπληρώνονται 100 χρόνια από την απελευθέρωση της επαρχίας μας. Δεν νομίζεις ότι πρέπει να κάνουμε κάτι;»
Σάστισα και του είπα:
«Τι νομίζεις ότι πρέπει να κάνουμε»;
«Ένα μνημείο, ένα μεγάλο μνημείο εκεί πάνω στη Μελούνα, για να μας θυμίζει τους αγώνες των πατεράδων μας για την Ελευθερία. Τα αποκαλυπτήρια να γίνουν στις 6 Οκτωβρίου 2012 από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, παρουσία του μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος, της ηγεσίας της Κυβέρνησης και της Βουλής των Ελλήνων, της ηγεσίας των Ενόπλων Δυνάμεων, του δικού μας δεσπότη, του περιφερειάρχη Θεσσαλίας, του νομάρχη Λάρισας, βουλευτών, της τοπικής αυτοδιοίκησης και των φορέων του νομού μας, και όχι μόνο. Εσύ γράφεις πότε - πότε στις εφημερίδες. Γράψε και γι΄ αυτό το θέμα. Είναι σοβαρό και είναι κρίμα να υποβαθμίζεται η σημαντική αυτή γιορτή...».
Αυτά μου είπε ο καλός μας συμπολίτης. Με προβλημάτισε και τελικά υιοθέτησα αυτή την πρόταση, την οποία θεωρώ άκρως ενδιαφέρουσα για την επαρχία μας και για την πολιτικοστρατιωτική αυτή επέτειο της νεότερης Ελλάδας.
Πάνω, λοιπόν, εκεί στη Μελούνα, στο ίσωμα δίπλα από την εθνική οδό, να περιφραχθεί η έκταση, να δενδροφυτευθεί και να στηθεί ένα επιβλητικό μνημείο μαρμάρινο, πέτρινο η χάλκινο, που να έχει άμεση σχέση με το νικηφόρο και απελευθερωτικό αυτόν πόλεμο του λαού μας, και στη βάση του να χαραχτούν τα ονόματα των φονευθέντων στρατιωτών και αξιωματικών στις μάχες της επαρχίας μας.
Έτυχε να επισκεφτώ πολλά διαμερίσματα, πόλεις και χωριά της πατρίδας και παρατήρησα πολλά μνημεία τοπικής και ευρύτερης σημασίας, που σχετίζονται με τοπικές μάχες, με λαμπρούς κυβερνήτες, άνδρες των γραμμάτων και ευεργέτες. Οι τοπικές κοινωνίες, συνήθως θυμούνται λαμπρά γεγονότα του παρελθόντος του τόπου τους και με μνημεία η άλλους τρόπους τα προβάλλουν με υπερηφάνεια.
Όσες φορές περνάω από τον ανδριάντα του Λεωνίδα, κάτω εκεί στις Θερμοπύλες, αμέσως θυμάμαι το επίγραμμα του αρχαίου ποιητή Σιμωνίδη: «Ω ξειν, αγγέλλειν Λακεδαιμονίοις ότι τήδε κείμεθα τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι», θυμάμαι τους 300 Σπαρτιάτες με το βασιλιά τους το Λεωνίδα, που θυσιάστηκαν για να διδάξουν στους λαούς ότι η Ελευθερία είναι το υπέρτατο αγαθόν.
Στην Αθήνα και στην οδό Σταδίου και μπροστά στη μικρή πλατεία στην Παλιά Βουλή, υπάρχει το ορειχάλκινο άγαλμα του έφιππου Γέρου του Μωριά, του Κολοκοτρώνη, με την επιγραφή στη βάση:
«Έφιππος χώρει γενναίε στρατηγέ, διδάσκων ανά τους αιώνας τους λαούς πως οι δούλοι γίνονται ελεύθεροι», και μας θυμίζει τη θυσία του Ελληνικού λαού για την ελευθερία της πατρίδας.
Τέλος, να αναφέρω ότι εκεί στο πάνω μέρος της πλατείας Συντάγματος που είναι το κενοτάφιο του Αγνώστου Στρατιώτη, μπροστά από τη Βουλή είναι χαραγμένοι με χρυσά μεταλλικά στοιχεία οι σταθμοί των μαχών του Ελληνικού στρατού από το 1912 και εντεύθεν, με πρώτο σταθμό «ΕΛΑΣΣΩΝ – Σαραντάπορον –Σέρβια…». Να, λοιπόν η ευκαιρία για την επαρχία μας, στην επέτειο των 100 χρόνων. Το ιστορικό ύψωμα της Μελούνας, που αποτελούσε το όριο της Ελλάδας και Τουρκίας από το 1880 έως το 1912, με το μεγαλόπρεπο μνημείο να αποτελέσει για τις ερχόμενες γενεές το λαμπρό σύμβολο πως μπορεί να μεγαλουργήσει η πατρίδα μας όταν είναι ενωμένη υπό φωτεινή πολιτικοστρατιωτική ηγεσία.
Μας χωρίζουν, λοιπόν, τέσσερα χρόνια για τη συμπλήρωση 100 χρόνων αυτής της μεγάλης επετείου. Δεν είναι μεγάλος ο χρόνος, αλλά ούτε και μικρός για να ολοκληρωθεί αυτό το έργο. Η τελική μορφή αυτού του μνημείου είναι θέμα προκηρύξεως διαγωνισμού για τη μελέτη από ειδικούς και ικανούς καλλιτέχνες. Χρειάζεται χρόνος, προγραμματισμός και φυσικά οικονομικοί πόροι.
Ο χρόνος είναι δεδομένος και αυστηρά προσδιορισμένος, ο προγραμματισμός εξαρτάται αποκλειστικά από σας.
Απομένει το δυσκολότερο, δηλαδή η εξεύρεση πόρων. Από ό,τι γνωρίζω, τόσο ο περιφερειάρχης κ. Φ. Γκούπας, όσο και ο νομάρχης κ. Λουκάς Κατσαρός είναι καλοί δέκτες μηνυμάτων, που έχουν σχέση με τον πολιτισμό, την ιστορία του τόπου μας και τον πατριωτισμό των Ελλήνων. Πιστεύω ότι θα υιοθετήσουν αυτή την πρότασή σας, δηλαδή αυτό το έργο, και θα συμπαρασταθούν στο μέτρο των δυνατοτήτων τους. Όμως, πόροι μπορεί να εξευρεθούν και από άλλες πηγές.
Κύριε Πασχόπουλε, δήμαρχε Ελασσόνας,
κύριε Τσιμπόλη, πρόεδρε της ιστορικής κοινότητας Τσαριτσάνης, είσαστε οι πλέον αρμόδιοι, ως ταγοί των δυο αυτών πόλεων που απελευθερώθηκαν στις 6 Οκτωβρίου του 1912.
Γνωρίζω καλά την ευαισθησία σας και την αγάπη για τον τόπο που υπηρετείτε ως αιρετοί άρχοντες, και κυρίως για το ενδιαφέρον σας για την επαρχία μας, που είστε και γέννημα – θρέμα. Το έργο αυτό εξαρτάται από σας, από τις ενέργειές σας, να το υιοθετήστε, να το προγραμματίσετε, να το προωθήσετε και να το αποπερατώσετε. Είναι έργο που αφορά στην επαρχία μας. Προσωπικά, έχω απόλυτη εμπιστοσύνη στην ικανότητά σας.
Και τώρα, κάτι για μένα που αγαπώ τόσο πολύ την πόλη μου και το φτωχό τόπο μας. Η ημερομηνία αυτή, το 2012 δεν είναι κοντινή. Θα περπατάω τότε το 83ο έτος της ηλικίας μου. Θα προσπαθήσω να παρευρίσκομαι στα αποκαλυπτήρια αυτού του μνημείου. Πιστεύω να τα καταφέρω. Θα είναι για μένα μια λαμπρή και μεγάλη μέρα».
Με αγάπη και εκτίμηση
Βασίλης Αγοράστης
πρώην δήμαρχος Ελασσόνας
