Βέβαια, την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές δεν ξέρουμε ακριβώς τι θα γίνει και «πώς» θα γίνει, γιατί είναι νωρίς το απογευματάκι και η «μάχη» στη Βουλή βρίσκεται σε εξέλιξη. Δεν ξέρουμε, επί παραδείγματι, τι θα πει και ποια υπερασπιστική γραμμή θα ακολουθήσει αυτός που αναγορεύτηκε - δικαίως ή αδίκως - σε «πρωταγωνιστή» της υπόθεσης Βατοπαιδίου: ο Θόδωρος Ρουσόπουλος. Και δεν ξέρουμε τι απήχηση θα έχουν αυτά που θα πει, αν όχι στα κόμματα της αντιπολίτευσης, που έχουν πολύ συγκεκριμένη τοποθέτηση - καταρχήν - πολιτικής σκοπιμότητας για το πρόσωπο και το ζήτημα, τουλάχιστον στους βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας που έχουν βάλει στο μάτι τον υπουργό Επικρατείας. Δεν ξέρουμε τι θα πουν και οι άλλοι δύο «κατηγορούμενοι», Δούκας και Μπασιάκος, και πώς θα υπερασπίσουν εαυτούς από το κομφούζιο το οποίο δημιουργήθηκε με τις... ευλογίες του Εφραίμ. Δεν ξέρουμε, επίσης, τι θα πει και ο Καραμανλής, ο οποίος θα κλείσει τη συνεδρίαση. Πόσο και πώς θα υπερασπίσει το στενό του συνεργάτη, αλλά και την πολιτική του και τις επιλογές του ως προς το συγκεκριμένο ζήτημα. Δεν ξέρουμε, ακόμη, αν τελικά θα δοθεί αναβολή στη συζήτηση της Παρασκευής για την προανακριτική, καθότι χθες, με την έναρξη της συνεδρίασης της Βουλής, και ο Συνασπισμός και το ΚΚΕ έθεσαν θέμα ολιγοήμερης αναβολής, γιατί...
Γιατί φθάνουμε σε αυτά που ξέρουμε τώρα. Γιατί, τελικά, αυτός ο πολυσυζητημένος κ. Σανιδάς αναγκάστηκε - κατά βάσιν - να στείλει τελικά το «φάκελο Βατοπαίδι» στη Βουλή, με συνοπτικές διαδικασίες. Καθότι και η τρίτη δικαστική λειτουργός, που είχε τοποθετηθεί ως «επιβλέπουσα», αποφάνθηκε ότι η έρευνα προσκρούει και σε πολιτικά πρόσωπα. Οπότε, ενόψει και της χθεσινής συνεδρίασης για την Εξεταστική, στάλθηκε, τελικά, ο φάκελος στη Βουλή. Και όταν λέμε «φάκελος», μην φανταστείτε ότι πρόκειται περί κυριολεξίας. Με τις κούτες τα μετέφεραν τα... καλούδια του Εφραίμ στη Βουλή και ακόμη η έρευνα, ως προς τα λοιπά πρόσωπα (μη πολιτικά) δεν έχει ολοκληρωθεί και αναμένεται να κληθούν καμιά τριανταριά μάρτυρες ακόμη. Οπότε, η πιθανότητα μιας αναβολής ως προς τη συνεδρίαση της προανακριτικής φαντάζει εντελώς λογική. Αν υποθέσουμε ότι πέραν της πολιτικής σκοπιμότητας, που είναι σαφής και δεδομένη, υπάρχει και η πρόθεση για μια τεκμηριωμένη συζήτηση. Ε, για να γίνει αυτό, θα πρέπει οι 300 της Βουλής να μάθουν τι έχουν αυτές οι κούτες μέσα και όχι απλώς να τις έχουν περιεργαστεί απέξω και να βγάζουν αυθαίρετα συμπεράσματα ή να επιδίδονται σε εκτόξευση σχολίων και κατηγοριών άνευ τεκμηρίωσης. Ξέρουμε, επίσης, ότι με την τροπή που πήρε το θέμα με τις... κούτες δικαιώθηκαν εκείνοι οι δύο εισαγγελείς που ακόμη τελούν υπό παραίτηση, οι οποίοι ακριβώς σ’ αυτό το συμπέρασμα είχαν καταλήξει: ότι οι «κούτες Εφραίμ» πρέπει να πέρασαν και μια βόλτα από τη Βουλή, για να πάρουν τον αέρα τους. Ακόμη ξέρουμε ότι τα κόμματα, γενικώς, με την ιστορία αυτή τελούν σε αναβρασμό, καθώς, πέραν της όποιας... πρεμούρας για την απόδοση δικαιοσύνης, βασίζουν και σαφείς πολιτικούς στόχους στην εξέλιξη του θέματος αυτού, το οποίο μπορεί να σημάνει και την επίσπευση συγκεκριμένων εξελίξεων στο ευρύτερο πολιτικό σκηνικό. Αν και οι εκτιμήσεις είναι ότι ούτε ανασχηματισμό θα έχουμε τώρα ούτε και πρόωρες εκλογές. Το πιθανότερο είναι να έχουμε μόνο την παραίτηση Ρουσόπουλου και αυτό πάλι... Ξέρουμε, επίσης, ότι ανεξάρτητα από το τι ακούστηκε ή δεν ακούστηκε χθες, τελικά η πρόταση περί Εξεταστικής, σήμερα είναι η πραγματοποίηση σύστασης Εξεταστικής Επιτροπής, αφού όλα τα κόμματα συμφώνησαν με αυτήν. Οπότε, ούτως ή άλλως, έχει ξεκινήσει ένα νέο κεφάλαιο στην υπόθεση, το οποίο αναζητά την πιθανότητα απόδοσης πολιτικών ευθυνών για τα όσα συνέβησαν πέριξ της... αχόρταγης αγιορείτικης μονής. Και ξέρουμε, τέλος - ανεξάρτητα από την παραπέρα πορεία - ότι για μία ακόμη φορά η πολιτική ζωή του τόπου και με τη... βούλα της Βουλής αμαυρώνεται από ένα σκάνδαλο, που προστίθεται στην αλυσίδα εκείνων που μεταπολιτευτικά έχουν «στιγματίσει» την πολιτική μας ιστορία.
Τώρα, για την πεμπτουσία της υπόθεσης, τόσο στο πρακτικό της μέρος όσο και στο πολιτικό, νομίζω ότι κάλλιστα μπορούμε να τη συνοψίσουμε σ’ αυτό που είχε πει ο Αμερικανός συγγραφέας Αμβρόσιος Πιρς: «Ένας διαγωνισμός συμφερόντων μεταμφιεσμένος σε διαγωνισμό αρχών»!
