Ωραία! Άμα, λέμε άμα, γίνει αποδεκτή η εν λόγω πρόταση, θα το παίζουμε «οι Βόρειοι και οι Νότιοι». Δηλαδή, πάλι σε εμπόλεμη κατάσταση θα είμαστε, δεν πρόκειται να τη γλιτώσουμε. Η τελευταία έμπνευση που είχε αυτός ο ταλαίπωρος ο Νίμιτς, που έχει μπλέξει με το Σκοπιανό, είναι «Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας». Ε, και αφού αυτοί είναι οι «Βόρειοι», εμείς τι θα ’μαστε, οι «Νότιοι». Έτσι για να κάνουμε και μια αναδρομή στον αμερικανικό εμφύλιο.
Δεν νομίζω βέβαια ότι και η συγκεκριμένη πρόταση του μεσολαβητή θα έχει καμιά τύχη, αλλά εν πάση περιπτώσει, σε δουλειά να βρισκόμαστε και να συνεχίζεται και η διαπραγμάτευση. Η οποία, ούτως ή άλλως, θα διακοπεί... βιαίως λόγω των αμερικανικών εκλογών και μπορεί να μείνει σε κατάσταση «διακοπών» ικανό χρονικό διάστημα. Και λόγω των αλλαγών στις ΗΠΑ, αλλά και λόγω των προεδρικών εκλογών που έχουν μπροστά τους τα Σκόπια. Ούτως ή άλλως η συγκεκριμένη είναι και η τελευταία πρόταση που υποβάλει ο Νίμιτς πριν τις αμερικανικές εκλογές και απ’ ό,τι φαίνεται η επιδίωξη της αμερικανικής κυβέρνησης, διά της εφαρμογής άμεσων και έμμεσων πιέσεων, να λυθεί το θέμα πριν αποχωρήσει από την εξουσία, κινείται στη σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας. Αν και ο... συμπαθέστατος εκείνος κ. Φριντ είχε προειδοποιήσει τα Σκόπια σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις και στο περιθώριο της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, ότι θα πρέπει ν’ αλλάξουν τακτική και να βιαστούν για την επίλυση του θέματος «τώρα» γιατί μετά... Γιατί μετά η επόμενη κυβέρνηση που θα προκύψει από τις επικείμενες αμερικανικές εκλογές θα έχει πιο σοβαρές δουλειές να κάνει από το να ασχολείται με το θέμα των Σκοπίων, που είναι σταγόνα στον ωκεανό των προβλημάτων που έχει να διαχειρισθεί. Καταρχήν η επόμενη κυβέρνηση - και άλλα προβλήματα να μην είχε (που λέει ο λόγος), δεν έχει το «πείσμα» τού Μπους να λύσει το θέμα, μιας και δεν πέρασε το «δικό του» στο ΝΑΤΟ με τις γνωστές συνέπειες. Προφανώς τη φέρνει βαρέως τη συγκεκριμένη εξέλιξη και προφανώς ήθελε να πάρει το αίμα του πίσω πριν αποχωρήσει.
Το Μεσανατολικό δεν το έλυσε, που, επίσης, το... είχε βάλει στο μάτι, για να σώσει την υστεροφημία του, ε τουλάχιστον να έλυνε το Σκοπιανό! Αλλά ούτε και αυτό δεν πρόκειται να το «λύσει». Η επόμενη κυβέρνηση, λοιπόν, των ΗΠΑ, που θα προκύψει οσονούπω, αυτή ειδικά τη στιγμή έχει πολύ πιο επείγοντα και πολύ πιο σοβαρά θέματα να απασχοληθεί από το να κάθεται ν’ ασχολείται με τα εθνικιστικά νάζια του Γκρούεφσκι ή με τις δικές μας επιφυλάξεις. Έχει να κολυμπήσει στο βαθύ και πικρό πέλαγος της οικονομίας, στο οποίο εξακολουθεί να βυθίζεται το αμερικανικό πλοίο, κινδυνεύοντας να μετατραπεί - αν τα πράγματα συνεχιστούν έτσι - σε κανονικό Τιτανικό.
Η ελληνική κυβέρνηση πάλι, που παρά τις ασάφειες δείχνει μια καταρχήν ικανοποίηση για την πρόταση Νίμιτς - αν σκεφθεί κανείς ότι η αμέσως προηγούμενη ήταν καθαρά ετεροθαλής υπέρ των Σκοπίων - υποψιάζομαι ότι απλώς αφήνει τα πράγματα να πάρουν τον... φυσικό τους δρόμο. Λαμβάνοντας υπόψιν, όπως άλλωστε αυτό το λαμβάνουν υπόψιν και οι Αμερικανοί γι’ αυτό και απευθύνουν διαρκείς προειδοποιήσεις, το διχασμό κορυφής που υπάρχει στην Π.Γ.Δ.Μ. μεταξύ Προέδρου και Πρωθυπουργού για το θέμα, τι κάνει; Αφήνει τα Σκόπια να αναλάβουν την «ευθύνη» λόγω της εσωτερικής διχόνοιας για το νέο «ναυάγιο». Άλλωστε στη Νέα Υόρκη, όταν η Ντόρα Μπακογιάννη είχε ερωτηθεί από την υπογράφουσα αν εκτιμά - λόγω και των πιέσεων που ασκούν οι Αμερικανοί - ότι μπορεί το θέμα να λυθεί πριν από τις αμερικανικές εκλογές, η απάντησή της ήταν αρνητική. Όπως και η επανάληψη της θέσης ότι εφόσον δεν λυθεί η ελληνική πλευρά θα ασκήσει βέτο και στην είσοδο της γειτονικής χώρας στην Ε.Ε. Δηλαδή στη διαδικασία έναρξης των ενταξιακών διαπραγματεύσεων.
Τώρα, όσον αφορά στην πρόταση Νίμιτς, αυτή καθεαυτή, ναι μεν μπορεί να μας βολεύει το όνομα, αλλά έτσι όπως είναι διατυπωμένη και για διπλή ονομασία πάει και άλλα διάφορα «κενά» αφήνει με το θέμα της «μακεδονικής εθνότητας» και της γλώσσας. Δεν είναι δηλαδή να το πανηγυρίζουμε κιόλας. Όπως και να ’χει η ελληνική πλευρά προβάλλει την «εποικοδομητική της διάθεση» και αναφέρεται σε «διορθώσεις» για να μην φανεί ότι δυναμιτίζει το διάλογο και... ποντάρει στην απέναντι πλευρά για την αποτυχία του. Το παιχνίδι της γάτας με το ποντίκι παίζουμε. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο.
