Ο πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής μιλώντας στους βουλευτές του προ καιρού είχε αφήσει να εννοηθεί πως ο σχεδιασμός του φτάνει μέχρι το Δεκέμβριο, δηλαδή την ψήφιση του κρατικού προϋπολογισμού, «και βλέπουμε», δηλαδή επί της ουσίας είχε αφήσει ανοικτό το ενδεχόμενο να επισπευσθεί η προσφυγή στις κάλπες.
Η εκδοχή αυτή φαίνεται πως έχει επανέλθει στους πρωθυπουργικούς σχεδιασμούς, αν και εφόσον συνεχισθεί η δημοσκοπική κατρακύλα της «γαλάζιας» παρατάξεως και «δεν πιάσει τόπο» η επίδειξη ρητορικής πυγμής έναντι των πάσης φύσεως εσωκομματικών διαφωνούντων, στην οποία προχώρησε με την ομιλία του στην Κεντρική Επιτροπή της ΝΔ ο Κώστας Καραμανλής, πυγμή που «επέπεσε» στο «γαλάζιο» βουλευτή Σταύρο Δαϊλάκη.
Είναι, όμως, προφανές πως το να αναγγέλλει ο αρχηγός μιας παρατάξεως ότι «δεν πρόκειται να υποκύψει στις πιέσεις» και «στο συνεχές ροκάνισμα της κυβέρνησης» φανερώνει τους αξεπέραστους διχασμούς στην παράταξή του, όταν δε προσθέτει ότι «όποιος έχει άλλα σχέδια, ας με αμφισβητήσει στα ίσια και ας ρίξει την κυβέρνηση», δίνει μόνος του το μέτρο της φθοράς που έχει υποστεί και η οποία αποτυπώνεται στις δημοσκοπήσεις.
Ειδικότερα, εν μέσω της διεθνούς οικονομικής κρίσεως, η οποία κτυπά την πόρτα της Ευρώπης (και, παρά τις κυβερνητικές διαβεβαιώσεις φαίνεται ότι μπορεί να χτυπήσει και την πόρτα της Ελλάδος) ο πρωθυπουργός, αρχικώς, αντί να σκύψει σοβαρά στα προβλήματα της κοινωνίας, η οποία δείχνει «να του γυρίζει την πλάτη», επεχείρησε να καθυποτάξει το κόμμα του, να ακυρώσει τους όποιους διαφωνούντες και να αποκαταστήσει το προφίλ του, που είχε τρωθεί με την εμφάνισή του στη Θεσσαλονίκη.
Αυτό το πέτυχε σε μεγάλο βαθμό, καθώς οι πάσης φύσεως διαφωνούντες – πλην, ίσως, ενός, του Πέτρου Τατούλη - αποδείχθηκαν πολιτικά ασήμαντοι και κατέδειξαν πως κινούνται με βάση προσωπικές, παρά κοινωνικές αφετηρίες.
Ο Κώστας Καραμανλής, μεσούσης της οικονομικής κρίσεως (σ.σ. αυτό επαναλαμβάνεται καθώς αυτό είναι το κυρίαρχο) έχει επιλέξει τη στρατηγική της συγκρούσεως: Σύγκρουση με τους όποιους διαφωνούντες, αλλά και με ομάδες εργαζομένων για τις οποίες ισχυρίζεται πως είναι προνομιούχες και που αντιδρούν στις λεγόμενες (νεοφιλελεύθερες) μεταρρυθμίσεις.
Και ως προς τους διαφωνούντες έβαλε την «κόκκινη γραμμή», αλλά δεν είναι καθόλου βέβαιο πως «θα του βγει», καθώς στη ΝΔ το πρόβλημα δεν είναι μόνο ο Πέτρος Τατούλης, αλλά και άλλοι, οι οποίοι μπορούν να απειλήσουν τη συνοχή της «γαλάζιας» παρατάξεως και έτσι η απειλή της διαγραφής τους να μην μπορεί να υλοποιηθεί.
Κι αν προσώρας ο Π. Τατούλης τη «γλίτωσε», αυτό δεν συνέβη με τον Στ. Δαϊλάκη, ο οποίος είδε την πόρτα της εξόδου από τη ΝΔ και έτσι η γαλάζια παράταξη «ξέμεινε» με 151 βουλευτές...
Εν προκειμένω αξίζει να αναφερθεί ότι ο πρώην υφυπουργός Θανάσης Γιαννόπουλος (που ζήτησε την παραίτηση Ρουσόπουλου) διεσώθη από τη διαγραφή, με το αιτιολογικό ότι τα όσα σχετικά είπε σε συνέντευξή του σε αθηναϊκή εφημερίδα, τα είχε πει πριν την ομιλία Καραμανλή στην Κεντρική Επιτροπή...
ΟΙ ΡΩΓΜΕΣ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ
Όμως, για τον Κώστα Καραμανλή δεν αρκεί το «μάντρωμα» των όποιων διαφωνούντων, αλλά το κλείσιμο των ρωγμών που έχουν ανοίξει στην κοινωνία, εξαιτίας της νεοφιλελεύθερης πολιτικής της ΝΔ και είναι αυτές οι ρωγμές που απειλούν πραγματικά την κυβέρνηση,
Η όποια εσωκομματική αντίδραση είναι βέβαιο ότι θα επανέλθει με την πρώτη ευκαιρία, όταν η κοινωνία θα συνεχίσει να στέλνει τα δικά της μηνύματα προς την κυβέρνηση.
Εν προκειμένω θα πρέπει να υπενθυμίσουμε και τον εν εξελίξει ιδεολογικό «πόλεμο» εντός της ΝΔ, μεταξύ λεγομένης φιλελεύθερης και της λαϊκής Δεξιάς.
Λόγω των υπαρκτών οικονομικών προβλημάτων και της διεθνούς κρίσεως, η αντιπαράθεση μεταξύ της λεγόμενης λαϊκής δεξιάς, που τάσσεται υπέρ του ελεγχόμενου κρατισμού, με έντονα στοιχεία κοινωνικής πολιτικής και των άκρατων νεοφιλελεύθερων, που θεωρούν βασική προϋπόθεση για την άσκηση πολιτικής υπέρ των αδυνάτων τον δραστικό περιορισμό του ρόλου του κράτους, είναι εμφανής και θα οξυνθεί όσο η κρίση βαθαίνει.
Και θα βαθαίνει.
Βεβαίως θα πρέπει να τονιστεί πως οι εκφραστές της λαϊκής δεξιάς αποτελούν για την ηγεσία της ΝΔ «μια κάποια λύση», καθώς λειτουργούν ως ανάχωμα για τη διαρροή ψηφοφόρων προς τον ΛΑΟΣ.
Ο Κώστας Καραμανλής εμμένων στην πολιτική των λεγομένων μεταρρυθμίσεων, που τη θεωρεί ως λύση για το αναπτυξιακό πρόβλημα της χώρας, επέλεξε τη σύγκρουση και με τις συντεχνίες.
Το δήλωσε ευθέως στην Κεντρική Επιτροπή. Ήδη η «αναμέτρηση» με τους τελωνειακούς, έληξε (ελέω δικαστηρίων) νικηφόρα για την κυβέρνηση, ενώ έτσι επιθετική θα είναι η ΝΔ και στα μέτωπα που αναμένεται να ανοίξουν με την «Ολυμπιακή», τον ΟΣΕ, τη διοικητική μεταρρύθμιση και το εκπαιδευτικό.
Οι περισσότεροι αναλυτές πιστεύουν πως ο Κώστας Καραμανλής αναλαμβάνει ένα σημαντικό ρίσκο με την τακτική των συγκρούσεων.
Αυτή η επιλογή ή θα του βγει και θα τον οδηγήσει στην έξοδο από την κρίση ή δεν θα του βγει και η ΝΔ θα συνεχίσει να κατρακυλά στις δημοσκοπήσεις.
ΑΓΟΡΑΖΕΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΧΡΟΝΟ
Είναι προφανές πως ο πρωθυπουργός θέλει να κερδίσει πολιτικό χρόνο ως τον Δεκέμβριο και να επιβάλει συνθήκες νηνεμίας στην Κοινοβουλευτική του Ομάδα ως την ψήφιση του νέου προϋπολογισμού, προκειμένου να προχωρήσει σ’ έναν θεαματικό ανασχηματισμό και σε πρόωρες εκλογές την άνοιξη, οπότε εκπνέει η 18μηνη προθεσμίας την οποία προβλέπει ο εκλογικός νόμος για εκλογές με λίστα.
«Οι αλλαγές στην κυβέρνηση είναι δύο ειδών», τόνισε ο πρωθυπουργός. «Είτε στην πολιτική, είτε στα πρόσωπα. Και τα δύο είναι πολύ μεγάλα κεφάλαια. Αυτές οι αποφάσεις δεν λαμβάνονται ούτε με όρους επικαιρότητας ούτε με όρους εντυπώσεων. Δεν λαμβάνονται ούτε επειδή το θέλει ο οιοσδήποτε - από ιδιοτέλεια ή όχι - ούτε για πρόσκαιρες εντυπώσεις. Δεν μπορεί να είναι κινήσεις τακτικισμού και υπεκφυγής», πρόσθεσε.
Είναι εμφανές ότι δεν αποκλείει τον ανασχηματισμό για το μέλλον, αλλά δεν τον συζητεί τώρα για να μην αναγκαστεί να απομακρύνει πρόσωπα, λόγω του ότι βρίσκονται στην επικαιρότητα.
Πιθανώς θα επιχειρήσει ανασχηματισμό ή γύρω στις 20 Δεκεμβρίου, για να λάβει η νέα κυβέρνηση ψήφο εμπιστοσύνης μαζί με τον προϋπολογισμό στις 22 του μήνα, ή αμέσως μετά τις γιορτές κι αφού θα έχει ηρεμήσει το πολιτικό κλίμα.
Τότε πιθανώς θα μετακινηθεί από το Υπουργείο Οικονομίας ο Γ. Αλογοσκούφης, η αντικατάσταση του οποίου στην παρούσα φάση θα σηματοδοτούσε ομολογία αποτυχίας της ασκούμενης οικονομικής πολιτικής. Με παρεμφερές δε σκεπτικό φαίνεται ότι απέρριψε ο πρωθυπουργός την πρόταση που φέρεται να του έκανε ο κ. Θ. Ρουσόπουλος «να τον διευκολύνει παραιτούμενος».
«Η αποχώρησή σου θα ήταν προσωπικό πλήγμα για εμένα», λένε οι εφημερίδες πως του αντέτεινε ο κ. Καραμανλής.
Όμως, τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά και δεν μπορούν να εξελιχθούν με βάση σχεδιασμούς επί χάρτου.
Η κυβέρνηση έχει, λόγω της πολιτικής της, ανοιχτούς τους λογαριασμούς με την κοινωνία, η οποία, όσο η οικονομική κρίση βαθαίνει (και θα βαθαίνει, γιατί είναι δομική) θα είναι ιδιαιτέρως διεκδικητική και απαιτητική μαζί.
Τα κοινωνικά ρήγματα θα ανοίγουν περισσότερο και η διαχείριση των πιθανών εντάσεων ίσως να απαιτήσει συγκρούσεις, την ένταση και τη διάρκεια των οποίων ίσως έχουμε πολλές δεκαετίες να ζήσουμε, λένε πολλοί αναλυτές.
Και συνεπώς η κυβέρνηση και ο Κώστας Καραμανλής θα δοκιμαστούν πολλαπλώς στο προσεχές διάστημα.
