Με την πάροδο του χρόνου οι πολιτικές (α)δεξιότητες και επιδεξιότητες καλά κρατούν. Μπροστάρηδες στην εφαρμογή, διάφοροι κήρυκες της κάθαρσης που συνεργάστηκαν – με το αζημίωτο – με επιλεγμένους εκπροσώπους της αυτοκάθαρσης. Πονοκέφαλος για πολλούς τα γκάλοπ και τα τηλεπαράθυρα στα δελτία των οχτώ. Ελπίδα για ορισμένους, ένας ανασχηματισμός, μια προσχηματική κίνηση που ελάχιστα μπορεί να μετασχηματίσει την αυξανόμενη λαϊκή αγανάκτηση. Κι όλα πλέον στο επίπεδο των εντυπώσεων, αφού το μήνυμα που διαχέεται κι επιβεβαιώνεται πανταχόθεν είναι: ευημερία και επενδύσεις για τους επιδέξιους αξιωματούχους, με τον περιούσιο λαό να πληρώνει με (κεφαλικούς) φόρους και ανατιμήσεις.
Έτσι, ενάντια στην πολυπόθητη κοινωνική σύγκλιση, οι α-δέξιοι έδωσαν πλούσιο χώρο στα πολιτικά άκρα που καραδοκούν για συνεργασίες μέχρι ομηρίας. Σε ρόλο πλέον πολιτικού play-maker, ο επι-δέξιος πληθωρικός αρχηγός του ΛΑ.Ο.Σ. δηλώνει συγκάτοικος της Ν.Δ. στην ίδια (πολυ)κατοικία, κατηγορώντας ευθέως τους «σώγαμπρους» (άλλων πολιτικών αποχρώσεων) που μόλυναν τη μεγάλη συντηρητική παράταξη. Διεκδικώντας να γίνει διαχειριστής της, επιστρέφει στη μετεμφυλιοπολεμική πολιτική γεωγραφία του διχασμού και μεταβαίνει στη διεύρυνση ενός δικομματισμού τον οποίο στηλίτευε προεκλογικά... Ως αυτόκλητος Ν.Δ.-σ(τρ)ωτήρας, απαιτεί την άμεση απομάκρυνση του κυβερνητικού εκπροσώπου, τον οποίο και αποκαλεί «πρωθυπουργεύοντα Βρούτο»! Με τη δοκιμασμένη μέθοδο «καρότο και μαστίγιο», χέρι-χέρι, ως δεξί εξτρέμ, «παίζει μπάλα» την αγωνία όσων γεύτηκαν ή επιθυμούν να γευτούν τα φιλέτα της εξουσίας, διασπείροντας απανταχού το δόγμα «φίλος μου είναι ο αντίπαλος του (εκάστοτε) αντιπάλου μου»...
Ο μεσαίος χώρος, πάει πλέον τηλεοπτικό περίπατο στη σκανδαλολογία και τη σκανδαλοθηρία, ενώ ο στρατηγός άνεμος απασφαλισμένος, αναμένει να (επ)αναλάβει δριμύτερος κάποια νέα αγγαρεία, εκτίοντας την ποινή του σε κάποιο Υπουργείο. Έτσι, τα «αγνά» παιδιά της γαλάζιας παράταξης, προτού προλάβουν να πατάξουν τη διαφθορά, βάλθηκαν να... πελεκήσουν τον (πρώην αρχηγό των Κενταύρων) Βουλγαράκη! Ωστόσο, ο πολυμήχανος νομάρχης (Θεσσαλονίκης), μιλώντας ως συνήθως για τον εαυτό του στο τρίτο ενικό πρόσωπο, αποκάλυψε ότι, προ τριετίας είχε επισημάνει στους αρμόδιους τις real estate συναλλαγές...
Το τρίπτυχο «πατρίδα-θρησκεία-οικογένεια» υφίσταται ακόμη, αλλά με διαφορετικούς όρους, εκσυγχρονιστικούς και γκρίζους: Η πατρίδα συμπεριλαμβάνει όλους τους άλλους που θυσιάζονται γι’ αυτήν, η θρησκεία χρησιμοποιείται ως μέσον ασυλίας ή εξαγνισμού, ενώ η οικογένεια συνεχίζει να βρίσκεται uber alles (πάνω απ’ όλα), αφού κορυφαίοι υπουργοί δηλώνουν ευθαρσώς ότι αγωνίζονται για να εξασφαλίσουν ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά τους (για τις τρεις επόμενες γενεές τουλάχιστον), ενίοτε με τη βοήθεια των πεθερών τους...
Τελικά, το ζήτημα της αναγραφής του θρησκεύματος στις ταυτότητες των βαριά φορολογούμενων πολιτών, αποδείχθηκε ότι ήταν μια σφοδρή αντίδραση για το τίποτα. Το παιχνίδι παιζόταν αλλού δίχως σεμνότητα και ταπεινότητα. Έτσι, (προ)ετοιμάζεται η (ανα)ζήτηση πόρων μέσω του διαχωρισμού της αφορολόγητης εκκλησίας από το ληστευθέν κράτος. Τώρα που τα (πολιτικά) παιδία παίζει, το πεδίο είναι βατό. Εξάλλου, το άβατο ποδοπατήθηκε ηγουμενικά από τον Εφραίμ που άνοιξε διάπλατα τις κερκόπορτες της συναλλαγής...
Από τα άβατα λοιπόν της πίστεως, στο λαμπρό βατό πεδίο της πολιτικής με τις μεταξωτές κορδέλες δόξας και χρήματος να αναδύονται από τα φύκια του πωληθέντα βυθού της λίμνης Βιστωνίδας. Μια ανίερη συμπαιγνία duty free και ala carte συμβολαίων καλύφτηκε πίσω από απαράβατα χρυσόβουλα. Με υπεράκτια (off shore) νομιμότητα, αλλά και με το αζημίωτο, οι α-δέξιοι πολιτικοί ταγοί μαζί με τους επιδέξιους της λαϊκής δεξιάς του κυρίου με τα «υπονοούμενα», μπορούν πλέον με αξιώσεις να αναβιώσουν τον πολιτικό αναχρονισμό. Έτσι, για μια ακόμα φορά, επαληθεύονται οι ρήσεις δυο αείμνηστων πολιτικών: 1) του Γεωργίου Παπανδρέου (του Α’) που αποφάνθηκε με κυνισμό ότι «υπάρχει πολύ μικρή απόσταση ανάμεσα στο σοβαρό και το φαιδρό», και, 2) του Κων/νου Καραμανλή (του Α’) που αγανακτισμένος προσομοίωσε τη χώρα μας με «ένα απέραντο φρενοκομείο»...
* Ο Μιλτιάδης Γ. Δεληχάς είναι διδάκτωρ της Ιατρικής Σχολής του Α.Π.Θ.
