Όταν το 1989 η κυβέρνηση συνεργασίας Ν.Δ. - Συνασπισμού (ΚΚΕ - ΚΚΕ Εσωτερικού), παρέπεμπε να δικαστεί στο Ειδικό Δικαστήριο τού Ανδρέα Παπανδρέου, ο αείμνηστος Κων/νος Καραμανλής, λέγεται, ό,τι διεμήνυσε στον Κων/νο Μητσοτάκη, πρωτεργάτη τότε αυτής της κίνησης, ότι, έναν τέως πρωθυπουργό και αρχηγό ενός κόμματος εξουσίας, δεν του στέλνεις ποτέ κατηγορούμενο, αλλά στο σπίτι του να ιδιωτεύσει. Εκτοτε έχουν περάσει είκοσι και πλέον χρόνια και απ΄ αυτή την πράγματι σοφή ρήση, φαίνεται ότι ο σημερινός πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ υιός του θύματος εκείνης της εποχής, τίποτε δεν εδιδάχθηκε και για να τονώσει το αρχηγικό του προφίλ και κύρος, διέγραψε με μια μονοκονδυλιά από την κοινοβουλευτική ομάδα, τον επί οκτώ ολόκληρα χρόνια (1996 - 2004) ηγέτη του ΠΑΣΟΚ και πρωθυπουργό της χώρας Κώστα Σημίτη (Ιούνιος 2008).
Από τότε έχουν περάσει περισσότερο από τρεις μήνες και ο Κώστας Σημίτης, πορεύεται το δικό του δρόμο, χαράσσει τη δική του πορεία και γραμμή και παρεμβαίνει όποτε κρίνει σκόπιμο και επιβεβλημένο στα πολιτικά δρώμενα της χώρας και γενικά δεν φαίνεται να εγκαταλείπει την πολιτική, αλλά απεναντίας δραστηριοποιείται και συμπεριφέρεται αθόρυβα ως ενεργός πολιτικός και μάλιστα με το κύρος του τέως πρωθυπουργού της πατρίδος μας.
Σε όλες τις δημοκρατικές χώρες του κόσμου, έναν τέως πρωθυπουργό με οκταετή εμπειρία σε πρωθυπουργικά καθήκοντα, δεν τον αφήνουν εκεί και ως έτυχε, αλλά όλες οι κυβερνήσεις τους, τον δραστηροποιούν άτυπα σε πολλούς τομείς και τον χρησιμοποιούν ως σύμβουλό τους, σε πολλές κρίσιμες αποφάσεις. Απεναντίας στη χώρα μας, από το Μάρτιο του 2004 όταν παρέδωσε την εξουσία, αυτόν τον άνθρωπο τον έχουμε στα αζήτητα και μάλιστα με το στίγμα του αρχιερέα της διαπλοκής.
Ο Κώστας Σημίτης όπως είναι γνωστόν είναι από τα ιδρυτικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ και μπορούμε να πούμε ο αιρετικός του κόμματος. Είχε διαφωνήσει και συγκρουσθεί πολλές φορές με τον ιδρυτή του, αείμνηστο Ανδρέα Παπανδρέου και όμως ο ίδιος ποτέ του, δεν διανοήθηκε να διαγράψει, ένα τέτοιο αξιόλογο και σημαντικό στέλεχος, γιατί γνώριζε πολύ καλά ότι, δεν κερδίζεις ποτέ εκλογές και δεν ισορροπείς το κόμμα, όταν τον κάθε διαφωνούντα τον φιμώνεις ή ακόμα χειρότερα τον διαγράφεις.
Είναι ενωρίς ακόμα να κριθεί το έργο του Σημίτη, ως πρωθυπουργού της χώρας. Αυτό είναι δουλειά και έργο των ιστορικών και θα περάσουν πολλά χρόνια ακόμα για να γίνει τούτο αντικειμενικά και αμερόληπτα. Εκείνο όμως, που φαίνεται καθαρά μέσα από τη διαδρομή του ως πολιτικού και ως πρωθυπουργού είναι, η μεγάλη προσπάθεια και το γνήσιο ενδιαφέρον του, να προσφέρει ό,τι και όσο μπορούσε για το καλό και την προκοπή του τόπου. Και αυτό κανένας μα κανένας δεν μπορεί να του το αμφισβητήσει, όσο μικρόψυχος και κακόπιστος και αν είναι.
Ο Κώστας Σημίτης δεν πρέπει να το ξεχνάμε ως λαός και είναι καιρός να του το αναγνωρίσει ότι, είναι ο άνθρωπος που έβαλε τη χώρα στην Οικονομική και Νομισματική Ενωση (ΟΝΕ) το 2001 εγχείρημα ισάξιο και ισοδύναμο με την είσοδό της στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Ενωση (ΕΟΚ) το 1980, σημερινή Ευρωπαϊκή Ενωση (Ε.Ε.) και την Κύπρο στην Ε.Ε. το 2004. Συνέδεσε το όνομά του, με την εκτέλεση μεγάλων έργων όπως, το αεροδρόμιο των Σπάτων («Ελευθέριος Βενιζέλος»), το Μετρό Αθηνών, την Αττική Οδό, την προετοιμασία των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, την Εγνατία Οδό και άλλα πολλά έργα και όμως αυτόν τον άνδρα ο σημερινός πρωθυπουργός της χώρας, ως αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, τον απεκάλεσε στη Βουλή ως αρχιερέα της διαπλοκής και της διαφθοράς και μέχρι σήμερα δεν έχει βρει την τόλμη και το θάρρος να του ζητήσει δημόσια συγγνώμη, για εκείνο το ατόπημά του. Ισως να είναι ο μοναδικός Ελληνας πρωθυπουργός, που άφησε έξω και μακριά την οικογένειά του από την εξουσία και γενικά από τη διακυβέρνηση της χώρας, ομότιμο καθηγητή του εμπορικού δικαίου της Παντείου.
Μπορούμε να πούμε ότι πρόκειται για έναν άνθρωπο τεχνοκράτη, νοικοκύρη, με ξεκάθαρη σκέψη, με ρεαλισμό και ορθολογισμό, που στη ζωή του πάντοτε βάζει υψηλούς στόχους, βασικές επιδιώξεις και προτεραιότητες και με υπομονή αλλά και με πολύ εμμονή και θέληση, κατορθώνει να επιτυγχάνει τους αντικειμενικούς σκοπούς, που έπειτα από πολλή σκέψη και μελέτη συνηθίζει να θέτει. Καθ΄ όλη τη διάρκεια της πρωθυπουργικής του θητείας, κατηύθυνε και ήλεγχε πολύ στενά το παραγόμενο από τους συνεργάτες του έργο και έχει μείνει στην ιστορία, ο άνθρωπος με το μπλοκάκι.
Αυτόν λοιπόν τον άνθρωπο περισσότερο τεχνοκράτη παρά πολιτικό, είχε την ευκαιρία να τον ακούσει ο λαρισαϊκός λαός στο Δημοτικό Ωδείο της πόλης του, όπου ανέλυσε το θέμα «Η Ελλάδα αντιμέτωπη με τη Διεθνή Οικονομική Υφεση». Με απλά αλλά ουσιαστικά και κατανοητά λόγια, προσδιόρισε με αριθμούς και με τεκμηριωμένα στοιχεία, τι πρέπει να κάνει η χώρα μας, για να βγει κάποτε από τη φτώχεια, τη μιζέρια, την υποανάπτυξη και την καθυστέρηση, που βιώνει ο τόπος διαρκώς και συνεχώς εδώ και πολλά χρόνια. Η όλη του ομιλία επικεντρώθηκε στην εκπαίδευση, στην έρευνα, στην καινοτομία, στην παραγωγικότητα, στην ανταγωνιστικότητα, στην ποιότητα και στις επενδύσεις, βάζοντας ως πρώτη προτεραιότητα όλων αυτών, τη γνώση και τον ανθρώπινο παράγοντα.
Το ΠΑΣΟΚ ύστερα από πολλά χρόνια φαίνεται να ανακάμπτει και να διεκδικεί στα ίσα από τη Ν.Δ. την εξουσία στις επόμενες βουλευτικές εκλογές. Πιστεύω ότι ο Γεώργιος Παπανδρέου έχει απολύτως ανάγκη να έχει δίπλα του έναν τόσο έμπειρο τεχνοκράτη και πολιτικό και είναι κρίμα να στερείται των πολύτιμων συμβουλών του αυτός και κατ΄ επέκταση ο τόπος μας.
