«Κύριε,
μη μας πάρεις κι άλλο
τις απώλειες μας...
Δεν έχουμε πού άλλου να μείνουμε»
ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ «Μεταφερθήκαμε παραπλεύρως»
Κυρία διευθυντή,
Το μικρό μας χωριό, αφού έζησε για μια μέρα το μύθο της δικής του πρωτοσέλιδης δημοσιότητας, επανέρχεται στους καθημερινούς ρυθμούς της πραγματικότητας.
Μια ειρηνική διαμαρτυρία του για τη διεκδίκηση του αυτονόητου χαρακτηρίστηκε από τον Τύπο ως «ιερός πόλεμος», ενώ στην ουσία πρόκειται για αγώνα ζωής του δοκιμαζόμενου από τη δημογραφική ανισορροπία χωριού μας.
Στον ιδιότυπο αυτό αγώνα ύπαρξης συμμετέχουν όλοι οι συγχωριανοί με καρτερικότητα και αξιοπρέπεια. «Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία!..».
Ελπίζαμε ότι και η εκκλησία μας θα αναζητούσε το δικό της ρόλο στην κοινή μας προσπάθεια και θα βοηθούσε.
Μάταια όμως! Αντί για μάννα γευτήκαμε χολή με αγωγές, ασφαλιστικά μέτρα και μηνύσεις για την πατρότητα ενός εγκαταλειμμένου κτίσματος στην πλατεία, που απειλούσε τη ζωή των μικρών κυρίως παιδιών και ασχήμυνε την όψη του χωριού.
Το εκ των παραδόσεων ζεστό φιλάνθρωπο πρόσωπο της εκκλησίας μεταμορφώθηκε τώρα σε παγερό νομικό πρόσωπο (ν.π.δ.δ.), «κύριο, νομέα και κάτοχο...».
«Θου Κύριε, φυλακήν τω στόματι μου!».
Ευχαριστώ για τη φιλοξενία
Κώστας Δ. Δημούλας
πρόεδρος και συντονιστής της Λαϊκής Συνέλευσης της
3ης Αυγούστου 2008
