Αυτοί που μας κλέβουν και την τελευταία μπουκιά από το στόμα μιλάνε για δικαιοσύνη και ισότητα. Ξέθαψαν την επιχειρηματολογία του Γιαννόπουλου και του Παπανδρέου για ρετιρέ και υψηλόμισθους, παρουσιάζοντας τις αποδοχές υπαλλήλων που δουλεύουν 30 μέρες το μήνα με 12ωρο ημερήσιο ωράριο και πληρωμένες άδειες και ρεπό.
Θέλουν να στρέψουν τους εργαζομένους του ιδιωτικού τομέα ενάντια στους εργαζομένους των πρώην ΔΕΚΟ και τους δημοσίους. Να πάμε όλοι στο μισθολογικό πάτο, για να εξισωθούμε, κι ας πεθάνουμε. Σήμερα υπάρχουν όλες οι υλικές προϋποθέσεις για ουσιαστικές αυξήσεις με βάση τις πραγματικές ανάγκες των εργαζομένων.
Οι ρυθμίσεις, λέει η κυβέρνηση, γίνονται γιατί οι πρώην ΔΕΚΟ είναι ζημιογόνες. Γνωρίζει όμως και ο πλέον δύσπιστος ότι τα κέρδη του ΟΤΕ, της ΔΕΗ κ.λπ. ήταν τεράστια και θα μπορούσαν να είναι ακόμη μεγαλύτερα με τους ιδιώτες να μη λυμαίνονται σημαντικούς τομείς, με διαχείριση, με διαφάνεια και συμμετοχή των εργαζομένων.
Με την τροπολογία που ψηφίστηκε στη Βουλή τινάζεται στον αέρα το σύγχρονο εργατικό δίκαιο και καταργείται κάθε δικαίωμα που κατέκτησε η εργατική τάξη μέσα από σκληρούς αγώνες και θυσίες. Βασικό στοιχείο της μεταρρύθμισης είναι η κατάργηση της πλήρους και μόνιμης δουλειάς. Ο διαχωρισμός των εργαζομένων σε παλαιούς και νέους, χωρίς δικαιώματα.
Καταργούνται οι συλλογικές διαπραγματεύσεις, μπαίνουν στη λαιμητόμο μισθοί, άδειες, ρεπό, επιδόματα. Ακόμη και σε συνταξιούχους που έφυγαν εδώ και δεκαετίες τον προηγούμενο μήνα, τους έκοψαν από τη σύνταξη το επίδομα εξομάλυνσης (περίπου 80 ευρώ).
Με την κατάργηση του δικαιώματος των συνδικάτων να προσφεύγουν στον οργανισμό μεσολάβησης διαιτησίας μονομερώς, τα συνδικάτα χάνουν ουσιαστικό μέρος των αρμοδιοτήτων τους.
Αυτές οι ρυθμίσεις είναι επιταγές της πράσινης βίβλου που στο Ευρωκοινοβούλιο καταψήφισε μόνο το ΚΚΕ. Τις ψήφισε η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ, ενώ ΣΥΡΙΖΑ και ΛΑΟΣ έκαναν τον Πόντιο Πιλάτο και απείχαν από την ψηφοφορία.
Μιλάνε για σκάνδαλα στον ΟΣΕ και όχι μόνο, χωρίς να κάθεται κανένας στο σκαμνί του κατηγορουμένου. Αυτό που ακούμε κάθε φορά είναι ότι το μαχαίρι θα φτάσει στο κόκαλο. Σιγά τα κόκαλα (όπως έγινε με άλλα σκάνδαλα, τα ίδια και τώρα). Γνωστό σε όλους είναι ότι στο τελευταίο σκάνδαλο του ΟΣΕ είναι αναμιγμένα πρωτοκλασάτα στελέχη της ΔΑΚΕ και του υπηρεσιακού μηχανισμού.
Το μεγάλο φαγοπότι για την τεράστια περιουσία του ΟΣΕ σε ακίνητα και η εκποίηση του τροχαίου υλικού άρχισε. Η περικοπή των λαϊκών τρένων προετοιμάζει το έδαφος για παραπέρα συρρίκνωση του επιβατικού έργου του ΟΣΕ, με στόχο τη στροφή του επιβατικού κοινού στα λεωφορεία και τα τρένα που θα απομείνουν (Ιντερσίτι), τα οποία θα είναι απλησίαστα για τα φτωχά λαϊκά στρώματα.
Και ενώ όλα αυτά συμβαίνουν, η συνδικαλιστική ηγεσία από τη ΓΣΕΕ μέχρι τις Ομοσπονδίες και τα πρωτοβάθμια σωματεία έπαθαν αφλογιστία. Η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο. Είναι ώρα οι εργαζόμενοι στις ΔΕΚΟ και τα λαϊκά στρώματα να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους. Να οργανώσουν την πάλη τους, να βγάλουν τα ανάλογα συνδικαλιστικά και πολιτικά συμπεράσματα και να τιμωρήσουν αυτούς που μας οδηγούν στη φτώχεια, την εξαθλίωση και τον εργασιακό μεσαίωνα. Καμιά αναμονή, καμιά ανοχή.
Οι πρώην ΔΕΚΟ αποτελούν περιουσία του ελληνικού λαού και μπορούν να βοηθήσουν την ανάπτυξη της χώρας σε όφελος του λαού και όχι της πλουτοκρατίας. Αυτό που χρειάζεται να κάνουν οι εργαζόμενοι είναι να εγκαταλείψουν μαζικά αυτές τις συνδικαλιστικές ηγεσίες, να αποδυναμώσουν τα κόμματα του ευρωμονόδρομου, να ενισχύσουν το ΠΑΜΕ και το ΚΚΕ. Αυτό αποτελεί προϋπόθεση για να ανοίξει ο δρόμος για τη λαϊκή οικονομία και τη λαϊκή εξουσία. Σ’ αυτό το πλαίσιο οι ΔΕΚΟ μπορούν να λειτουργήσουν προς όφελος του λαού και των εργαζομένων, και όχι όπως αυτό γίνεται σήμερα σε όφελος των μονοπωλιακών ομίλων.
Θωμάς Βασιλείου, μέλος Ν.Ε. Λάρισας του ΚΚΕ
