...Και, τι κάνει νιάου-νιάου στα κεραμίδια; Μία γάτα; Όοοχι! Ο Τζορτζ (Μπους) που μιλάει ξένες γλώσσες. Και συγκεκριμένα Σκοπιανά. Ή καλύτερα βουλγάρικα, διότι περί αυτής της γλώσσας πρόκειται. Βέβαια, ο Τζορτζ δεν ξέρει καλά-καλά να μιλήσει τη μητρική του γλώσσα, αλλά αυτό δεν τον εμπόδισε ποτέ να χώνει τη μύτη του παντού.
Γιατί, μη μου πείτε;! Θα έχει μια εθνικιστική υστερία ο Γκρούεφσκι, την οποία συχνά-πυκνά εκδηλώνει, το ξέρουμε μεν, αλλά, για να φθάσει στο σημείο να στείλει απευθείας επιστολή στον Καραμανλή σε υβριστικό υφάκι και να θέτει θέμα μειονότητας και περιουσιών, δεν το τόλμησε μόνος του. Κάποιος του έκανε «πλάτες». Και ποιος είναι; «Ψάξε-ψάξε δεν θα το βρεις». Να μην ξεχνάμε, άλλωστε, και εκείνη την έπαρση που είχε και προ Βουκουρεστίου, ότι τελικά η Ελλάδα δεν θα τολμήσει ν’ ασκήσει βέτο και θα πάρει πρόσκληση η χώρα του. Δεν την είχε έτσι... τυχαίως! Την είχε γιατί στηριζόταν στις πλάτες, την επιρροή και τους εκφοβισμούς των Αμερικανών που πίστευε ότι θα λειτουργήσουν και θα γυρίσουν τα πράγματα υπέρ του. Φυσικά, η πορεία των πραγμάτων και του Γκρούεφσκι διέψευσε και τον «προστάτη» του Τζορτζ.
Τώρα, λοιπόν, έχουμε νέο κύκλο προκλητικότητας, προφανώς με τις «πλάτες» και υπό την προστασία ορισμένων, με προφανή σκοπό να εκτραπεί προς άλλες κατευθύνσεις η επανέναρξη της διαπραγμάτευσης για το όνομα και να «εμπλουτισθεί» η ατζέντα με ένα σωρό άλλα θέματα. Το αποτέλεσμα; Να μεγαλώνει η κωλυσιεργία γύρω από το ζήτημα και, φυσικά, να μεγαλώνουν και τα αδιέξοδα. Άλλωστε, αυτός ο... εμπλουτισμός της ατζέντας της σκοπιανής πλευράς δεν είναι καινούρια πρακτική. Έχει ήδη προ πολλού τεθεί θέμα ταυτότητας, εθνότητας και γλώσσας και το νέο στοιχείο είναι ότι αυτά που «παραφιλολογικά» έλεγαν και ο Σκοπιανός πρωθυπουργός και ο «κολλητός» του Πάγκαλου, ο Μιλόσοσκι, τώρα τίθενται επίσημα και με τον πλέον προκλητικό τρόπο. Δηλαδή, η μειονότητα και οι περιουσίες.
Ε, αν είναι δυνατόν με τέτοια τακτική να δούμε προκοπή στη διαπραγμάτευση. Να φανταστείτε ότι ο Γκρούεφσκι την έστειλε την Παρασκευή την επιστολή στον Καραμανλή, την ίδια μέρα που ο άτυχος εκείνος Νίμιτς ξεκίναγε τη διαπραγμάτευση στη Νέα Υόρκη.
Αφού αναγκάστηκε και αυτός - ο Νίμιτς - δειλά-δειλά να παραδεχτεί ότι τέτοιου είδους ενέργειες δεν βοηθούν στη διαπραγμάτευση. Εμ, αυτό και μικρό παιδί το καταλαβαίνει, πόσο μάλλον ο διαπραγματευτής, αλλά και ο αποστολέας της επιστολής βεβαίως-βεβαίως, που δημιουργεί νέο κλίμα έντασης εσκεμμένα.
Διότι, έτσι που το πάει, τον τρώει ο... απαυτός του να φάει πόρτα και από την Ευρωπαϊκή Ένωση το φθινόπωρο και να ξαναφάει πόρτα από το ΝΑΤΟ και στη χειμερινή Σύνοδο.
Η Ελλάδα, ως γνωστόν, ένα πράγμα μόνο διαπραγματεύεται: το όνομα και τίποτε άλλο. Ούτε το... επίθετο, ούτε το όνομα πατρός, ούτε του θείου και του προπάππου. Και ο ατυχής διαπραγματευτής έχει πει επίσης, και ξαναείπε και τώρα, ότι το μόνο θέμα της διαπραγμάτευσης είναι αυτό του ονόματος και τίποτε άλλο. Ο Γκρούεφσκι, όμως, κωφεύει ηθελημένα, απλώνει ένα μάτσο πράγματα στο τραπέζι ακολουθώντας μια παρελκυστική τακτική και ελπίζοντας ότι όσο περισσότερα ζητάει τόσο περισσότερα θα λάβει αλλά... Αλλά «ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος» αγαπητέ κ. Γκρούεφσκι. Θα έπρεπε να το έχετε αντιληφθεί αυτό και εσείς και οι... κολλητοί σας.
Βέβαια, επειδή εμείς έτσι κι αλλιώς δεν βιαζόμαστε να λυθεί το θέμα, αυτές οι παιδαριώδεις προκλητικές ενέργειες, κατά μία έννοια έχουν και τις θετικές τους επιπτώσεις, καθότι και οι πλέον δύσπιστοι ή συμπαθούντες τους γείτονες της Διεθνούς Κοινότητας βλέπουν με τι έχει να κάνει η ελληνική πλευρά με τα συνεχή «θέλω» και τους κατά φαντασίαν επεκτατισμούς, και αναγκάζονται να κατανοήσουν τη στάση της. Το ’πε και η Ντόρα που προηγούμενα τα είχε πει με τον Καραμανλή: «Σήμερα, πλέον, η Διεθνής Κοινότητα ξέρει ότι ο κ. Γκρούεφσκι προσπαθεί να υποσκάψει συνειδητά τα θεμέλια της διαπραγμάτευσης, η οποία διεξάγεται με πολύ συγκεκριμένους όρους. Ο ακραίος εθνικισμός, όμως, σπέρνει ανέμους και θερίζει θύελλες»... ευρωπαϊκές, ΝΑΤΟϊκές και άλλες.
Να δούμε όχι το περιεχόμενο, γιατί μέσες-άκρες το γνωρίζουμε - αλλά το υφάκι που θα απαντήσει ο Καραμανλής στον ομόλογό του. Εγώ θα πρότεινα να φωνάξει τον Πάγκαλο να συντάξει την επιστολή, έτσι, για να το γλεντήσουμε και λίγο!
