Θυμάστε που πριν από μερικούς μήνες, ευγενικά - ευγενικά πάντα (διότι όπως λένε και οι Γάλλοι «η ευγένεια υποχρεώνει»), ο Ανδρέας Βγενόπουλος είχε υποβάλει μήνυση στον Γιώργο Παπανδρέου και στον... νεοσσό, τότε, στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη Τσίπρα;
Βέβαια, με την τύχη αυτών των μηνύσεων δεν ξανασχοληθήκαμε ποτέ και δεν μάθαμε σε ποιο ντουλάπι είναι κλειδωμένες, αλλά, όλοι θυμόμαστε ότι ήταν πρωτοφανής η κίνηση του επιχειρηματία. Γιατί ποτέ δεν έχει υπάρξει ανάλογο προηγούμενο. Και, μεγάλη συζήτηση και ποικίλα σχόλια είχαν προκληθεί.
Όλοι το θυμόμαστε το συμβάν και βεβαίως το ΠΑΣΟΚ, που για να φθάσει να παραδεχτεί - ανεξάρτητα αν δήλωσε ότι θα την επανεξετάσει αν γίνει Κυβέρνηση - ότι η συγκεκριμένη συμφωνία για την πώληση της «Ολυμπιακής» είναι μια καλή συμφωνία, σημαίνει ότι είναι όντως καλή. Ή τέλος πάντων, «συμφέρουσα» και για τις βλέψεις επερχόμενων κυβερνήσεων, παρά το γεγονός ότι η αξιωματική αντιπολίτευση προσπάθησε να προκαλέσει μια σχετική... δολιοφθορά στο «προξενιό» του εθνικού (τέως) μεταφορέα, αλλά δεν τα κατάφερε. Και φυσικά ο Γ. Παπανδρέου θα... ξέχασε τη μήνυση και ο Α. Βγενόπουλος φαντάζομαι ότι θα την... ξέχασε επίσης γιατί τώρα προέχουν άλλα σημερινά ζητήματα.
Όπως και να ‘χει, όμως, το «διά ταύτα» της Ιστορίας είναι ότι η Ολυμπιακή πουλήθηκε «όπως είναι επιπλωμένη με χιλιάδες αναμνήσεις φορτωμένη». Περιττό τώρα να κάτσουμε να θυμηθούμε πόσα χρόνια κρατά αυτό το σίριαλ με την πώληση της Ολυμπιακής, με πόση αποτυχία και πόσα χρέη έχει φορτωθεί αυτή η Ιστορία και πόσοι... τόνοι πολιτικής αντιπαράθεσης έχουν τοποθετηθεί στο φλέγον αυτό ζήτημα. Το οποίο συνάντησε - πέραν όλων των άλλων - παντού και πάντα τη σθεναρή αντίσταση των εργαζομένων, οι οποίοι αντιδρούσαν μέχρι τώρα σε κάθε πιθανή λύση. Παρά το γεγονός ότι ο αερομεταφορέας έχει χρέη που φθάνουν κυριολεκτικά μέχρι τον ουρανό, είναι ζημιογόνος μέχρι τα σύννεφα και τον πληρώνουν οι φορολογούμενοι από την τσέπη τους, έτη και έτη. Ο καθένας τα συμφέροντά του κοιτάζει, όπως είναι φυσικό. Και μην ξεχνάμε, επίσης, ότι η Ολυμπιακή, έχει αποτελέσει κατά το παρελθόν, μια πραγματική «φωλιά» για κομματικές προσλήψεις, με αποτέλεσμα μέσα στα χρόνια να έχει υπερδιογκωθεί σε επίπεδο προσωπικού.
Τέλος πάντων, είπαμε, αυτά ανήκουν στο παρελθόν. Το ζήτημα είναι ότι έναν γόρδιο δεσμό τόσων ετών ήρθε ο Κωστής Χατζηδάκης - Μέγας Αλέξανδρος, εκ Βρυξελλών, και «τσακ» του έδωσε μια και τον ξεμπέρδεψε μέσα σε 18 μήνες! Άθλος κανονικός, αν ανολογιστεί κανείς το βεβαρημένο παρελθόν της υπόθεσης. Βέβαια, είχε και την αμέριστη συμπαράσταση Καραμανλή, που ήθελε να το κλείσει το θέμα αυτό, και να ξεμπερδεύει. Αλλά, προφανώς, ήταν ικανοποιητικοί και εντέλει, αποδοτικοί και οι χειρισμοί Χατζηδάκη. Που αν και μετακινήθηκε από το Υπουργείο Μεταφορών στο Ανάπτυξης πήρε μαζί του «προίκα» την Ολυμπιακή, σαφώς με πρωθυπουργική εντολή, και τελικά... καθάρισε την μπουγάδα. Και όταν μας γύρισαν την πλάτη οι Άραβες - τζάμπα το πρωθυπουργικό ταξίδι στο Κατάρ και λοιποί μεγαλο-αερομεταφορείς, γύρισε και απηύθυνε έκκληση (κατά τα ιταλικά πρότυπα) σε Έλληνες επιχειρηματίες να βάλουν ένα χεράκι, ελληνικό χεράκι μάλιστα, να σώσουν την κατάσταση. Και τότε βρέθηκε αμέσως - τόσο αμέσως που μας βάζει και σε υποψίες για προσυνεννόηση - το ευγενικό χεράκι Βγενόπουλου, ο οποίος είναι ο νέος κάτοχος της Ολυμπιακής.
Εδώ ταιριάζει αυτό που λέμε «κάθε εμπόδιο για καλό». Γιατί, αφού οι ξένοι μας γύρισαν την πλάτη, τελικά η Ολυμπιακή έμεινε σε ελληνικά χέρια και αυτό είναι κάτι που δεν μπορεί παρά να ευχαριστεί όλους.
Διότι κακά τα ψέματα, επειδή το ‘χουμε και το συναισθηματικό μας, μια εταιρία που ιδρύθηκε από τον Ωνάση και πήγε μετά στο ελληνικό δημόσιο και που παρά τα αβυσσαλέα χρέη της την είχαμε καμάρι, είναι θετικό που παραμένει σε ελληνικά χέρια.
Τώρα λένε ότι ο Βγενόπουλος είναι ο νέος Ωνάσης. Μάλλον ατυχές. Ο Ωνάσης, όντας ζωντανός, ήταν ήδη ένας μύθος και οι εποχές που έζησε, οι συνθήκες υπό τις οποίες πλούτισε, ήταν πολύ διαφορετικές. Ήταν εποχές που οι «μύθοι» ήταν λίγοι και προέκταση της πραγματικότητας. Τώρα η πραγματικότητα - όταν προκύπτει - είναι προέκταση των πάσης φύσεως μύθων.
Ο Βγενόπουλος γράφει τη δική του ιστορία, τώρα και με τα φτερά της Ολυμπιακής. Τι να ευχηθούμε; «Καλές πτήσεις», τι άλλο!
