Όοοχι! Δεν τον καλεί ο Γιώργος τον Σημίτη. Ο Πάγκαλος τον κάλεσε τον Σημίτη. Για να λέμε και τα πράγματα με το όνομά τους. Ο Πάγκαλος κατέθεσε δημοσίως την πρόταση την Κυριακή, αν θυμάμαι καλά, του καλάρεσε του Παπανδρέου και μετά του τηλεφώνησε και ο ίδιος τη Δευτέρα, για να του απευθύνει πρόσκληση για συνάντηση η οποία θα γίνει αύριο Πέμπτη.
...Τώρα, βέβαια, ένας πρώην πρωθυπουργός να τίθεται επικεφαλής ευρωψηφοδελτίου, δεν ξέρω πόσο πραγματικά «δόκιμο» είναι. Είναι πώς λέμε «από δήμαρχος κλητήρας» ένα πράμα. Και μάλιστα, όταν ο πρώην πρωθυπουργός είχε βλέψεις και είχε καταβάλει και κάποιες προσπάθειες - ή εν πάση περιπτώσει «φλέρταρε» ανοιχτά - προκειμένου να καταλάβει μία από τις θέσεις «κλειδιά» που υποτίθεται ότι θα δημιουργούνταν στη νέα Ευρώπη του Ευρωσυντάγματος. Βέβαια, τελικά το Ευρωσύνταγμα πήγε άκλαυτο και τα πράγματα, όπως και οι θέσεις, δεν εξελίχθηκαν κατά τα αναμενόμενα. Μείναμε με μια Ευρωσυνθήκη που και αυτή κουτσή είναι ακόμη, γιατί δεν έχει και πλήρως επικυρωθεί και με κουτσουρεμένες ύπατες θέσεις, τις οποίες, επίσης, άλλοι κατέλαβαν. Τώρα, λοιπόν, ένας πρώην πρωθυπουργός, που είχε και τέτοιου είδους βλέψεις, να πάει ως τι στην Ευρώπη; Ως επικεφαλής κομματικού ψηφοδελτίου; Σιγά τον ευρωπαϊκό πολυέλαιο! Κατώτερη των περιστάσεων και της ιστορίας του ακούγεται η θέση. Αλλά, πάλι, αφού μετά την πρωθυπουργική του θητεία χρημάτισε βουλευτής Πειραιά - κεφάλαιο που λένε έχει κλείσει - γιατί να μη χρηματίσει και ευρωβουλευτής; Είναι ένα θέμα. Δικό του, πρωτίστως, για να το αποφασίσει και μετά όλων των υπολοίπων. Ακόμη, λένε ότι υπάρχει και άλλη εναλλακτική. Αν το ΠΑ.ΣΟ.Κ. γίνει κυβέρνηση, να δημιουργήσει ο Παπανδρέου μια ειδική θέση για τον Σημίτη, σχετική με τα οικονομικά θέματα, την οποία θα του δώσει να παίζει.
Όπως και να ’χει, το διά ταύτα της ιστορίας δεν είναι αυτό. Τον Γ. Παπανδρέου, τουλάχιστον, είναι σίγουρο ότι δεν τον νοιάζει «ποια» θέση θα καταλάβει ο τέως πρωθυπουργός, μέντοράς του κατά μία έννοια και κληροδότης του, μιας που, ως γνωστόν, του «έδωσε το δαχτυλίδι» για την προεδρία στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. Εκείνο που μπορεί να τον νοιάζει είναι να βρει μια θέση «κοινής αποδοχής», ας πούμε, για να τον βολέψει και να κάνει τη δουλειά του.
Η οποία «δουλειά του» ποια είναι; Μα η πασιφανής! Να μπορέσει να επιτύχει μια γενική συστράτευση στην πορεία εκπόρθησης της εξουσίας, που οι μετρήσεις τού δίνουν πολλές ελπίδες ότι μπορεί να είναι νικηφόρα. Και φυσικά, από μια τέτοια γενική συστράτευση δεν μπορεί να λείπει ο Κώστας Σημίτης. Όχι μόνον ως πρώην πρωθυπουργός, αλλά και ως εκφραστής του λεγόμενου και «πολύτιμου» - όχι μόνο για το ΠΑ.ΣΟ.Κ. - «μεσαίου χώρου», στον οποίο όλοι προσβλέπουν και τον οποίον όλοι ποθούν να προσεταιριστούν. Ή, εν πάση περιπτώσει, να... τρυγήσουν στο μεγαλύτερο ποσοστό που μπορούν.
Έτσι, εννιά μήνες - μία γέννα ακριβώς - μετά από εκείνη την κίνηση... αρχηγικής πυγμής του Γ. Παπανδρέου, που έθεσε εκτός κινήματος τον Κ. Σημίτη, επιχειρείται μια διαδικασία επαναπροσέγγισης. Ας πούμε ότι και ο Παπανδρέου (κυρίως αυτός), αλλά και ο Σημίτης (που έμεινε κομματικά... άστεγος), ποιούν την ανάγκη φιλοτιμία και προ του κοινού στόχου επιχειρούν να βάλουν στην άκρη τα παλιά. Ο Παπανδρέου να ξεχάσει ότι ο Σημίτης, με τις διαφοροποιήσεις του και τις παρατηρήσεις του, του έχει σπάσει τα νεύρα και... Και ο Σημίτης να ξεχάσει ότι ο Παπανδρέου με τις επιλογές του, αλλά και με τη στάση του να λαμβάνει αποστάσεις από τις δικές του κυβερνήσεις και πολιτικές - παρότι αποτέλεσε κορυφαίο στέλεχός τους - του σπάει τα νεύρα γενικώς.
...Και κάπου εκεί, αφού πιουν και οι δύο από ένα χαμέμηλο για να καλμάρουν, να προσπαθήσουν αύριο να βρουν ένα «μόντους βιβέντι», προκειμένου και οι δύο να εξυπηρετήσουν έναν κοινό σκοπό και ο καθένας ξεχωριστά τούς δικούς του.
Κατά πάσα πιθανότητα, το αποτέλεσμα θα είναι θετικό και συμβιβαστικό, λόγω... ανώτερης βίας. Οι λεπτομέρειες, όμως, της συνάντησης, που σίγουρα θα διαρρεύσουν, θα δώσουν και το στίγμα τής παραπέρα πορείας, αυτής της «επικίνδυνης σχέσης».
