Κανείς δεν αμφισβητεί ότι η χώρα μας μετά το 1974, έχει δαπανήσει και συνεχίζει να δαπανά πολύ μεγάλα χρηματικά ποσά για την άμυνά της. Τα δαπανά όμως για να επιτύχει την ικανή και αναγκαία εκείνη στρατιωτική ισχύ που της εξασφαλίζει αμυντική επάρκεια και τη δυνατότητα να επιφέρει αντίστοιχα «στρατηγικά» πλήγματα εκεί, που πρέπει και όταν πρέπει, εφόσον φυσικά προκληθεί και απαιτηθεί να κάνει χρήση του οπλοστασίου της.
Η χώρα μας δυστυχώς ζει σε ένα ασταθές περιβάλλον και περίγυρο, στην άλλοτε, πυριτιδαποθήκη των Βαλκανίων και έχοντας στα ανατολικά της σύνορα, ένα γείτονα, ο οποίος έμπρακτα και καθημερινά μας προκαλεί και αμφισβητεί, τα κυριαρχικά μας δικαιώματα τόσο στο Αιγαίο όσο και στη Δυτική Θράκη. Και αυτό είναι του ηλίου φαεινότερο.
Συνεπώς ως χώρα δεν έχουμε άλλη επιλογή και δυστυχώς εκ των πραγμάτων, είμαστε υποχρεωμένοι, παρά τις τεράστιες δαπάνες, που απαιτούνται να διατηρούμε σύγχρονες, άρτια εξοπλισμένες και ετοιμοπόλεμες Ένοπλες Δυνάμεις (ΕΔ), ικανές να λειτουργούν ως παράγοντας σταθερότητας της περιοχής και να επενεργούν δε αποτρεπτικά, ενώ παράλληλα και ανάλογα της στρατιωτικής τους ισχύος, λαμβάνονται πάντοτε σοβαρά υπόψη απ' όλους γενικά τους γείτονές μας.
Η πολιτική Εθνικής Άμυνας στη διαμόρφωση της αναγκαίας και απαιτούμενης Στρατιωτικής Ισχύος, καθορίζει συγχρόνως και την αρχή της προτεραιότητας, κατά την εκπόνηση και την υλοποίηση των εκάστοτε εξοπλιστικών προγραμμάτων, που κάθε φορά καθορίζονται από το Κυβερνητικό Συμβούλιο Εξωτερικών Άμυνας (ΚΥΣΕΑ).
Δεν απαιτείται να είναι κανείς σπουδαίος στρατιωτικός ή αμυντικός αναλυτής, για να διαπιστώσει, ποιους στρατιωτικούς τομείς η Τουρκία ενισχύει τα τελευταία είκοσι (20) και πλέον χρόνια, δυναμικά ποιοτικά και συστηματικά. Επίσης δεν θέλει και πολλή έρευνα και ανάλυση, για να διαπιστώσει ο καθένας μας, με ποιους τομείς της Στρατιωτικής Ισχύος κάνει καθημερινά προβολή και επίδειξη ισχύος και σε ποιους κατ' επέκταση, βασίζεται και στηρίζεται για ένα θετικό αποτέλεσμα, σε περίπτωση θερμής σύγκρουσης. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι κάποιους άλλους τομείς τους παραμελεί ή δεν τους φροντίζει επαρκώς. Πρόσφατες αλλά και παλαιότερες δηλώσεις Τούρκων επισήμων, έχουν ξεκαθαρίσει εκ μέρους τους ότι το βάρος, έχει δοθεί και θα συνεχίσει να δίδεται στις αεροπορικές και ναυτικές τους δυνάμεις. Αιχμή του δόρατος της πολεμικής μηχανής της Τουρκίας θα είναι συνέχεια η πολεμική της αεροπορία, η οποία πρόκειται να ενισχυθεί μάλιστα από το 2014 με εκατό (100) αεροσκάφη 5ης πλέον γενιάς.
Εδώ και δεκαετίες η κυριαρχία της έννοιας της «Στρατιωτικής ισορροπίας» με την Τουρκία, οδήγησε σε μια ξέφρενη, ασταμάτητη και χωρίς λειτουργικό, αμυντικό σχεδιασμό, κούρσα εξοπλισμών, δεν επέφερε όμως και το προσδοκώμενο αποτέλεσμα γιατί είχε ως βάση, την ποσότητα και την πολυτυπία και όχι την ποιότητα και την ομοιοτυπία και στη λογική από λίγα σε όλους τους τομείς ή από ίσα σε όλους τους κλάδους των ΕΔ. Πρέπει επομένως στα εξοπλιστικά προγράμματα να ακολουθούμε εφεξής τη δοκιμασμένη πλέον αρχή, του καλύτερα λιγότερα και τα απολύτως αναγκαία και ποιοτικά ανώτερα, παρά περισσότερα και ακατάλληλα αν όχι άχρηστα. «Ουκ ευ τω πολλώ το ευ».
Παρότι τα τελευταία χρόνια έχει αρχίσει να γίνεται μια τεράστια προσπάθεια αναδιάρθρωσης των ΕΔ και μετασχηματισμού αυτών, σε μια σύγχρονη πολεμική μηχανή, πόρρω όμως απέχει από το σημείο εκείνο, που επιβάλλουν οι πραγματικές αμυντικές ανάγκες και οι επιχειρησιακές τους απαιτήσεις. Οργανωτικά ο Στρατός Ξηράς (ΣΞ) είναι ο μεγάλος ασθενής των ΕΔ. Μεγάλοι Στρατιωτικοί σχηματισμοί όπως Στρατιά, Σώματα Στρατού είναι της εποχής του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και δεν έχουν θέση και δεν ταιριάζουν, στην αμυντική φυσιογνωμία της χώρας μας.
Να εισαχθεί στις ΕΔ η ενιαία Διοίκηση αυτών και ο σημερινός ρόλος του Γενικού Επιτελείου Εθνικής Άμυνας (ΓΕΕΘΑ) θα πρέπει να μετατραπεί από συντονιστικός, που είναι σε καθαρά εκτελεστικό όργανο, που δεν θα εποπτεύει μόνο τους τρεις (3) κλάδους των ΕΔ, αλλά θα διοικεί αυτούς πλήρως και σε όλη τους την έκταση, ο δε Αρχηγός του ΓΕΕΘΑ θα είναι από τον καιρό της ειρήνης ο Αρχιστράτηγος των ΕΔ της χώρας. Στην Ελλάδα ο εκάστοτε Α/ ΓΕΕΘΑ μόνο στον πόλεμο αναλαμβάνει ως Αρχιστράτηγος την ηγεσία των ΕΔ.
Παράλληλα με την εισαγωγή του δόγματος της ενιαίας Διοίκησης των ΕΔ και τη θέσπιση του Αρχιστρατήγου, θα πρέπει να γίνει όχι ριζική αλλά δραστική αναδιάρθρωση και βαθιά οργανωτική τομή σε όλους τους τομείς και σε όλα τα κλιμάκια διοικήσεως και από μηδενική πλέον βάση ο υπολογισμός, των οργανικών θέσεων των βαθμοφόρων, με δραστική μείωση του αριθμού των Στρατηγών, που σήμερα αντιστοιχούν σε οροφή 670.000 ανδρών.
Μια καλή και καλά μελετημένη εκ βάθρων αναδιάρθρωση των ΕΔ και μακριά από πολιτικές σκοπιμότητες και του στοιχείου της συναισθηματικής φόρτισης και της παράδοσης του κάθε κλάδου ξεχωριστά και μεγάλη οικονομία θα προκύψει, μα πάνω απ' όλα οι ΕΔ, θα γίνουν πιο αξιόμαχες και ακόμα περισσότερο αποτελεσματικότερες και ετοιμοπόλεμες.
Όσο ισχυρές, αξιόμαχες και άρτια εξοπλισμένες ΕΔ διαθέτουμε τόσο απομακρύνεται μια θερμή αναμέτρηση με την Τουρκία και τότε μόνο θα υποχρεωθεί, να κάνει εξωτερική πολιτική απέναντι στην Ελλάδα και στην Κύπρο, στη βάση του Διεθνούς Δικαίου και όχι με βάση της Στρατιωτικής ισχύος, που αυτή διαθέτει και προβάλλει καθημερινά ότι, είναι έτοιμη να την χρησιμοποιήσει.
Κύριε υπουργέ Άμυνας οι ΕΔ χρειάζονται και αυτές τον δικό τους «ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ». Και να αφήσετε στην πάντα και για πάντα κάθε σκέψη για μείωση της θητείας γιατί κάτι τέτοιο θα είναι επιζήμιο για την άμυνα της πατρίδας μας.
