Του κ. Αλκιβιάδη Ζουρνατζή, προέδρου της Ν.Ε. Λάρισας του ΛΑΟΣ
Τελικά ο αιώνας που μας πέρασε έβγαλε νικητή ένα πράγμα: το χρήμα. Στην πολιτική ορολογία συνηθίζεται να ονομάζεται καπιταλισμός η νοοτροπία που το θέτει στο κέντρο, και οι πλευρές, συμμαχίες και μέτωπα που προσπάθησαν να τον πολεμήσουν δυστυχώς ηττήθηκαν, τυπικά τουλάχιστον (το αν ηττήθηκαν ηθικά αμφισβητείται...). Μέσα στο σημερινό σύστημα είναι πραγματικά αδύνατον να πιστέψεις ότι κάποιος από όλους αυτούς τους νόμιμους αγωνιστές πατριώτες, πιστεύουν κάτι από αυτά που λένε και κηρύττουν. Από wannabe «αριστερούς» μέχρι «οικολόγους» και από «πατριώτες» μέχρι θρησκευτικούς φωστήρες, ρέει κάτι κοινό ανάμεσα τους. Χρήμα, ή έστω κάποια άλλη μορφή κέρδους. Τι ελπίδα να έχεις για την σημερινή κοινωνία όταν βλέπεις παντού ανθρώπους που εκμεταλλεύονται ιδέες και τις κάνουν επάγγελμά τους; Όταν η ψευτιά γίνεται συνήθεια τότε η αλήθεια γίνεται πολύ σκληρή: Η υποκρισία και ο οπορτουνισμός είναι στο αποκορύφωμά τους σήμερα.
Το σύστημα επιβάλλει έμμεσα να θυσιάσεις τις ιδέες σου, όποιες και αν είναι αυτές, ακολουθώντας υποκριτές. Δεν επιτρέπει καμία κίνηση που να μην την ελέγχει. Προσφέρει ψευδαισθήσεις δράσης για... «κάθε γούστο». Σε οτιδήποτε είναι ανεξέλεγκτο ή ρίχνει λάσπη και το περιθωριοποιεί ή τοποθετεί επικεφαλής επίτηδες κάποιους για να το γελοιοποιήσουν (ας αναλογιστούμε λίγο πόσο γελοία έχουν καταντήσει κάθε εθνικοπατριωτική δράση κάποιοι ελλαδέμποροι...). Στην πλειοψηφία των ιδεολογιών το σύστημα έχει εφαρμόσει μια πολύ αποτελεσματική τακτική: Έλεγχος! Και το έχει συνδυάσει με ένα άλλο του όπλο, την αμάθεια. Πόσοι ανίδεοι θα κοιτάξουν με γουρλωμένα μάτια έναν που δηλώνει ότι δεν θέλει να εμπλακεί σε κανένα κόμμα που αποκαλείται αριστερό ή δεξιό γιατί ο ίδιος νιώθει αριστερός ή δεξιός και τα θεωρεί σάπια; Η συντριπτική πλειοψηφία. Γιατί η συντριπτική πλειοψηφία δεν ψάχνει, πιστεύει τα πάντα και δεν ερευνά. Ας μην ξεφεύγουμε όμως από το θέμα...
Ένας είναι «έξυπνος» και «μάγκας» και «σωστός» όταν μπει σε κάποια παράταξη, οργάνωση ή σύνδεσμο και ακόμα πιο μάγκας αν είναι δημιουργός και πρόεδρός της. Κολλά αφίσες και κάνει ας πούμε τον συνηθισμένο αγώνα. Ένας όμως που θα κολλήσει μια αφίσα που θα λέει κάτι που πιστεύει πραγματικά και όχι κάποιας ελεγχόμενης μαριονέτας θα θεωρηθεί στην καλύτερη περίπτωση «βλάκας». Θα τον πουν περιθωριακό γιατί δεν θέλει να μπει στο κοπάδι με τα πρόβατα και σίγουρα θα ακουστεί από πολλά στόματα η κλασική φράση «μα τι κερδίζει»; Η διαστρεβλωμένη άποψη για τον κοινωνικό ρατσισμό που ακούγεται συνεχώς (δεν δέχεται το διαφορετικό κ.λπ. και ακολουθεί και κάποια υστερική κραυγούλα). Μάλλον ισχύει για τους ίδιους!
Οι δήθεν ανένταχτοι, ακομμάτιστοι ιδεολόγοι είναι παντού. Είναι ο αγωνιστής - καρικατούρα του στερεότυπου «επαναστάτης πατριώτης» που τρέχει για ανούσιες ομιλίες, χωρίς πολιτικό ή εθνικό κέρδος και δεν λέει πιο είναι το κόστος που πληρώνεται από αυτούς που τον ακολουθούν και τους εκθέτει, με αυτήν την τόσο επικερδή, ψυχικά ποτέ όμως πρακτικά, για αυτόν εκδρομούλα ή εκδήλωση. Το «πρόβατο» που μοιράζει φυλλάδια και μιλάει για ένα λεπτό στον κάθε περαστικό με πάθος για τον αγώνα χωρίς κόμματα, προβάλλει τον ανύπαρκτο ηγέτη του, που «νοιάζεται για τον τόπο». Και από μέσα του, ο μέγας ηγέτης, ασφαλώς φαντάζεται ήδη το ωραίο βόλεμά του αν βγει νικητής.
Πιστεύεις (και απάντησε στο εαυτό σου ειλικρινά) ότι όλοι αυτοί σπαταλούν χρόνο, δουλεύουν για να κάνουν αυτές τις δραστηριότητες χωρίς να κερδίζουν κάτι; Ότι το κάνουν «για την ψυχή της μάνας τους»; Και αν όντως το πιστεύεις τότε πώς εξηγείς το ότι είναι μια χαρά και δεν τους ενοχλεί ποτέ το σύστημα και το καθεστώς; Δεν φτάνει να λες ότι πιστεύεις, πρέπει και να αγωνιστείς για αυτό. Και αν το πιστεύεις κάτι πραγματικά δεν κοιτάς πως θα αποκομίσεις από αυτό. Κοιτάς να ζεις για αυτό γιατί αυτό είσαι. Σε μια κοινωνία ζωντανών νεκρών, κενών, ψυχικά νεκρών ανθρώπων το να πολεμήσεις αγαπώντας μια Ιδέα είναι μια διέξοδος ζωής, μια δραπέτευση σε όνειρο. Πιστεύεις, αγαπάς, πολεμάς, αγωνίζεσαι, ζεις! Χαιρετισμούς σε κάθε ανεξάρτητη συνείδηση που γράφει μέσα από ένα blog, που γράφει σύνθημα σε τοίχο κρυφά το βράδυ, που φτιάχνει τραγούδια γιατί πραγματικά γουστάρει την μουσική και όχι για starιλίκι, που υπερασπίζεται την αγνότητα απέναντι σε κάθε κοράκι της επαναστατικής υποκρισίας...
