Γιάννης Μήτσιου Φυσικός - Νομικός
«Ελληνικόν κόμμα εστί ομάς ανθρώπων εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες στοιχιζόμενοι όπισθεν ενός αρχηγού, οποιουδήποτε, επιδιώκουν την κατάληψιν και νομήν της εξουσίας, ίνα τρώγωσι χωρίς να σκάπτωσι».
- Αυτός, περίπου, ήταν ο ορισμός που έδινε στο ελληνικό κόμμα ο Εμμανουήλ Ροΐδης πριν από 120 σχεδόν χρόνια. Και δηλώνει τη νοοτροπία των Ελλήνων να επιδιώκουν να σιτίζονται, αργόσχολοι και αργόμισθοι, στο «πρυτανείον» του δημοσίου. Ισως αυτό να παραπέμπει στην αρχαία Ελλάδα, όταν οι χειρώνακτες ήταν υποδεέστεροι και απαξιωμένοι κοινωνικά και ίσχυε η αντίληψη του «πας χειρώναξ βάρβαρος». Μόνο που τότε, τις παρακατιανές και αποκρουστικές χειρωνακτικές εργασίες τις εκτελούσαν οι δούλοι…
- Σήμερα, δυσκολεύεται κανείς να υποστηρίξει ότι η νοοτροπία αυτή έχει εκλείψει. Αντίθετα, δεν κινδυνεύει να πέσει έξω αν πει ότι έχει ενισχυθεί ακόμη περισσότερο. Η μεγάλη πλειονότητα των Ελλήνων θέλουν τα παιδιά τους να σπουδάσουν, να ασκήσουν επαγγέλματα με κοινωνική καταξίωση, με μεγάλες αποδοχές και με λαμπρό μέλλον. Κάποτε συνέστησα στη μητέρα ενός μαθητή μου να μη συνεχίσει το παιδί στο Λύκειο αλλά να στραφεί σε κάποια Τεχνική Σχολή, επειδή δεν τα «έπαιρνε τα γράμματα». Κόντεψε να με δείρει: Ακου να σου πω, ήταν η αντίδρασή της. Το παιδί μου είναι πάρα πολύ καλό και στο κάτω - κάτω δεν έχουμε μεγάλες απαιτήσεις, ένας γιατρός θέλουμε να γίνει…
- Ο λεγόμενος επαγγελματικός προσανατολισμός είναι στα σχολεία η ώρα της πλάκας. Απλώς, για να συμπληρώνει το ωράριό του κάποιος άσχετος και αδιάφορος καθηγητής και να χαλαρώνουν οι μαθητές. Από τις τρεις συνιστώσες του η πρώτη, η γνώση της αγοράς εργασίας, είναι εύκολο να γίνει. Η δεύτερη, η διαπίστωση των κλίσεων, των ταλέντων και των ιδιαιτεροτήτων, το λεγόμενο ψυχογράφημα, είναι δύσκολο να πραγματοποιηθεί. Και η τελευταία, η αποδοχή του ψυχογραφήματος από τον ενδιαφερόμενο είναι σχεδόν αδύνατη. Ποιος τολμάει π.χ. να πει στον άλλο ότι κάνει για βοσκός…
- Ετσι, φτάσαμε στο σημείο να έχουμε υπερπληθώρα πτυχιούχων που δεν μπορεί πια να απορροφήσει η μικρή, άλλωστε, αγορά εργασίας. Η πλειονότητά τους στρέφεται, πού αλλού, στα βουλευτικά γραφεία επαιτώντας κάποια θεσούλα στο δημόσιο. Συμβασιούχοι, εποχικοί, σταζιέροι και άλλοι με πανό, με σημαίες και με ντουντούκες βροντοφωνάζουν στους δρόμους κάθε λίγο την απαίτησή τους να μονιμοποιηθούν.
Τα χιλιοτραγουδισμένα παλικάρια, οι οικοδόμοι, δεν υπάρχουν πια. Όχι, δεν τους πάτησε το τρένο, αναβαθμίστηκαν σε εργολάβους. Το γιαπί, το πηλοφόρι, το μυστρί περιήλθαν σε ξένα χέρια. Οι καουμπόιδες της κτηνοτροφίας μας κι αυτοί έπαθαν ολική έκλειψη. Οι αγρότες μας εγκατέλειψαν το χωριό και το χωράφι. Η εμπορική μας ναυτιλία, το υπέρβαρο πυροβολικό της εθνικής οικονομίας έχει 100.000 κενές θέσεις εργασίας. Ολες αυτές καλύπτονται από Φιλιππινέζους, Πακιστανούς, Αφρικανούς και άλλους αλλοδαπούς…
- Τα προβλήματα αυτά, είναι βέβαιο ότι εμφανίζονται και σε άλλες χώρες. Φροντίζουν, ωστόσο να τα αντιμετωπίζουν πριν πάρουν εκρηκτικές διαστάσεις. Στις ΗΠΑ π.χ. ο Ομπάμα τόνισε ότι δεν έχει ανάγκη η χώρα από περισσότερους πτυχιούχους, από περισσότερη εκπαίδευση, αλλά από καλύτερη εκπαίδευση. Και τα πανεπιστήμια μείωσαν τον αριθμό των εισαγομένων φοιτητών ανεβάζοντας τον πήχυ των απαιτήσεων.
Στη Βρετανία και στη Σουηδία κλείνουν για αρκετά χρόνια σχολές και τμήματα των οποίων οι πτυχιούχοι πλεονάζουν κ.λπ. Στην Ελλάδα του λαϊκισμού και των πελατειακών σχέσεων ουδείς τολμάει να πάρει κάποια ανάλογη απόφαση. Φοβάται το πολιτικό κόστος. Θα του προσάψουν τη ρετσινιά του σκοταδιστή που βάζει φραγμούς στη μόρφωση κ.λπ. Το 1982, όταν καταργήθηκαν οι εισαγωγικές εξετάσεις απ΄ το Γυμνάσιο στο Λύκειο, ο Παπανούτσος σε άρθρο του χαρακτήρισε το μέτρο αυτό έγκλημα κατά της νεολαίας και τόνισε πως όταν ένας νέος καταφέρει, κουτσά - στραβά, να πάρει το απολυτήριο του Λυκείου δεν ξαναπιάνει στα χέρια του ούτε τσαπί ούτε κατσαβίδι. Κανένας δεν του έδωσε σημασία.
- Όμως, το μεταπολιτευτικό παιχνίδι του άκρατου κομματισμού, του γλοιώδους λαϊκισμού, του υπετροφικού κρατισμού, του πολιτικού καιροσκοπισμού, των στημένων κανόνων και της ιδιοτέλειας τελειώνει. Και είναι καιρός τα κόμματα να πάψουν να είναι και να φέρονται όπως τα περιέγραφε ο Ροΐδης το 1890. Και οι πολίτες οφείλουμε να θυμόμαστε αυτό που είπε ο Κένεντυ: Να μη ρωτάς μόνο τι κάνει η πατρίδα για σένα, αλλά και τι κάνεις εσύ για την πατρίδα. Και ακόμη να μην ξεχνούμε αυτό που έλεγαν οι αρχαίοι Ελληνες: Εργον ουδέν όνειδος, αεργίη δε τ΄ όνειδος…
