Όλοι έχουμε προσέξει την καρτέλα με τα εφημερεύοντα φαρμακεία μαζί με το διανυκτερεύον που κρεμούν κάθε μέρα τα εν λόγω καταστήματα στην πόρτα τους. Τα βλέπουμε και αισθανόμαστε ασφαλής. Ό,τι κι αν συμβεί λες υπάρχουν κι αυτά, θα μπορέσω να πάρω μια ασπιρίνη αν με πιάσει πονόδοντος μέσα στη μαύρη νύχτα.
Αυτό πίστευε κι ο Λαρισαίος πολίτης που όντας σε νυχτερινή βάρδια και άσχημα ‘πιασμένος’ βγήκε ξημερώματα ν’ αγοράσει ένα έμπλαστρο. Όπως ήταν φυσικό πήγε σ’ ένα φαρμακείο, κοίταξε την καρτέλα, είδε ποιο διανυκτέρευε και πήγε…για να ανακαλύψει ότι εκείνο ήταν κλειστό. Φως είχε μέσα, όλα έδειχναν ότι ήταν ανοικτό από μακριά γιατί από κοντά η πόρτα ήταν κλειδωμένη και ο ιδιοκτήτης άφαντος.
Μπορεί τον φαρμακοποιό να τον έπιασε κόψιμο, μπορεί να τράκαρε τη μύτη του στην πόρτα ή να είχε κάποια άλλη επείγουσα δουλειά σκέφτηκε ο συμπολίτης και περίμενε απ’ έξω ένα μισάωρο. Δεν εμφανίστηκε όμως κανείς και αναγκάστηκε να υποθέσει ότι ο εν λόγω φαρμακοποιός μάλλον κοιμόταν του καλού καιρού.
Καθώς η ώρα περνούσε, του ταλαίπωρου συμπολίτη μαζί με το πιάσιμο του ‘ρθε και μια σκοτοδίνη. Να λιποθυμήσω εδώ σκέφτηκε ως ένδειξη διαμαρτυρίας; Μπα άρχισαν και τα κρύα, θα με βρουν ξυλιασμένο το πρωί και θα με πετάξουν στα σκουπίδια. Τελικά πήγε στο σταθμό να πάρει τσιγάρα από το διανυκτερεύον περίπτερο κι εκεί βρήκε περιχαρής κι ένα έμπλαστρο! Και όχι μόνο, βρήκε και ασπιρίνες και καραμέλες για το βήχα και γάζες και προφυλακτικά. Όλα τα καλά!
Με την ανατολή του ήλιου και καθώς είχε τελειώσει η βάρδιά του, γύρισε στο σπίτι του και φόρεσε το έμπλαστρο. Ξάπλωσε στο κρεβάτι του με ήσυχη πλάτη αλλά ανήσυχη σκέψη. Κι αν δεν ήταν η πλάτη; Αν ήταν κάτι άλλο πιο επείγον; Υπάρχει και το νοσοκομείο θα του έλεγε κάποιος. Στο νοσοκομείο όμως δέχονται μέσα στα μαύρα μεσάνυχτα μόνο τα επείγοντα περιστατικά και λίγο τους νοιάζει αν εσύ έχεις πονοκέφαλο, άσχημο πιάσιμο ή απλά θέλεις μια αλοιφή για να μην τρελαθείς στο ξύσιμο από τα τσιμπήματα που σου κατάφερε το κουνούπι στούκας του σπιτιού σου. Τι κάνεις τότε, υποφέρεις μέχρι το πρωί ή πας σε άλλη πόλη;
Ένας γνωστός το έκανε κι αυτό αφού δύο η ώρα τα μεσάνυχτα αντιλήφθηκε ότι δεν είχε βρεφικό γάλα να ταΐσει το μωρό του. Το διανυκτερεύον φαρμακείο δεν είχε τη μάρκα που προτιμούσε ο μπόμπιρας και έτσι ο δύστυχος πατέρας έφτασε στα Φάρσαλα. Όταν όμως η γκαντεμιά αποφασίσει να κολλήσει σε κάποιον τον κυνηγάει από πίσω μέχρι να βαρεθεί και να πάει σε κανέναν άλλο.
Το φαρμακείο στα Φάρσαλα είχε το γάλα που ήθελε αλλά…ήτανε ληγμένο! Ο καλός πατέρας έκανε το αυτοκίνητο πύραυλο και έφτασε στα…Τρίκαλα! Εκεί επιτέλους βρήκε το πολυπόθητο γάλα αλλά όταν έφτασε στο σπίτι του βρήκε τον μικρό να κοιμάται του καλού καιρού.
-Ούρλιαζε τόσο που του ‘δωσα ένα γάλα κακάο που είχε η αδερφή του στο ψυγείο, απολογήθηκε ένοχα η μάνα. Του άρεσε μάλιστα τόσο που κοιμήθηκε με ένα χαμόγελο ευτυχίας στο πρόσωπο!
Για να λέμε και του στραβού το δίκιο και οι φαρμακοποιοί άνθρωποι είναι και τους τυχαίνουν διάφορα. Όπως μου έλεγε γνωστός μου φαρμακοποιός, ένα βράδυ που διανυκτέρευε του ‘ρθε ένας μεθυσμένος τριαντάρης και του ζήτησε προφυλακτικά... με άρωμα φράουλας.
-Δεν έχω, του είπε ο φαρμακοποιός και ο νεαρός στραβομουτσούνιασε.
-Καλά δώσε μου με άρωμα μπανάνας.
-Δεν έχω τέτοια προφυλακτικά κύριέ μου.
Ο νεαρός έγινε θηρίο.
-Δεν έχεις προφυλακτικά φρούτων; Δεν το κλείνεις το μαγαζάκι καλύτερα; Τέλος πάντων δώσε μου αυτά με τις ραβδώσεις.
Ο φαρμακοποιός κρύφτηκε πίσω από τον πάγκο.
-Ούτε από αυτά έχω…
-Και τι στον κόρακα έχεις; Ο νεαρός ήταν έτοιμος να τον αρπάξει από το λαιμό. Ο φαρμακοποιός άρπαξε ένα πιεσόμετρο και ένα μεγάλο μπουκάλι οξυζενέ και πήρε θέση μάχης.
-Έχω... τα κλασσικά.
-Τα κλασικά! Προτιμώ να πάω σπίτι μου και να δω τηλεόραση. Άει καληνύχτα!
Και οι φαρμακοποιοί θέλουν να κάνουν τη δουλειά τους με όσο γίνεται μεγαλύτερη ασφάλεια και οι πελάτες περιμένουν να εξυπηρετηθούν από το μοναδικό φαρμακείο που λειτουργεί νυχτιάτικα. Και οι δυο βουνό το δίκιο αλλά τα απρόοπτα ταιριάζουν στη νύχτα και σε όσους κυκλοφορούν σ’ αυτή είτε από ανάγκη είτε από διασκέδαση. Όπως λέει σοφά και ο λαός που πάντα ξέρει καλύτερα «Όποιος τη νύχτα περπατεί, λάσπες και…κακά πατεί».
Όμως και λίγα απρόοπτα εδώ που τα λέμε δεν βλάπτουν. Σε κάνουν ευέλικτο, σε σκληραγωγούν, σε διδάσκουν και σε κάνουν να εκτιμάς καλύτερα τα πράγματα. Κι ύστερα χωρίς τα απρόοπτα και την προοπτική που δίνουν στον πίνακα της ζωής, πως θα φαινότανε καλύτερη η άλλη μέρα;
Φωτεινή Στεργιούλα - Σουλτανιά
