Ένα αραβικό απόφθεγμα λέει: «Αυτός που δεν ξέρει τίποτα και δεν καταλαβαίνει, είναι ένας ανόητος. Απόφυγέ τον. Αυτός που δεν ξέρει τίποτα και έχει την συναίσθηση γι’ αυτό, είναι ένας απλοϊκός. Δίδαξέ τον. Αυτός που έχει γνώσεις και δεν γνωρίζει, κοιμάται. Ξύπνησέ τον. Αυτός που έχει γνώσεις και έχει συναίσθηση αυτών που ξέρει, είναι σοφός. Ακολούθησέ τον».
H λογική διδάσκει: Ο φόβος είναι εχθρός. Η άγνοια είναι σκοτάδι. Η γνώση είναι δύναμη. Στηρίξου στη δύναμη της γνώσης και θα νιώσεις ένα υπέροχο μεγαλείο. Ένα μεγαλείο που θα σε ανεβάσει ψηλά για να μπορέσεις να ζήσεις μια ζωή αντάξια αυτού που είσαι, του ΑΝΘΡΩΠΟΥ.
Η γνώση λοιπόν είναι η δύναμή μας. Να είναι έτσι, όμως, στις μέρες μας τα πράγματα; Ας δούμε μαζί τρία αλληγορικά παραδείγματα, που αλιεύτηκαν μέσα από το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο. Μοιάζουν λίγο με τα παραμυθάκια της γιαγιάς. Αυτά τα παραμυθάκια που δεν τα λέμε πλέον στα παιδιά μας, αφού ως επί το πλείστον μεγαλώνουν μαζί με τις οικιακές βοηθούς (εισαγόμενες κατά βάση) και μπροστά από την τηλεόραση. Ας τα συγκρίνουμε μετά με την καθημερινή πραγματικότητα και τότε θα καταλάβουμε.
Μάθημα 1ον: Ένα κοράκι, καθόταν πάνω σ’ ένα δένδρο χωρίς να κάνει τίποτα. Ένα κουνελάκι, το βλέπει και το ρωτάει: «Μπορώ να κάθομαι κι εγώ σαν εσένα όλη την ημέρα, χωρίς να κάνω τίποτε;». Το κοράκι απαντά: «Ασφαλώς γιατί όχι»; Έτσι το κουνελάκι ξάπλωσε νωχελικά κάτω από το δένδρο. Ξαφνικά εμφανίζεται μια αλεπού, ορμάει πάνω στο κουνελάκι και το καταβροχθίζει. Το μήνυμα της ιστορίας είναι ότι: Για να κάθεσαι όλη μέρα χωρίς να κάνεις τίποτε, πρέπει να κάθεσαι πολύ-πολύ ψηλά...
Μάθημα 2ον: Μια γαλοπούλα συζητούσε μ’ έναν ταύρο: «Θα μου άρεσε πάρα πολύ να κατορθώσω να φθάσω στην κορυφή αυτού του δένδρου». Λέει η γαλοπούλα, «αλλά δεν έχω την δύναμη». «Γιατί δεν δοκιμάζεις να φας τα περιττώματα μου», λέει ο ταύρος, «είναι πολύ δυναμωτικά». Η γαλοπούλα δοκιμάζει λίγο και ανακαλύπτει ότι της δίνει δύναμη για να ανέβει στο πρώτο κλαδί. Την επομένη μέρα τρώει κι άλλο κι ανεβαίνει στο δεύτερο κλαδί. Τελικώς καταφέρνει να φθάσει στην κορυφή. Ξαφνικά τη βλέπει ένας κυνηγός... την πυροβολεί και πέφτει από το δένδρο! Συμπέρασμα: «Τρώγοντας τα περιττώματα... μπορείς να φθάσεις στην κορυφή, αλλά δεν είναι σίγουρο ότι θα παραμείνεις!».
Μάθημα 3ον: Ένα χελιδόνι αποδημούσε για να ξεχειμωνιάσει. Έκανε κρύο πολύ όμως και έπεσε αναίσθητο σ’ ένα λιβάδι. Ενώ πάγωνε στο χώμα, έφθασε μια αγελάδα και το... πουλάκι μέσα στην κοπριά άρχισε να ζεσταίνεται και να νιώθει καλύτερα. Χαρούμενο λοιπόν άρχισε να τραγουδάει. Ένας γάτος πονηρός, ακούει το τραγούδι και πάει να δει τι γίνεται. Ο γάτος βρίσκει το πουλάκι σκεπασμένο από την κοπριά, το βγάζει έξω και το καταβροχθίζει! Αυτή η ιστορία έχει τρία συμπεράσματα:
1. Όλοι όσοι μας μαλώνουν δεν είναι εχθροί μας.
2. Όλοι όσοι σε βγάζουν από την κοπριά δεν είναι φίλοι σου.
3. Όταν είσαι μέσα στην κοπριά, μείνε σιωπηλός!
Τα συμπεράσματα δικά σας. Παρ’ όλα αυτά ένα είναι βέβαιο. Ότι, δηλαδή, στους σημερινούς μίζερους καιρούς, υπάρχουν πάντα και εκείνοι, που είναι πανέτοιμοι για κάθε είδους εκδούλευση... Σε μια εποχή που βασιλεύουν οι δήθεν και οι μέτριοι. Και καλά κάνουμε να το θυμηθούμε σήμερα την ώρα που θα είμαστε μέσα στο παραβάν, με τα ψηφοδέλτια στο χέρι....
a.avgoustis@hotmail.com
