Σ’ ένα περίεργο και πολιτικά ριψοκίνδυνο παιχνίδι έχουν επιδοθεί το τελευταίο χρονικό διάστημα οι ηγεσίες της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, παιχνίδι στο οποίο εμπλέκουν τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Κάρολο Παπούλια, παιχνίδι το οποίο η κάθε μια από τις δύο ηγεσίες νομίζει πως μπορεί να της αποδώσει εκλογικά οφέλη.
Ο μεν Κώστας Καραμανλής θέλει να νομίζει ότι υποστηρίζοντας την επανεκλογή του κ. Κάρολου Παπούλια θα διεμβολίσει το «παλαιό ΠΑΣΟΚ» - και θα κρατήσει το μεσαίο χώρο – ενώ θα καταφέρει να διασώσει τη ΝΔ από μια πιθανολογούμενη ήττα της στις βουλευτικές εκλογές.
Ο δε Γιώργος Α. Παπανδρέου πιστεύει, πως «ταλαιπωρώντας» το σημερινό Πρόεδρο της Δημοκρατίας και παλαιό συνεργάτη του πατρός του, την επανεκλογή του οποίου αξιοποιεί για να προκαλέσει εκλογές, θα γίνει πρωθυπουργός.
Το κακό είναι πως και οι δύο κάνουν λάθος:
Ο μεν σημερινός πρωθυπουργός δεν θέλει προφανώς να πιστέψει πως θα φταίει κυρίως η πολιτική του αν θα χάσει τις εκλογές, ο δε επίδοξος πρωθυπουργός δεν θέλει να αντιληφθεί ότι τις εκλογές θα τις κερδίσει όχι αν τις προκαλέσει, αλλά αν πείσει πως θα ακολουθήσει καλύτερη πολιτική από τη σημερινή της ΝΔ.
Η επιλογή του ΠΑΣΟΚ να μην ψηφίσει στην παρούσα Βουλή την επανεκλογή του κ. Κ. Παπούλια για να προκαλέσει εκλογές και να τον ψηφίσει μετά, δεν είναι ούτε πρωτοφανής, έστω κι αν έχει χυθεί πολύ μελάνι αυτές τις μέρες περί του αντιθέτου.
Αξίζει δε να υποσημειώσουμε πως μέχρι σήμερα όλοι οι μεταπολιτευτικοί πρωθυπουργοί έκαναν πρόωρες εκλογές με προσχήματα, δηλαδή είτε επικαλούμενοι το Κυπριακό, είτε εσχάτως, το 2007, τον... προϋπολογισμό.
Το 1990 η ΝΔ με αρχηγό τον Κ. Μητσοτάκη είχε να ψηφίσει «παρών» στις τρεις πρώτες ψηφοφορίες για την εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας, ώστε να προκαλέσει πρόωρες εκλογές και μετά να ψηφίσει τον Κωνσταντίνο Καραμανλή για Πρόεδρο.
Ο Κων. Καραμανλής είχε περιγράψει με μελανά χρώματα την όλη κατάσταση κάνοντας λόγο για «μορφή εθνικής παρακμής», αφήνοντας να εννοηθεί ότι αποσύρεται από την πολιτική ζωή.
Ωστόσο, μετά το «παρών» και τις πρόωρες εκλογές από τις οποίες ανεδείχθη αυτοδύναμη, η ΝΔ ψήφισε για Πρόεδρο τον Κων. Καραμανλή, ο οποίος δέχθηκε να εκλεγεί με 153 ψήφους, ανάμεσα στις οποίες ήταν του Θ. Κατσίκη, ο οποίος αποστάτησε από τη «Δημοκρατική Αναγέννηση» του (μετέπειτα Προέδρου της Δημοκρατίας) Κωστή Στεφανόπουλου, αλλά και του μουσουλμάνου Αχμέτ Σαδίκ, ο οποίος ήταν κατηγορούμενος για εσχάτη προδοσία.
Υπενθυμίζεται ότι τότε ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε επικρίνει τον Κώστα Μητσοτάκη ότι «με τον τρόπο που χειρίστηκε την υποψηφιότητα Καραμανλή και με την αδιάλλακτη θέση ότι θα ψηφίσει «παρών» υπονομεύει το κύρος του προεδρικού θεσμού».
Αλήθεια τι κάνει σήμερα ο Κώστας Καραμανλής ο οποίος κατηγορεί τον Γιώργο Α. Παπανδρέου για «ουσιαστική παραβίαση του Συντάγματος και απόπειρα ευτελισμού των θεσμών».
Το Φεβρουάριο του 1999 ο Κώστας Σημίτης, πρωθυπουργός τότε, είχε ανακοινώσει ότι θα στηρίξει την επανεκλογή του Προέδρου Κωστή Στεφανόπουλου, ο δε τότε αρχηγός της αντιπολιτεύσεως Κώστας Καραμανλής σιωπούσε. Ο τότε εκπρόσωπός του, Άρης Σπηλιωτόπουλος, τόνιζε συνεχώς ότι αυτό που προέχει είναι να λυθεί το «πολιτικό πρόβλημα». Το κλίμα, όμως, ήταν εις βάρος της ΝΔ, ο Κ. Καραμανλής δεν τόλμησε να ζητήσει εκλογές και έτσι υποχρεώθηκε να ανακοινώσει την υποστήριξή του στην επανεκλογή Στεφανόπουλου.
Η προεδρική εκλογή του προσεχούς έτους ξεκίνησε με μια σφοδρή αντιδικία μεταξύ επιφανών συνταγματολόγων, αλλά και με αφορισμούς, όπως εκείνη του Ντίνου Ρόβλια (ΠΑΣΟΚ) ότι «αν το εθνικό συμφέρον, επιβάλλει εκλογές και αλλαγή κυβέρνησης, τότε ποτέ η εφαρμογή ή η ερμηνεία του Συντάγματος δεν μπορεί να λειτουργήσει σε βάρος του εθνικού συμφέροντος».
Εντάξει η δήλωση του Ντίνου Ρόβλια ήταν άστοχη, αλλά αξίζει να θυμίσουμε ότι ανάλογες άστοχες δηλώσεις έχουν κάνει στο παρελθόν κι άλλοι πολιτικοί άνδρες, επιφανέστεροι του βουλευτή: Το 1989 ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε διακηρύξει ότι «μόνος θεσμός (είναι) ο λαός». Το 1990 ο Κώστας Μητσοτάκης δήλωνε ότι δεν θα ψηφίσει κανέναν υποψήφιο Πρόεδρο της Δημοκρατίας για να προκαλέσει εκλογές διότι έτσι επέβαλε «το συμφέρον του τόπου». Και το 2000 ο αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος είχε διακηρύξει ότι «η βούληση του λαού είναι πάνω από τους νόμους και το Σύνταγμα»...
Την περασμένη εβδομάδα η εφημερίδα «Παρόν» σε άρθρο του «Παρατηρητή», γραμμένο διά χειρός ανθρώπου, ο οποίος εμφανώς γνωρίζει την ψυχοσύνθεση του σημερινού Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Παπούλια, έγραφε ότι «όσοι σχεδιάζουν αφελώς ή όχι το πολιτικό σκηνικό των επόμενων μηνών καλό θα είναι (για το δικό τους καλό πρώτα...) να θυμούνται ότι για τον κ. Παπούλια ως σταθερές αξίες υπάρχουν τα Γιάννενα, το νησάκι, οι Φραγκάδες, αλλά και οι λεμονιές, οι σελίδες, τα δροσερά απογεύματα και κυρίως η προσωπική αξιοπρέπεια».
Στις αρχές Μαΐου ο γραφών είχε βρεθεί στο Ελσίνκι για την επίσημη επίσκεψη του Προέδρου στη Φινλανδία.
Σε κάποια ευκαιρία ρώτησα – δήθεν αθώα!!!- τον Πρόεδρο:
- Αλήθεια Πρόεδρε πού θα είμαστε του χρόνου τέτοιες μέρες;
Η απάντησή του ήταν:
- Εσύ θα είσαι δημοσιογράφος κι εγώ θα είμαι στους Φραγκάδες για τσίπουρα...
Ο Κ. Παπούλιας απέφυγε να διευκρινίσει με ποια ιδιότητα θα πίνει τσίπουρα.
Με την ιδιότητα του πρώην, ή του νυν Προέδρου της Δημοκρατίας;
