Ο αρχηγός της ΝΔ Αντώνης Σαμαράς όλο και πιο συχνά τον τελευταίο καιρό κατηγορεί την κυβέρνηση για «νεοφιλελεύθερο σοσιαλισμό» – έναντι του «κοινωνικού φιλελευθερισμού» τον οποίο ο ίδιος τονίζει ότι πρεσβεύει – και τονίζει την ανάγκη να βρεθεί το «κατάλληλο μίγμα» πολιτικής ώστε να τονωθεί και η ανάπτυξη στον τόπο.
Ωστόσο, την ίδια στιγμή αναζητεί το «κατάλληλο μίγμα» πολιτικής και για το κόμμα, κάτι που ουσιαστικά σημαίνει πως (τουλάχιστον μέχρι τη διαμόρφωση των τελικών εσωκομματικών συσχετισμών στο Συνέδριο του θέρους) ότι παραλλήλως αναζητεί (μέσω ρήξεων – διαγραφών) τις απαραίτητες εκείνες ισορροπίες για να μπορέσει να προχωρήσει τους σχεδιασμούς του.
Σχεδιασμοί που προβλέπουν ένα κόμμα νέου τύπου, με στήριξη και διαδικασίες στη λαϊκή του βάση και αποσαφήνιση της ιδεολογικοπολιτικής ταυτότητάς του, καθώς, όπως ορθώς πιστεύει - και δείχνει η εξέλιξη των οικονομικών και κοινωνικών μας δεδομένων - έχουμε ήδη οδηγηθεί στο τέλος του μεταπολιτευτικού κύκλου και αναζητούμε – ως χώρα και ως κοινωνία – την αρχή μίας νέας μεταπολιτεύσεως.
Το εγχείρημα του αρχηγού της ΝΔ δεν είναι διόλου εύκολο, καθώς όχι μόνο δεν έχουν διαμορφωθεί (ή δεν έχει ο ίδιος διαμορφώσει) οι αναγκαίοι (υπέρ του) συσχετισμοί, που να του επιτρέπουν να προωθήσει με άνεση του σχεδιασμούς του, αλλά συνεχίζει να κουβαλά αμαρτίες και βαρίδια του παρελθόντος του κόμματός του, από τις οποίες θα πρέπει να απαλλαγεί.
Κι αυτές οι αμαρτίες σχετίζονται με τα πεπραγμένα της καραμανλικής διακυβερνήσεως της χώρας, 2004 – 2009, πεπραγμένα για τα οποία η ΝΔ καταδικάστηκε από τη λαϊκή ψήφο, πεπραγμένα για τα οποία ο Αντώνης Σαμαράς έχει αναλάβει το μερίδιο ευθύνης που του αναλογεί (άλλωστε, ήταν Υπουργός μόνο για λίγους μήνες – έστω και αν ο ίδιος δεν προέρχεται από παρθενογένεση) σε αντίθεση με τον Κώστα Καραμανλή, ο οποίος θέλει μεν «πολιτική κάλυψη» (και προσώρας του παρέχεται) αλλά ο ίδιος επιμένει στη σιωπή.
Εν προκειμένω, θα πρέπει να επισημανθεί πως η ΝΔ δεν αποκλείεται – στο πλαίσιο της, μέχρι στιγμής, λογικής Σαμαρά ότι «εγώ δεν πουλάω τον Καραμανλή» - να αποχωρήσει από την εξεταστική επιτροπή που ερευνά το σκάνδαλο του Βατοπεδίου, αν κληθεί σ’ αυτήν ο πρώην πρωθυπουργός - και εφόσον αυτή η αποχώρηση κριθεί αναγκαία - ένα σκάνδαλο που θα κρίνει οσονούπω και το πολιτικό μέλλον πολλών εξ εκείνων των πολιτικών της συντηρητικής παρατάξεως, που φέρονται εμπλεκόμενοι
Στο πλαίσιο αυτό – και με δεδομένο πως κινείται στην ίδια γραμμή με το Γιώργο Α. Παπανδρέου, με τον οποίο, όπως όλα δείχνουν και παρά τις δημόσιες κόντρες, διατηρούν διαύλους επικοινωνίας, δηλαδή τη γραμμή της πατάξεως της διαφθοράς και υπέρ της διαφάνειας παντού – δεν είναι τυχαίο πως στέλνει συνεχώς τελεσίγραφα στα πάσης φύσεως «βαρίδια» του κόμματός του.
Ήδη ο αρχηγός της ΝΔ εκπαραθύρωσε τον πρώην Υπουργό Τέλη Παυλίδη, αλλά και για σαφώς πολιτικούς και κομματικούς λόγους την κα Ντόρα Μπακογιάννη, η οποία δεν πειθάρχησε στην κομματική γραμμή καταψηφίσεως των οικονομικών μέτρων που είχε αποφασίσει η Ρηγίλλης και παρέσχε στήριξη στην κυβέρνηση Παπανδρέου.
Η κα Μπακογιάννη έχει αφήσει ανοικτό το ενδεχόμενο να προχωρήσει στη δημιουργία νέου κόμματος, λέγοντας πως σημασία έχει αν υπάρχει πολιτικός χώρος για να στεγάσει όλους τους απογοητευμένους πολίτες.
Ωστόσο, η ουσία της κόντρας Σαμαρά – Μπακογιάννη (έστω κι αν έχει άρωμα από το μακρινό παρελθόν ή με την αδυναμία της πρώην Υπουργού να χωνέψει την ήττα της στις εκλογές για την ηγεσία) είναι, εκτός των άλλων, βαθύτατα ιδεολογική.
Δηλαδή, εκφράζει η κόντρα αυτή τη διαπάλη της λαϊκής δεξιάς, που εκπροσωπείται από το σημερινό αρχηγό της ΝΔ και του νεοφιλελευθερισμού που χρεώνεται στην πρώην Υπουργό, αλλά και τη διαπάλη ευρωπαϊστών και ευρωατλαντιστών.
Ο Αντώνης Σαμαράς δηλώνει πως την αντιπολίτευση θέλει να την ασκεί ο ίδιος και η ΝΔ και όχι οι διαδηλωτές στο πεζοδρόμιο και ως εκ τούτου δεν είναι τυχαίο ότι ψάχνει τώρα συμμάχους στην Αριστερά, με τις συναντήσεις που, με πρωτοβουλία του, θα έχει με την Αλέκα Παπαρήγα και τον Αλέξη Τσίπρα, αν και θεωρείται μάλλον απίθανο να υπάρξει τέτοια συμμαχία.
Η Ρηγίλλης λέει ότι στόχος είναι να εμφανιστεί η ΝΔ ως αξιόπιστος συνομιλητής απέναντι στα κόμματα της Αριστεράς και να καταστήσει ακόμη μία φορά σαφές ότι «απαιτείται υπεύθυνη στάση» στη διάρκεια των κινητοποιήσεων, ώστε από τη μία πλευρά να περιφρουρηθεί το δικαίωμα στη διαμαρτυρία για τα σκληρά μέτρα λιτότητας και από την άλλη να προστατευθεί η εικόνα της χώρας και να μην υποστεί περαιτέρω πλήγματα η οικονομική δραστηριότητα.
Πέραν αυτών, ο αρχηγός της ΝΔ έχει πρόβλημα με τις πιέσεις που δέχεται εκ δεξιών από το Γιώργο Καρατζαφέρη – βασικό στυλοβάτη της σημερινής κυβερνήσεως - ο οποίος μάλιστα πρότεινε κοινή κάθοδο ΝΔ - ΛΑΟΣ στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές του Νοεμβρίου και διάλογο με αντικείμενο την ανασύνθεση της ευρύτερης κεντροδεξιάς, πρόταση που έχει απορριφθεί από τη Ρηγίλλης.
Είναι προφανές πως το μίγμα που αναζητεί ο Αντώνης Σαμαράς για την πολιτική που θέλει να ασκήσει στο κόμμα του δεν είναι εύκολο να συντεθεί, αφού μάλιστα από κοντά υπάρχουν εκρηκτικές ύλες...
ΥΓ.
Ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Μητσοτάκης δεν σχολίασε τη διαγραφή της θυγατέρας του από την ΝΔ και το μόνο που βρήκε να πει ήταν πως «είναι ευτύχημα που ψηφίστηκαν τα μέτρα και η Ελλάδα έχει βάσιμη ελπίδα να αποφύγει την πτώχευση».
Αυτή η σιωπή πρέπει να είναι, από μόνη της, ανησυχητική για τον αρχηγό της ΝΔ...
