«Από τον τάφο έλαμψε ο ωραίος ήλιος της δικαιοσύνης και τα πάντα έχουν πλημμυρίσει από φως, ουρανός, γη, και καταχθόνια». Ο Χριστός με την Ανάστασή Του συνανέστησε ολόκληρο το σύμπαν και πλήρωσε τα πάντα ευωδίας. Γι’ αυτό δεν μιλούμε για κάτι σχετικό ούτε ζούμε κάτι περιορισμένο. Μιλούμε γι’ Αυτόν που πέθανε και αναστήθηκε και θάνατος αυτού ουκέτι κυριεύει. Μιλούμε για την Εκκλησία του Αναστημένου Χριστού. Γι’ Αυτόν που αναστήθηκε εκ νεκρών και με την Ανάστασή Του συνανέστησε την οικουμένη. Γι’ Αυτόν που βγήκε από τον Τάφο ως νυμφίος εκ παστού και συνανέστησε το ανθρώπινο σύμπαν. Και τώρα τα πάντα είναι φωτισμένα, καταγλαισμένα, ζωοποιημένα από τη Ζωή που εκ του τάφου ανέθορε. Και όλη η κτίση, η φύση, το σώμα της Εκκλησίας, η θεολογία, οι Άγιοι, οι εικόνες, οι ύμνοι είναι γεμάτα από το άκτιστο φως του Αναστημένου Χριστού. Και τίποτα δε φοβάται πια αυτό το φως. Και ο Κύριος μετά την Ανάσταση δίνει ειρήνη, χαρά, στέλνει το Άγιό του Πνεύμα.
Δείχνει τους μώλωπες και τις πληγές. Και είναι παντοδύναμος ήρεμα και αναμφισβήτητα. Γι’ αυτό ζητάει απ’ το Θωμά να τον ψηλαφίσει το Θωμά που αγωνιούσε και αμφέβαλλε.
Στους φοβισμένους μαθητές δίνει ειρήνη.
Στη Μαρία, που κλαίει στον τάφο και έχει τέτοια αγάπη, που ζητάει τον Διδάσκαλο ακόμα και νεκρό, λέει το όνομά της. Και εκείνη αμέσως γνωρίζει ότι βρίσκεται μπροστά στον Αναστημένο Χριστό.
Στους μαθητές που ψαρεύουν και δεν έχουν πιάσει τίποτε όλη τη νύχτα. Ακούνε τη συμβολή του. Πιάνουν ψάρια, τόσα πολλά που κοντεύουν να σχιστούν τα δίχτυα.
Στην πορεία προς Εμμαούς συμπορεύεται <εν εταίρα μορφή> με τους αγωνιούντες μαθητές, τους λύνει τις απορίες και στον τεμαχισμό του άρτου τον γνωρίζουν ποιος είναι. Γίνεται άφαντος. Και μένει για πάντα μαζί τους παντού. Και για μας ο Κύριος είναι άφαντος αλλά και πραγματικά μεταξύ μας μέχρι τερμάτων αιώνος. Είναι ο άνω τω Πατρί συγκαθήμενος και ώδε ημίν αοράτως συνών. Όλοι συναγόμαστε στην Ευχαριστία, στη Θεία Λειτουργία όπου φανερώνεται πλήρως ο Κύριος. Και απ’ όπου παίρνουμε δύναμη, για να συνεχίσουμε την πορεία μας.
Όλα είναι δοκιμασμένα, περασμένα από κρίση μεγάλη. Όλα είναι της Αναστάσεως την πείραν ειληφότα. Είναι ο άνθρωπος ήρεμος και παντοδύναμος.
Δε φοβάται καμία απειλή, όχι γιατί είναι αρματωμένος κοσμικά, αλλά γιατί τον αγαπάει. Αυτός που αγαπάει όλο τον κόσμο και νίκησε το θάνατο διά του θανάτου.
Τα προβλήματα έχουν λυθεί. Αδιέξοδα δεν υπάρχουν πια.
Το φως της Αναστάσεως ανοίγει άλλη σελίδα της ιστορίας.
«Ο Κύριος Ιησούς Χριστός με την ανάστασή Του έδειξε ότι ο ίδιος είναι η αιώνιος ζωή. Ότι ο ίδιος είναι πράγματι η ανάσταση των νεκρών. Ότι ο ίδιος νίκησε τον θάνατο και εξασφάλισε έτσι στους νεκρούς ανθρώπους την μετάβαση από το θάνατο στην ανάσταση. Έδειξε και απέδειξε ότι είναι ο μόνος αληθινός Θεός, ο μόνος αληθινός Θεάνθρωπος σε όλους τους ανθρωπίνους κόσμους.
Ο Κύριος Ιησούς, ο Αναστάς Θεάνθρωπος, είναι η μόνη Ύπαρξη κάτω από τον ουρανό, με την οποία μπορεί ο άνθρωπος, εδώ στη γη, να νικήσει και το θάνατο και την αμαρτία και τον διάβολο, και να γίνει μακάριος και αθάνατος, συμμέτοχος στην Αιώνια Βασιλεία της Αγάπης του Χριστού.
Ο Αναστημένος Κύριος είναι τα Πάντα εν πάσι σε όλους τους κόσμους.
Ότι το Ωραίο, το Καλό, το Αληθινό, το Προσφιλές, το Χαρμόσυνο, το Θείο, το Σοφό, το Αιώνιο. Αυτός είναι όλη η Αγάπη μας, όλη η Αλήθειά μας, όλη η Χαρά μας, όλο το Αγαθό μας, όλη η Ζωή μας, η Αιώνια Ζωή σε όλες τις θείες αιωνιότητες και απεραντοσύνες» (Ι. Πόποβιτς)
Χριστός Ανέστη
