Πολύ κοντά στη Λάρισα, στην Κοκκίνα Βελεστίνου, βρίσκεται μια περιοχή, που αναφέρει ο Ησίοδος, ο αρχαίος ιστορικός στη Θεογονία του, ως περιοχή που βρίσκεται η είσοδος του Άδη, για τα Τάρταρα, ή τον χάρτο, κοινώς για τον λαό, όπως και η πατρίδα του Αχιλλέα και των Μυρμιδόνων, οι οποίοι, έμπαιναν στις σπηλιές αυτές, για να γίνουν άτρωτοι. Υπάρχει πλούσιο παρθένο έδαφος έρευνας, στην Κοκκίνα, όπως αποδεικνύουν και μια σειρά, άλλων γεωγραφικών και ιστορικών στοιχείων, όπως οι σπηλιές, το ποτάμι και η ιστορία του τόπου... Θέματα που αξίζουν παραπάνω από το ενδιαφέρον για την ενασχόληση, αρχαιολόγων, σπηλαιολόγων και ιστορικών, όχι απλά για την περιοχή και την Ελλάδα, αλλά και τη διεθνή κοινότητα.
Η μεγαλύτερη σπηλιά και οι μικρότερές της, στην Κοκκίνα, γύρω στο βουνό, που είναι αρκετές και βγάζουν συνέχεια, ζεστό αέρα το χειμώνα και κρύο το καλοκαίρι. Έχουν από τη δεκαετία του ’50, όπως μας είπαν κάτοικοι του χωριού, που το χρησιμοποιούν σαν ψυγείο το καλοκαίρι, για τα τρόφιμά τους και σαν ζεστό φούρνο το χειμώνα... Εδώ, οι παλιοί θυμούνται, ότι πριν τα ψυγεία και τους καταψύκτες, αποθήκευαν και συντηρούσαν τα τρόφιμά τους, όπως βαρέλια με τυρί, για να μην αλλοιωθούν από τη ζέστη του καλοκαιριού...
Αυτό δείχνει, ότι υπάρχει μεγάλο βάθος, για να δημιουργούνται τέτοιες αέρινες μετακινούμενες μάζες, ενώ, η ιστορία που γνωρίζουμε τις μετέτρεψε σε είσοδο του Χάρου και γι’ αυτό και χαρόνια, χωρίς να ξέρουμε πού σταματάει ο μύθος και πού αρχίζει η αλήθεια.
ΑΔΗΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΘΕΟΓΟΝΙΑ
Κι οι τρύπες αυτές, οι είσοδοι στη γη, με δαιδαλώδεις διαδρομές, από σημεία που χάσκουν στη γη, ανεκμετάλλευτες και αναξιοποίητες, οδηγούν, σε σπήλαια, που κρύβουν ιστορία και όπου τρέχουν ποτάμια, με καταρράκτες, ενώ γύρω, υπάρχουν νεκρολούλουδα, που θυμίζουν την είσοδο σε χώρο νεκρών... Ο δυόσμος κι άλλα νεκρολούλουδα, λένε, κάτοικοι της περιοχής, είναι πάντα εκεί, κρατώντας τη σχέση με τον Άδη και τα Τάρταρα...
Πάνω από τις σπηλιές, βρίσκεται το όρος Κυνός Κεφαλές, όπου νικήθηκαν οι Ρωμαίοι, για πρώτη φορά μέχρι τότε, από τους Αιγύπτιους, αλλά, εμάς, μας ενδιαφέρει, ότι το όνομα του όρους, αφορά σε τίτλο του Άδη, που φορούσε κι αυτός το σκουφάκι που φορούσαν οι Τιτάνες και λέγονταν ο λόφος έτσι, γιατί έμοιαζε με το σκουφί των Τιτάνων.
Εκεί, έχουμε και το Πήλιον όρος δίπλα του, για να συμβολίζει τη σχέση των δύο αδερφών, του Δία και του Άδη, που η μοίρα τους έφερε ο ένας να βλέπει τον ουρανό κι ο άλλος το σκοτάδι...
Το σπήλαιο στην Κοκκίνα, είναι κοντά στο βουνό Καραντάου, ή Μαύρο βουνό και πολύ κοντά στην εκκλησία του χωριού...
Στην είσοδο της σπηλιάς, μπορεί κανείς, να ακούσει, τη ροή του νερού, που περνάει κάτω από τα πόδια του. Ενώ αισθάνεται και το ρεύμα αέρος, δροσερό, να έρχεται από τις τρύπες, γύρω του...
ΟΙ ΕΡΕΥΝΕΣ
Πριν λίγα χρόνια, ειδική ομάδα έρευνας εντόπισε μια αρχαία υπόγεια κατασκευή, υδρομάστευσης, στην περιοχή, που βρίσκεται το σπήλαιο... Ένα εξαιρετικό γεγονός, καθώς, δεν υπάρχουν άλλες τέτοιες κατασκευές, ήδη γνωστές, για την ευρύτερη Θεσσαλία... Κι αυτό, έχει, ή θα έπρεπε να έχει, μεγάλο αρχαιολογικό και γεωλογικό πεδίο έρευνας, που μπορεί να λύσει, ακόμη και το μεγάλο υδρευτικό και αρδευτικό πρόβλημα της περιοχής μας... Τέτοια υδρομαστευτικά έργα, ονομάζονται Κανάτ, στη διεθνή ορολογία... Κι ενώ, επρόκειτο να γίνουν γεωφυσικές διασκοπήσεις, σε συνεργασία με το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και το αρμόδιο τμήμα Γεωολογίας, λόγω δυσκολίας έρευνας του σπηλαίου, από πληθώρα ιζημάτων...
Το ζήτημα, όμως, «κόλλησε» σε κάποιες υπογραφές τοπικών παραγόντων και η έρευνα σταμάτησε και η ομάδα, έφυγε... Ενώ, χρειάζεται μελέτη, τοπικοί άρχοντες, δεν υπέγραψαν και η ευκαιρία να γίνει μεγαλύτερη και σε βάθος έρευνα στο σπήλαιο, χάθηκε...
Για να καταλάβουμε καλύτερα τη σημασία του σπηλαίου, πρέπει να δούμε ότι τα σπήλαια, αποτελούν βιολογικά εργαστήρια απαραίτητα για την ισορροπία των επίγειων οικοσυστημάτων...
Το νερό που πίνουμε και η ποιότητά του, εξαρτάται από τα υπόγεια σπηλαιώματα και η μελέτη και η ορθή διαχείρισή τους, κρίνεται απαραίτητη... Πόσο μάλλον, όταν αφορά σε υδρομαστευτικό έργο, ώστε να συγκρατεί και ρυθμίζει τα νερά του υπόγειου υδροφόρου ορίζοντα...
Είναι μεγάλο έγκλημα για την περιοχή, να μένει αναξιοποίητο και ανεξερεύνητο, ένα τόσο σπουδαίο και αρχαίο σπήλαιο, με τόσο μεγάλη ιστορία και παραδόσεις, γύρω από αυτό, αλλά και τη δυνατότητα, να λύσει υδρευτικά και αρδευτικά προβλήματα, που μαστίζουν την περιοχή και τους κατοίκους της...
Υπάρχουν πολλά ιστορικά στοιχεία, που καταδεικνύουν, την ανάγκη αξιοποίησης των σπηλαίων αυτών, στην Κοκκίνα και μια καλύτερη, αρχαιολογική έρευνα στην ευρύτερη περιοχή, για πολλούς λόγους, που αφορούν στη μυθολογική και θεογονική παράδοση, της αρχαίας ελληνικής θρησκείας, αλλά και της ανθρώπινης ιστορίας... Εδώ γεννήθηκε ο Δευκαλίων, μην ξεχνάμε...
Και να πούμε, γι’ αυτή την περιοχή, ότι πρόκειται για ένα μέρος, με ιδιαίτερο πρόβλημα στο πόσιμο νερό, όταν τα υπόγεια ποτάμια, φέρνουν πεντακάθαρα νερά, που περνάνε, κάτω από τα πόδια των κατοίκων της περιοχής, που πίνουν εμφιαλωμένο... Γιατί, η αλήθεια είναι ότι οι κάτοικοι της Κοκκίνας, δηλαδή, πίνουν εμφιαλωμένο νερό, καθώς το νερό που τρέχει από τις βρύσες τους, είναι γεμάτο νιτρικά... Όταν, κάτω από τα πόδια τους, τρέχει ένας τόσο καθαρός ποταμός...
Λείπει μια γεωλογική μελέτη, ώστε τουλάχιστον, εκτός από εξερεύνηση, να μελετηθεί, πόσο μπορεί να βοηθήσει και άμεσα, την ευρύτερη περιοχή, σε θέματα ύδρευσης. Αποτελεί έγκλημα του κράτους, των υπουργείων Γεωργίας και Πολιτισμού, το ότι δεν έχουν ασχοληθεί ακόμη, με ένα άκρως ενδιαφέρον, αρχαιολογικό και τουριστικό μέρος... Λείπουν αποστολές σπηλαιολόγων, να κάνουν έρευνες, σε ένα παρθένο πεδίο, που υπόσχεται πολλές ανακαλύψεις...
Το κράτος, θα αργεί, πάντα;
Βαγγέλης Τόλιας
