… Και ενώ της κακομοίρας γίνεται για το χάλι ημών των κακόμοιρων, το οικονομικό μιλάμε πάντα, άρχισαν να κυκλοφορούν και κάτι άλλες φήμες: ότι το Νομισματοκοποιείο το Εθνικό, έχει αρχίσει ήδη και κόβει… δραχμούλες!
Μην μας ξωπετάξουν αύριο - μεθαύριο από το ευρώ και δεν έχουμε με «τι» να συναλλαγούμε και το ρίξουμε εις τις ανταλλαγές εις είδος. «Πάρε 10 αυγά δώσε μου ένα μπλουζάκι» επί παραδείγματι. Να είμαστε προετοιμασμένοι. Να έχουμε να πορευτούμε. Βγήκε βέβαια, εδώ, ο «δικός μας» ο Σαχινίδης και το διέψευσε. Και είπε ότι τέτοιο θέμα δεν γεννάται δραχμές δεν κόβονται. Αλλά, ξέρετε πως είναι αυτά. Όταν βγαίνει ένας πολιτικός και διαψεύδει ότι κάτι γίνεται ή θα γίνει, το πιθανότερο είναι ότι γίνεται ή θα γίνει.
Τώρα σε μία συνέντευξη που είχα πάρει αρχές Φεβρουαρίου, από τον διακεκριμένο οικονομολόγο και δημοσιογράφο Κώστα Κόλμερ, μου είχε πει δύο πράγματα: ότι είναι σφόδρα πιθανό η Ελλάδα να οδηγηθεί στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (και μιλάμε για ενάμιση μήνα πριν) και άπαξ και φθάσει εκεί, «αυτόματα» θα φύγει και από τη ζωή του ευρώ και θα επιστρέψει στις δραχμές. Επιστροφή που ο ίδιος δεν έκρινε ότι μπορεί να είναι και τόσο «ολέθρια» αρκεί βεβαίως να λυθούν διάφορα «διαδικαστικά» ζητήματα και να ξεκαθαριστεί τι «ισοτιμία» θα υπάρχει.
Βέβαια οι κυβερνώντες λένε ότι δεν γυρίζουμε στη δραχμή γιατί στην ευρωζώνη μπήκαμε με … το σπαθί μας (που λέει ο λόγος γιατί μόνον έτσι δεν μπήκαμε), αφήνοντας παράλληλα ανοιχτό το ενδεχόμενο δανεισμού από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (με επαχθείς όρους), προκειμένου να… εκβιαστούν οι εταίροι και να μας δώσουν ένα χειροπιαστό χεράκι βοηθείας. Βέβαια φαίνεται ότι η τακτική αυτή, μπορεί να «πιάνει» εν μέρει, αλλά από την άλλη μάλλον εξυπηρετεί τη Γερμανία η οποία μας «σπρώχνει» προς το ΔΝΤ και εκτός ευρωζώνης επίσης. Τι θα γίνει τελικά και πού θα φθάσει το πράγμα την άλλη βδομάδα θα το δούμε. Φανταστείτε όμως μετά από τόσο κόπο που καταβάλαμε (κυρίως κάτι παππούδες και γιαγιάδες) να μάθουμε να συναλλασσόμαστε με ευρώ και να τα υπολογίζουμε και σωστά - και πάλι καλά δεν το κατέχουμε το «σπορ» - να πρέπει να ξαναγυρίσουμε στην ταπεινή και καταφρονεμένη μας δραχμούλα; Αφήστε που τα πιτσιρίκια που δεν την πρόλαβαν δεν θα ΄χουν και ιδέα τι είναι αυτό το νομισματικό «φρούτο».
Και ενώ ούτως έχουν τα πράγματα και ο Πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου απευθύνεται στο «φιλότιμό» μας για να μας συγκινήσει, μία έρευνα που έγινε, κατέδειξε ότι η Ελλάδα είναι μια θλιμμένη χώρα με πορεία προς τη λάθος κατεύθυνση. «Εμείς γι΄ αλλού κινήσαμε κι αλλού ή ζωή μας πάει». Πάει το μεσογειακό ταμπεραμέντο, πάνε περίπατο οι χαρές του ηλίου και της θάλασσας που συνήθως αποτυπώνονται στον χαρακτήρα και τις αντιδράσεις μας. Εχουμε πλέον αντιδράσεις των «κρυο…λων» Βορειοευρωπαίων. Το 86,4% δηλώνει «όχι και τόσο, μέχρι καθόλου αισιόδοξο» σχετικά με την πορεία της χώρας. Οι απόλυτα απαισιόδοξοι φθάνουν το 33,4%.
Ο βαθμός δυσαρέσκειας από τη ζωή σημειώνει - σύμφωνα με τα ευρήματα - ιστορικό υψηλό με 24,4%, και το 68,9% είναι προσωπικά απαισιόδοξο. Στην ερώτηση «αν θεωρείτε ότι τα πράγματα πηγαίνουν προς τη σωστή ή τη λάθος κατεύθυνση» το 70,5% δηλώνει προς τη λάθος! Η απαισιοδοξία δε φθάνει σε τέτοιο βαθμό που, αν και οι περισσότεροι ειδικοί διεθνώς προβλέπουν ανάκαμψη το 2011, στην Ελλάδα το 66,5% έχει τη βεβαιότητα ότι η κρίση θα ξεπεράσει τα δύο χρόνια, και το 56,3% έχει την πεποίθηση ότι το 2011 θα είναι χειρότερο από το 2010. Ενώ το 27,7% των Ελλήνων πιστεύει ότι η χώρα θα χρεοκοπήσει.
Με δύο λόγια είναι προφανές ότι έχουμε συνειδητοποιήσει πλέον το μέγεθος της κρίσης αλλά και τις επιπτώσεις που αυτή έχει στην καθημερινότητά μας και έχουμε πανικοβληθεί. Και βέβαια ο πανικός καλός σύμβουλος δεν είναι ποτέ.
