Ένας άνθρωπος που κάποτε κατάφερε με την επιστημοσύνη του και την «τέχνη» του να οδηγήσει μια επανάσταση μέχρις εκεί που ν΄ ανοίξει μια «κοινωνική σκουληκότρυπα» στο μέλλον, για να μπορέσει η ανθρωπότητα να δει για λίγο σαν αστραπή, τι θα μπορούσε να πετύχει, είπε: «Ειλικρίνεια στην πολιτική δεν σημαίνει ότι οι κ.κ. Κέρενσκι, Τσερνόφ και Σια πρέπει ν’ αποδείχνουν την προσωπική τους ειλικρίνεια: αυτή τη δεχόμαστε πρόθυμα, μα δεν πρόκειται γι’ αυτή. Η ειλικρίνεια στην πολιτική, δηλαδή σ’ εκείνο τον τομέα των ανθρώπινων σχέσεων που έχει να κάνει όχι με μεμονωμένα άτομα, αλλά με εκατομμύρια, η ειλικρίνεια στην πολιτική είναι η ανταπόκριση ανάμεσα στα λόγια και στα έργα, ανταπόκριση που μπορεί ολοκληρωτικά να εξακριβωθεί».
Πιστεύω ότι ο κ. Παπανδρέου είναι απόλυτα ειλικρινής σαν πρόσωπο. Πολύ πιο ειλικρινής από πολλούς συναδέλφους του. Πιστεύει ότι είναι σωστά αυτά που κάνει. Πριν τις εκλογές όμως, έλεγε τελείως διαφορετικά πράγματα. Με τελείως διαφορετικό πρόγραμμα παρουσιάστηκε στον ελληνικό λαό και ζήτησε την ψήφο του: Παπανδρέου («Ελευθεροτυπία» 14/9/2009):
«Κανένας νέος φόρος, επιδρομή στα ανείσπρακτα των 31 δισ. ευρώ, αυξήσεις πάνω από τον πληθωρισμό... Επανέφερε στο προσκήνιο τη «βασική σύνταξη» που θα είναι 500 ευρώ για τον έναν και 950 ευρώ για το ζευγάρι συνταξιούχων... Για τα ελλείμματα είπε ότι μπορεί να είναι και πάνω από 8% του ΑΕΠ... Στις πρώτες 100 μέρες θα καταθέσει νομοσχέδιο για το πολιτικό σύστημα, με ρυθμίσεις και για τις σχέσεις ΜΜΕ και πολιτικής, καθώς όπως είπε σήμερα τα ΜΜΕ και οι δημοσιογράφοι είναι εξαρτώμενοι από οικονομικά συμφέροντα και το κράτος».
Το ΠΑΣΟΚ δεν ανέφερε τίποτα στο προεκλογικό του πρόγραμμα για ιδιωτικοποιήσεις (ούτε στις προγραμματικές δηλώσεις) και τώρα ο υπουργός Οικονομικών εξήγγειλε από το Λονδίνο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων μαμούθ ύψους 2,5 δισ.
«Ελευθεροτυπία» 24/9/2009: «Συνταγή Ομπάμα διακήρυξε από τη ΔΕΘ ο Παπανδρέου. Για τους φόβους ότι οι Βρυξέλλες θα εναντιωθούν σ’ αυτή, ο κ Παπανδρέου είπε ότι η κυβέρνησή του θα καταθέσει 3ετές πρόγραμμα σταθερότητας και ανάπτυξης στην Ε.Ε. και πρόσθεσε ότι έχει έλθει σε επαφή με τους κ. Μπαρόζο, Αλμούνια και Τρισέ, για να δοθεί μεγάλη παράταση για τη μείωση του δημόσιου ελλείμματος κάτω από το 3% του ΑΕΠ». Τι ειπώθηκε σ’ αυτές τις επαφές κ. Παπανδρέου; Αυτές δεν είναι ιδιωτικές συνομιλίες. Αφορούν τις τύχες του ελληνικού λαού. Πρέπει να δημοσιοποιηθούν... Είναι φανερό συγκρίνοντας τις προεκλογικές εξαγγελίες με τις κυβερνητικές πράξεις ότι πρόκειται για πολιτική ανειλικρίνεια, συγκεκριμένα για πολιτική απάτη. Έκλεψαν την ψήφο των πολιτών υποσχόμενοι πρόγραμμα διαμετρικά αντίθετο απ’ αυτό που εφαρμόζουν. Η κυβέρνηση δεν έχει την πολιτική νομιμοποίηση για να εφαρμόσει το πρόγραμμα σταθερότητας που ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός. Ο κυρίαρχος λαός του συντάγματος δεν έκφρασε καμιά γνώμη γι’ αυτό. Το σύνταγμα δεν αναφέρει πουθενά ότι μπορούν να κυβερνούν με γκάλοπ. Ούτε ότι οι «κερδοσκόποι» και οι υπερεθνικές συμμορίες μπορούν να εκβιάζουν και να επιβάλλουν την πολιτική της κυβέρνησης.
Οι πολίτες που ψήφισαν το ΠΑΣΟΚ και τον κ. Παπανδρέου εξαπατήθηκαν και πρέπει να διεκδικήσουν την αξιοπρέπειά τους. Εξαπατήθηκαν επίσης και όσοι δεν τον ψήφισαν, διότι άλλο πρόγραμμα αντιπάλεψαν προεκλογικά και θα υποστούμε όλοι τις συνέπειες της απάτης. Πρέπει να διεκδικήσουμε τα ψήγματα δημοκρατίας που ισχύουν στη χώρα μας. Να μην δεχθούμε κανόνες μοναρχίας. Τρομοκρατούν τους πολίτες με το επιχείρημα ότι αν δεν δεχθούν τα μέτρα θα μας τιμωρήσουν/καταστρέψουν οι αγορές (ή οι «κερδοσκόποι»-τους ονομάζουν ανάλογα πως τους βολεύει). Οι πολίτες πρέπει ν’ απαντήσουν ειλικρινά στον εαυτό τους: ο «μονόδρομος» που προσπαθούν να μας επιβάλλουν, έχει πιθανότητες να μας οδηγήσει σε κάτι άλλο εκτός από τη συνεχή υποβάθμιση της ζωής μας και τελικά στην καταστροφή; Τα επιχειρήματα που το ΠΑΣΟΚ χρησιμοποιούσε προεκλογικά απαντώντας στις θέσεις της ΝΔ (δηλαδή ότι η μείωση της ρευστότητας στην αγορά οδηγεί με βεβαιότητα στην ύφεση και δεν αποτελεί λύση σε καμιά περίπτωση) ισχύουν; γιατί τώρα χρησιμοποιούν τα ίδια επιχειρήματα οι της ΝΔ;
Υπάρχει πιθανότητα το σύστημα να μην οδηγηθεί στην επόμενη κρίση; Σας φαίνονται ικανοί οι μαθητευόμενοι μάγοι του συστήματος, να κρατήσουν άσκαστες τις «φούσκες» που το σύστημα δημιούργησε και συνεχίζει να δημιουργεί; Τι μέλλον είναι αυτό; Τι ελπίδες δημιουργεί; Υπάρχει άλλος τρόπος για να λύσουν τις διαφορές τους οι μεγάλες δυνάμεις, όταν οι αντιθέσεις και οι συγκρούσεις τους φτάσουν στα άκρα, εκτός από τον πόλεμο; ποιος μπορεί να ελπίζει σ ένα τέτοιο μέλλον; Στο διεθνές περιβάλλον, παρά την ύπαρξη μη κρατικών, υπερεθνικών οντοτήτων, τεραστίων διαστάσεων και ισχύος, υπάρχει ένα απόλυτο κενό, όσον αφορά τη θέσπιση κανόνων, οικονομικών κυρίως λειτουργιών, σε υπερεθνικό επίπεδο. Η κατάσταση θυμίζει την αρχή της βιομηχανικής επανάστασης, πριν τη θέσπιση νόμων και ορίων στην εκμετάλλευση της εργασίας. Κάτι σαν το παλιό φαρ-ουέστ. Ο παράδεισος των παρανόμων, των ισχυρών και το πεδίο τέλεσης εγκλημάτων χωρίς τιμωρία. [Τζόρτζ Σόρος: «Οι παγκόσμιες αγορές χρειάζονται παγκόσμιες ρυθμίσεις, οι ρυθμίσεις που ισχύουν σήμερα όμως είναι ριζωμένες στην αρχή της εθνικής κυριαρχίας»]. «Κερδοσκόποι» εκβιάζουν κράτη και λαούς χωρίς τιμωρία. Μόνο που οι «κερδοσκόποι» καλύπτονται- και όχι μόνο- από επίσημες, «νόμιμες» τράπεζες, όπως έδειξε ο Γ. Δελαστίκ στο άρθρο του «πως μας πούλησαν και μας αγόρασαν» (3 τραπεζικοί κολοσσοί έστησαν την κομπίνα των επιτοκίων του 6,2% των ελληνικών ομολόγων, με εργαλείο το χρηματοοικονομικό προϊόν που ονομάζεται cds και ελέγχουν το 75% της παγκόσμιας αγοράς του). [Πρωτοσέλιδο κύριο άρθρο της Φρανκφούρτερ Αλγκεμάινε: «η κοινότητα θα έπρεπε να σκεφτεί πως θα μπορέσει να αποξηράνει αυτόν τον βάλτο των τραπεζών, που πιάνει ομήρους ολόκληρες χώρες»]. Θα πρέπει επίσης να διευκρινιστεί τι κρύβεται πίσω (και πως εφαρμόζεται πρακτικά) από τη διατύπωση του Ντομινίκ Στρος Καν, γενικού διευθυντή του ΔΝΤ που αναφερόμενος στις αποφάσεις του g20 το 2009, είπε: «Αναγνωρίζοντας ότι οι χώρες δεν μπορούν πια να αναμένουν ότι θα επιτυγχάνουν μεμονωμένα τους οικονομικούς στόχους τους, αυτές (οι αποφάσεις του g20) αποσκοπούν στο να ενσωματωθεί ο στόχος της συλλογικής παγκόσμιας ευημερίας στον εθνικό σχεδιασμό πολιτικής».
Οι λαοί δεν εμπιστεύονται τις υπάρχουσες αντιδημοκρατικές και εν κρυπτώ λειτουργούσες δομές και ρυθμίσεις σε διεθνές επίπεδο, όπως το ΔΝΤ, την παγκόσμια τράπεζα, τους κάθε είδους οργανισμούς αξιολόγησης και δανειοδότησης κρατικών φορέων, το g20 και δεν συμμαζεύεται. Όλα αυτά έχουν χρεοκοπήσει στη συνείδησή τους. Έχει δημιουργηθεί ήδη η ανάγκη μιας πραγματικά παγκόσμιας δημοκρατικής ρύθμισης.
