Σαν σήμερα 23 Φεβρουαρίου συμπληρώθηκαν 105 χρόνια από τότε που ένας μοναχικός άνθρωπος, ένας δικηγόρος από το Σικάγο, ένας οραματιστής, ο Πωλ Χάρρις, ίδρυσε τον πρώτο Ροταριανό Όμιλο Σικάγου.
Όλα ξεκίνησαν από την επιθυμία του ν’ αποκτήσει τη θαλπωρή της φιλίας, της συναδελφικότητας και της αλληλοεξυπηρέτησης. Σύντομα όμως διαπίστωσε ότι την ανάγκη αυτή την αποζητούν πολλοί άνθρωποι και ο Ομιλος μεγάλωσε. Οι νέοι Ροταριανοί όχι μόνον αποδέχονταν τα ροταριανά ιδεώδη, αλλά άρχισαν να τα μεταδίδουν και σε άλλους. Ετσι το ροταριανό πνεύμα ξεπέρασε τα σύνορα του Σικάγου και μετά από 3 χρόνια, το 1908 ιδρύεται ο δεύτερος Ροταριανός Ομιλος στον Αγιο Φραντζίσκο. Ακόμη δύο χρόνια και το 1910 υπήρχαν 16 Ομιλοι στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, οι οποίοι και ίδρυσαν την «Εθνική Ενωση Ροταριανών Ομίλων». Με τη φλόγα όμως που καίει μέσα τους και τη χαρά που νιώθουν από το ιδεώδες της φιλίας και της κατανόησης, είναι αδύνατον να περιοριστούν στα όρια της πατρίδας τους. Το ροταριανό πνεύμα κατακτά τη μία χώρα μετά την άλλη. Το 1912 με την αναγνώριση Ροταριανών Ομίλων στον Καναδά, Αγγλία και Ιρλανδία ιδρύεται η «Διεθνής Ενωση Ροταριανών Ομίλων» το δε 1922 μετονομάστηκε σε Διεθνές Ρόταρυ «Rotary International».
Ο Πωλ Χάρρις διετέλεσε πρώτος πρόεδρος της Οργανώσεως και το 1947, όταν πέθανε ήταν επίτιμος πρόεδρος του Διεθνούς Ρόταρυ. Λίγο μετά την ίδρυση του πρώτου Ομίλου έγινε φανερό ότι το Ρόταρυ μπορούσε να εξυπηρετήσει ευρύτερους σκοπούς από εκείνους που αρχικά είχε θέσει σαν στόχους του.
Η βελτίωση της κοινωνικής ζωής, το ενδιαφέρον για ανάπηρα και υποανάπτυκτα παιδιά, η προαγωγή της επαγγελματικής δράσης, παράλληλα με την προώθηση της διεθνούς καλής θελήσεως αποτέλεσαν και αποτελούν το μοχλό που κινεί τον τροχό του Ρόταρυ. Το Ρόταρυ δημιουργήθηκε από την κοινωνική δίψα των ανθρώπων, οι οποίοι αισθάνονται την επιτακτική ανάγκη να αποκτήσουν τη θαλπωρή της φιλίας και της συναδελφώσεως. Από την απλή αυτή αρχή ξεκίνησαν τα ροταριανά ιδεώδη της φιλίας, της συναδελφικότητας και της αλληλοεξυπηρετήσεως, διά να εξαπλωθούν ταχύτατα εις όλες τις ηπείρους.
Τα ιδεώδη αυτά έχουν γίνει δεκτά από άτομα ανήκοντα εις όλες σχεδόν τις εθνικότητες και με διαφόρους πολιτικές και θρησκευτικές πεποιθήσεις.
Όταν το 1977, ο Πωλ Χάρρις πέθανε δεν ήταν δυνατόν να φανταστεί κανείς ότι στα μετέπειτα χρόνια το Ρόταρυ θα είχε τη διεθνή αναγνώριση με τα χιλιάδες προγράμματα. Αρκεί να αναφερθεί ότι πάνω από 25.000.000 δολ. διατίθενται κάθε χρόνο από το Δ.Ρ. για υποτροφίες νέων. Το μεγαλύτερο δε πρόγραμμα είναι το polio plus, έχουν διατεθεί 100.000.000 δολ. για την ανοσοποίηση 988.755.000 περίπου παιδιών της προσχολικής ηλικίας του Τρίτου Κόσμου από τη μίζερη ασθένεια της πολιομυελίτιδος και συναφών ασθενειών όπως ο τέτανος, η ιλαρά, η φυματίωση, η διφθερείτιδα και ο κοκκύτης.
Γιορτάζοντας την 105η επέτειο του Δ.Ρ., η μίζερη αυτή ασθένεια σχεδόν έχει εκλείψει από τον πλανήτη μας και αυτό χάρη στο πρόγραμμα του Δ.Ρ. με τη συνεργασία της UNICEF και της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας.
Σήμερα 1.200.000 άνθρωποι σε 188 χώρες με 27.000 ομίλους νιώθουν περήφανοι γιατί είναι σε θέση να προάγουν τη φιλία, όχι μόνο μεταξύ των μελών των Ροταριανών Ομίλων, αλλά και μεταξύ των λαών όλων των χωρών του κόσμου.
Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι το Διεθνές Ρόταρυ όρισε σαν ημερομηνία εορτασμού της παγκόσμιας κατανοήσεως και ειρήνης την 23η Φεβρουαρίου δηλαδή την ημέρα των γενεθλίων του Ρόταρυ.
Το Διεθνές Ρόταρυ είναι πεπεισμένο ότι οι Ροταριανοί, με το πνεύμα που τους διέπει, έχουν τη θέληση και μπορούν να συμβάλλουν στην παγκόσμια κατανόηση και ειρήνη, αρκεί να μετατρέψουν το πνεύμα αυτό σε πράξη, εφαρμόζοντας τα ροταριανά ιδεώδη.
Από τότε που στήθηκε ο κόσμος οι κυβερνήτες των εθνών δεν κάνουν άλλο παρά ν’ αγωνίζονται για την απόκτηση δύναμης και εξουσίας πάνω στη ζωή των άλλων ανθρώπων. Οι πιο άξιοι από τους υπηκόους τους σπαταλούν την εξυπνάδα τους για να βρίσκουν καινούρια όργανα καταστροφής.
Οι αρχηγοί κρατών για το προσωπικό τους συμφέρον και για τη δόξα, ερημώνουν τις χώρες των γειτόνων τους και σκλαβώνουν τους ανθρώπους. Ο κόσμος τυραννίστηκε πολύ, θα πρέπει να τυραννιστεί πολύ ακόμα; Πολλές φορές, σε ώρες απελπισίας, οι άνθρωποι αποφάσισαν ένα καινούριο ξεκίνημα και πάντα διάλεγαν το δρόμο του εθνικού μεγαλείου και της δόξας. Ποτέ δεν πήραν το δρόμο της ειρήνης και της φιλίας.
Ο άνθρωπος έχει ριχθεί σ’ ένα φρενήρη ανταγωνισμό προσπαθώντας να επιβάλει ο ένας τις ιδέες στον άλλο, αντί να συνεργαστεί και να συμβάλλει έτσι στην ανάπτυξη υψηλών ιδανικών, εξακολουθεί να παραμένει στην πρωτόγονη ζωώδη κατάσταση όταν κυριαρχούσε το ο θάνατός σου η ζωή μου.
Μήπως όμως πρέπει να εφαρμόσουμε την αρχή του Χρυσού Κανόνα:
«Μην κάνεις στον άλλο ό,τι δεν θα ήθελες να κάνουν σε σένα;».
Όπως βλέπουμε, είναι μια προσπάθεια επιβολής της ειρήνης με τα όπλα και με πολλούς σκοτωμούς. Κανείς όμως σωστός άνθρωπος δεν θέλει την ειρήνη να πλανάται πάνω σε τάφους με μαύρη την ψυχή από το μακελειό που προηγήθηκε. Τη θέλει περήφανη, αγνή, που με το πέπλο της ν’ αγκαλιάζει όλον τον κόσμο. Μα τότε ψάχνουμε για κάτι που δεν υπάρχει, για κάτι το φανταστικό για κάτι που ίσως δεν μπορεί να συλλάβει ο νους του ανθρώπου, κάτι το τέλειο που μόνο μια υπερφυσική δύναμη μπορεί να διδάξει. Κι όμως η θαυμάσια αρμονία και η πληρότητα των αρετών, όλη η ηθική που έχει για αρχή την ενσυνείδητη πίστη προς το Θεό και για τελευταία της λέξη τη δίχως όρια αδελφική αγάπη των ανθρώπων και την παγκόσμια ομόνοια, προέρχεται από την υπέροχη, την άφθαστη τη μοναδική προσωπικότητα του προφήτη της Ναζαρέτ. Το ιδεώδες της θεωρίας του στο πέρασμα των 20 αιώνων έχει εισχωρήσει μέσα στη συνείδηση όλων και δεν υπάρχει πια άνθρωπος στον πολιτισμένο κόσμο που να μην έχει συλλάβει κάπως το νόημα αυτού του ιδανικού. Ωστόσο η ανθρωπότητα ζει ακόμα και δεν έχει ξεπεράσει την κατάσταση του πολέμου, δουλεύει ακόμα στο κράτος της δύναμης και της βίας.
Η αδικία, το συμφέρον, το ψεύδος εμποδίζουν τη συναδέλφωση, την αλληλεγγύη, την ομόνοια, την ειρήνευση, τη δικαιοσύνη να αναπτυχθούν και να ενώσουν όλες μαζί όλους τους ανθρώπους.
Πρέπει λοιπόν ο πνευματικός ναός που έχουμε να οικοδομήσουμε, δουλεύοντας όλοι μαζί και συμβάλλοντας στην τέλεια ζωή, στην ωφέλιμη επιστήμη, στη θεία τέχνη, στη δικαίωση της χριστιανικής και της ανθρώπινης ύπαρξής μας.
Εφόσον έχουμε καταφέρει και εφαρμόζονται οι αξίες αυτές ανάμεσα σε 1.200.000 ανθρώπους και πλέον σ’ όλο τον κόσμο, δεν μένει παρά να τις μεταδώσουμε και σε άλλους και ποιος ξέρει ίσως κάποτε η θαυμάσια αυτή αρμονία γίνει γεγονός.
Το Ρόταρυ έχει μια πολύ μεγάλη ευαισθησία στο θέμα της ειρήνης και βοηθάει όσο μπορεί. Αρκεί να αναφερθεί ότι έχουν γίνει πολλά συμπόσια ειρήνης στις ΗΠΑ, Κοσταρίκα, Γαλλία, Ιαπωνία, Ακτή του Ελαφοντοστούν, Αυστραλία, Καναδά, Αγγλία, Ινδίες. Τα Forum αυτά παρακολουθούν πάνω από 250 ηγέτες του Ρόταρυ και παίρνουν αποφάσεις με σκοπό να βοηθούν για την παγκόσμια ειρήνη.
Η πλούσια ιστορία του Ρόταρυ 105 χρόνια τώρα δεν είναι κάτι που χάνεται. Ο 21ος αιώνας είναι γεγονός. Εμείς οι ροταριανοί είμαστε εκείνοι οι οποίοι θα συνεχίσουμε το έργο των προκατόχων μας. Ενας πρόεδρος του Διεθνούς Ρόταρυ ο Luis Vicente Giaz ως σύνθημα της ροταριανής του χρονιάς είχε «Να κτίσουμε το μέλλον με δράση και όραμα».
Εχουμε χρέος λοιπόν στο παρελθόν να κτίσουμε ένα καλύτερο μέλλον για τις νέες γενιές στο πλαίσιο που δημιούργησαν οι προκάτοχοί μας. Το σύνθημα «Υπηρεσία υπεράνω εαυτού» δεν πρέπει να είναι μόνο μια ιδεαλιστική φράση, χρειάζεται λοιπόν δράση και συμμετοχή κάθε ροταριανού είναι ο μόνος τρόπος για να «κτίσουμε το μέλλον με δράση».
Για να φτάσουμε όμως στη δράση πρέπει να έχουμε και όραμα, δράση και όραμα μαζί είναι αυτά που φέρνουν στον κόσμο ελπίδα».
