Η ελληνική οικονομία, ως γνωστόν, αντιμετωπίζει, πλέον, του κόσμου τα προβλήματα, μέχρι που να βρίσκεται προ των πυλών ακόμη και το φάσμα της πτώχευσης ή της άμεσης προσφυγής στο Δ.Ν.Τ., γεγονός που δημιουργεί δυσοίωνες προοπτικές και σκορπίζει ανησυχία στους Έλληνες. Την ίδια ώρα, ωστόσο, υπάρχουν έχοντες και κατέχοντες, που σκανδαλίζουν με τον άνετο τρόπο ζωής τους, ενώ πολλοί απ΄ τους Έλληνες δείχνουν με τον τρόπο τους ότι η οικονομική κρίση δεν κατάφερε ακόμη να τους γονατίσει. Οι λόγοι, βέβαια, για τους οποίους η ελληνική οικονομία βρίσκεται σ΄ αυτό το χάλι, είναι, λίγο ως πολύ, γνωστοί και δε θα πρωτοτυπήσει κανείς, αν τους επαναλάβει. Αξίζει, εν τούτοις, να εξετασθεί, γιατί αντέχουν ακόμη πολλοί απ΄ τους Έλληνες.
Πρώτα – πρώτα, πέραν των εχόντων και κατεχόντων, που δεν ιδρώνει καθόλου το αυτί τους για τα τεκταινόμενα στην ελληνική κοινωνία, διαθέτει η χώρα μας ένα πολύ μεγάλο αριθμό δημοσίων υπαλλήλων και, κακά τα ψέματα, όσο κι αν μας κακοφαίνεται, όταν αυτό επισημαίνεται δημοσίως, ένα αντρόγυνο εν ενεργεία δημοσίων υπαλλήλων ή συνταξιούχων του δημοσίου εσοδεύει, σίγουρα, λιγότερα απ΄ ό,τι άλλοι Ευρωπαίοι, αρκετά, όμως, για να κουτσοβολεύουν την κατάσταση και να αντέχουν ακόμη. Κάτι ανάλογο ισχύει και για οικογένειες αρκετών μικρομεσαίων ελεύθερων επαγγελματιών, που συνεχίζουν να στηρίζουν τις αντοχές τους στην προκοπή, που είχαν πετύχει προηγούμενα χρόνια.
Πέραν αυτών, χρόνια τώρα, για όλους ανεξαιρέτως τους Έλληνες ισχύει η ρήση, ότι είναι ο καθένας μας ό,τι δηλώνει και δηλώνει, συνήθως, μόνο αυτά, που δεν μπορεί να κρύψει, με αποτέλεσμα να είμαστε πρωταθλητές στο σπορ της φοροδιαφυγής. Αυτό σημαίνει ότι πολλοί Έλληνες εκτός απ΄τα φανερά έχουν και κρυφά έσοδα, που τους επιτρέπουν να ενισχύουν τον οικογενειακό κορβανά τους και να αντέχουν ακόμη. Αλλά και πολλοί απόμαχοι της ζωής επιβιώνουν όχι, βέβαια, μόνο με την πενιχρή σύνταξή τους, αλλά επειδή, ενδεχομένως, μαζί με κάποια αδήλωτα μικροπεριουσιακά στοιχεία έχουν εξασφαλισμένη αρκετοί απ΄ αυτούς και τη στήριξη των παιδιών τους, τα οποία λειτουργούν μαζί τους ως συγκοινωνούντα δοχεία. Και επειδή η ανεργία τα τελευταία χρόνια χτυπά, και μάλιστα όχι τυχαία, κυρίως τους νέους και δη τους πτυχιούχους, το πρόβλημα ελέγχεται και δεν έχει πάρει, ακόμη, εκρηκτικές διαστάσεις διαρκείας, γιατί αρκετοί απ΄ τους γονείς τους καταφέρνουν και αποτρέπουν κάτι τέτοιο, μια που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο και ύστερα από προσπάθειες χρόνων έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν ένα περιουσιακό πάπλωμα τέτοιο, ώστε να είναι σε θέση για ένα διάστημα να σκεπάζουν και να προστατεύουν μ΄αυτό όχι μόνο τους εαυτούς τους αλλά και τα παιδιά τους. Κάπως, έτσι, βολεύονται αρκετοί άνεργοι νέοι και εκτονώνονται. Αν κοντά σ΄ όλα αυτά προστεθεί και η όποια κοινωνική πολιτική ασκεί το επίσημο κράτος, η εκκλησία, η τοπική αυτοδιοίκηση και ιδιωτικοί φορείς, αντιλαμβάνεται κανείς ακόμη περισσότερο, γιατί δεν γονάτισαν ακόμη πολλοί απ΄ τους Έλληνες και γιατί δεν καταρρέει το σύστημα. Μέχρι πότε, όμως;
Επειδή, ωστόσο, λόγω ανεργίας και όχι μόνο, δεν είναι λίγοι και οι όντως αναξιοπαθούντες και οι πάσχοντες, εκ των οποίων, μάλιστα, ορισμένοι περνούν πολύ δύσκολες μέρες, ενώ κάποιοι άλλοι δεν έχουν, πλέον, πού την κεφαλήν κλίναι, χρέος της πολιτείας δια των εκπροσώπων της είναι, άμεσα και χωρίς χρονοτριβή, να κάνει όλες εκείνες τις αναγκαίες παρεμβάσεις και να πάρει όλα εκείνα τα ενδεικνυόμενα μέτρα, προκειμένου να συνέλθει, όσο το δυνατόν πιο γρήγορα, η καταρρέουσα ελληνική οικονομία, να αρθούν οι κοινωνικές αδικίες και να υπάρξει δικαιότερη κατανομή του πλούτου χάριν της κοινωνικής συνοχής, φροντίζοντας, τουλάχιστον αυτή τη φορά, να συνεισφέρουν όλοι οι Έλληνες αλλά με βάση την πραγματική φοροδοτική δυνατότητα του καθένα. Οι προϋποθέσεις υπάρχουν και το ξέρουν` από διαπιστώσεις και λόγια μπουχτίσαμε` θα το τολμήσουν, άραγε, οι κρατούντες ή θα ακολουθήσουν, όπως δείχνουν τα πράγματα, την πεπατημένη της εύκολης λύσης φορτώνοντας για άλλη μια φορά τα βάρη σ΄ αυτούς, που μονίμως τα σηκώνουν;
