...Και ποιον βάζουμε μπροστάρη στο τρέξιμο; Τον Θόδωρο Πάγκαλο. Θα ’ναι καλός στα κατοστάρια φαίνεται, απλώς δεν του... φαίνεται! Έτσι όπως δείχνει, πάντως, καλόν θα ήταν, για λόγους ψυχολογικούς και μόνο, να ηγείται κάνας άλλος της κούρσας, πιο... φιτ. Και δόξα να ’χει το Γυμναστήριο, η κυβέρνηση δεν ελλείπεται «φιτ» ατόμων και στελεχών.
Αυτό που διαπίστωσαν, λέει, εκεί στην κυβέρνηση είναι ότι δεν... τρέχουν αρκετά, από την εποχή που ανέλαβαν το πηδάλιο της χώρας. Είναι στο ρελαντί. Οι προηγούμενοι, βέβαια, της Νέας Δημοκρατίας, μέχρι που έχασαν την εξουσία αυτή τη διαπίστωση έκαναν. Ότι δεν πάνε αρκετά γρήγορα, δεν «τρέξανε» αρκετά τα θέματα και τις μεταρρυθμίσεις και στα λόγια μείνανε. Τους ξεπέρασαν τα γεγονότα και έμειναν από ψήφους και, βεβαίως, ψηφοφόρους.
Τούτοι δω καινούριοι είναι ακόμη, έχουν άλλοθι, αλλά και αυτό πια δεν μπορεί να είναι ανεξάντλητο. Γιατί έρχεται μια ώρα και εξαντλείται η υπομονή των πολιτών. Οπότε το ’χουν ρίξει στην ελαφρά αυτοκριτική - δεν είναι κακό αυτό, αρκεί να έχει και αντίκρισμα - και στις διαπιστώσεις: «Βεβαίως η αποτελεσματικότητα δεν είναι αυτή η οποία θα έπρεπε να είχε επιτευχθεί αυτή την περίοδο, πρέπει να τρέξουμε με ακόμη πιο γρήγορους ρυθμούς», είπε ο Δ. Ρέππας. Και το έκανε λιανά λέγοντας: «Πρώτα απ’ όλα πρέπει να ξεκαθαρίσει ποιος είναι ο στόχος, ποια είναι η κατεύθυνση στην οποία κινούμεθα, γιατί, αν τρέχουμε γρήγορα σε λάθος κατεύθυνση, έχει μικρή αξία η ταχύτητα».
Δηλαδή καταλαβαίνετε. Η νέα κυβέρνηση είναι ακόμη στο «ποια είμαι, πού πάω, πού βρίσκομαι», ίσως και «γιατί υπάρχω». Πρέπει πρώτα να λύσει όλο αυτό το «υπαρξιακό», να θέσει στόχους και να βρει κατεύθυνση και μετά ν’ αρχίσει να τρέχει! Φυσιολογικά τους στόχους και την κατεύθυνση θα έπρεπε να τις έχει βρει πολύ πριν. Προεκλογικά ακόμα. Ή έστω με την ανάληψη της εξουσίας. Αν 110 μέρες μετά δεν έχει ακόμη στόχους και κατεύθυνση, αυτό πια δεν είναι μόνο θέμα προσανατολισμού, αλλά και θέμα αντίληψης. Και βέβαια, δεν χωράει συζήτηση ότι άμα τρέχει κανείς αλλού αντ’ αλλού, έστω και αν είναι ο Πάγκαλος σε φόρμα, θα πάει, θα δει, αλλά δεν θα νικήσει, γιατί σε άλλο σημείο θα γίνεται η κούρσα. Διότι, καταπώς είπε και ο Ρέππας, «σημασία έχει να τρέχεις με μεγάλη ταχύτητα, αλλά στη σωστή κατεύθυνση».
Τέλος πάντων, στον Πάγκαλο έλαχε να μπει μπροστάρης στο τρέξιμο που ξεκινά η κυβέρνηση, διότι «δεν υπάρχει ούτε μέρα για χάσιμο», είπε ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου. Ο οποίος μπορεί να είναι φιτ, αλλά δεν έχει χρόνο να κάνει και αυτή τη δουλειά. Για την ακρίβεια, μάλλον δεν είναι ο Πάγκαλος που θα τρέχει, είναι αυτός που θα τρέχει τους υπολοίπους. Ως κόουτς περισσότερο. Ή προπονητής επί το ελληνικότερον. Θα τους πηγαίνει «με το καρότο και το μαστίγιο», υποψιάζομαι ότι μόνο «μαστίγιο» θα έχει, προκειμένου να εφαρμοστεί άμεσα και χωρίς παρεκκλίσεις το Πρόγραμμα Σταθερότητας. Διότι ας μην ξεχνάμε ότι από πίσω υπάρχει ένα άλλο «μαστίγιο», αυτό της Ευρώπης, που έκανε τρία τα τέσσερα αρχικά χρόνια του Προγράμματος Σταθερότητας και που θα μας ελέγχει κάθε τρεις και δύο (διότι καμία εμπιστοσύνη δεν μας έχουν και όχι άδικα) για να βλέπει την πρόοδο εφαρμογής του προγράμματος.
Οπότε ο αντιπρόεδρος Πάγκαλος, που είναι γνωστός για την «αβρότητά» του, θα τους τρέχει τους υπουργούς και υφυπουργούς για να κάνουν τη δουλειά τους και να μη... χαλαρώνουν.
Εμάς τώρα δεν μας νοιάζει, ας τους τρέχει όποιος να ’ναι. Και ο Πάγκαλος, που λέει ο λόγος. Το θέμα είναι να τρέχουν και μάλιστα προς τη σωστή κατεύθυνση. Και αυτό το «τρέξιμο» να αποδίδει κιόλας. Αν και εδώ που τα λέμε δεν ξέρω αν πρέπει να το ευχόμαστε αυτό, διότι για να εφαρμοστεί το Πρόγραμμα Σταθερότητας θα αποσταθεροποιηθούν άπαντες οι Έλληνες πολίτες με τα μέτρα που λαμβάνονται και θα ληφθούν.
