Ράους! Αχτούνγκ! Αχτούνγκ! Και όλα τα συναφή. Καλά, με αυτό το «γερμανικό μοντέλο» έχει να πέσει μεγάλο γέλιο. Γιατί δεν είναι μόνο που διαφωνεί η Νέα Δημοκρατία, διαφωνούν και πολλοί βουλευτές του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Άλλο τώρα το «γερμανικό μοντέλο», να ήταν ας πούμε η Κλόντια Σίφερ. Και ποιος από τους άρρενες βουλευτές δεν θα συμφωνούσε να την... «υιοθετήσει»! Άλλο, όμως, αυτό το «μοντέλο» και άλλο τούτο που προσπαθεί να τους πασάρει ο Γιώργος Παπανδρέου ως νέο εκλογικό νόμο. Να τους δέσει, δηλαδή, χειροπόδαρα και να κάνουν κουμάντο διά παντός «όλοι οι άνθρωποι του προέδρου». Όποιο κι αν είναι το κόμμα, όποιος κι αν είναι ο πρόεδρος.
Του κόλλησε τώρα και καλά του Γ. Παπανδρέου ότι άμα εφαρμοστεί το γερμανικό μοντέλο στην Ελλάδα, με ένα σκασμό μονοεδρικές και λίστα, θα λυθούν, λέει, και θα παταχθούν τα προβλήματα της αδιαφάνειας, των «σκοτεινών» και «πελατειακών» σχέσεων των πολιτικών και θα έλθουν όλα και θ’ αστράψουν και θα λάμψουν στον πολιτικό βίο της χώρας. «Κούνια που τον κούναγε» και είναι και γερμανικής κατασκευής. Αμ εδώ δεν είναι Γερμανία, εδώ είναι Ελλάδα. Και ό,τι «μέτρα» να ληφθούν, δεν πρόκειται να λυθούν τα προβλήματα, επειδή θα έλθουν και θα μας φορέσουν ένα «μοντέλο» που δεν είναι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα και τις ιδιαιτερότητες της χώρας. Γιατί, απλούστατα, ή θα της πέφτει μεγάλο ή θα της έρχεται στενό και δεν θα μπορεί να λειτουργήσει, αυτό είναι το μόνο βέβαιο.
Εκτός του ότι όλα αυτά που υποτίθεται ότι εμφανίζονται ως «πλεονεκτήματα» από τη δημιουργία μονοεδρικών, ακριβώς τα ίδια μπορούν να λειτουργήσουν και ως «μειονεκτήματα». Καθότι εκεί που θα υπάρχει ένας και μόνο βουλευτής, θα καθίσταται και ο απόλυτος δερβέναγας της περιοχής με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Επειδή εδώ δεν είναι Γερμανία. Ούτε Γερμανός θα είναι ο βουλευτής ούτε Γερμανοί θα είναι οι πολίτες, για να έχουν την ανάλογη «πειθαρχημένη» συμπεριφορά όλοι. Αντίθετα, θα ενισχυθούν οι πελατειακές σχέσεις και οι σχέσεις εξάρτησης. Σάμπως και πόση χώρα είμαστε πια, που πρέπει να γονατίσουμε στη μονοεδρική; Μια σταλιά - σταλίτσα. Και τώρα που έχουμε κοπεί και στα δύο λόγω Τεμπών, δυο σταλιές - σταλίτσες, μισή χώρα πάνω, μισή χώρα κάτω, συν τα νησιά. Που κι αυτά τα ορέγονται οι Τούρκοι, αλλά ας μην την πιάσουμε τώρα αυτή τη θλιβερή κουβέντα.
Να σπάσουν οι τερατογενέσεις της Β’ Αθηνών, του υπολοίπου Αττικής και της Θεσσαλονίκης, κατανοητό και επιβεβλημένο. Αλλά να έρθουν και να κοπούν κομματάκια όλοι οι νομοί, ακατανόητο και δυσλειτουργικό.
Πέραν του ότι όχι μόνο δημιουργούνται βουλευτές δύο ταχυτήτων, αλλά και καθαρώς «αρχηγικά» κόμματα με «ηγεμονικά» - για να μην πούμε τίποτα βαρύτερο - χαρακτηριστικά. Αυτοί της λίστας θα επιλέγονται ως οι «αρεστοί» και οι «κολλητοί» του προέδρου και θα είναι «αριστοκράτες» της πολιτικής και οι άλλοι των «μονοεδρικών» οι «πληβείοι», οι οποίοι θα τρέχουν για να εκλεγούν. Και φυσικά, ανάλογης δυναμικής θα είναι και η πολιτική τους παρουσία και η φωνή τους στο Κοινοβούλιο.
Θέλουν ν’ αλλάξουν τον εκλογικό νόμο; Ας τον αλλάξουν, αλλά προς το καλύτερο και λειτουργικότερο. Όχι προς την αντίθετη κατεύθυνση. Γιατί, αν η κυβέρνηση δεν τοποθετηθεί συγκεκριμένα και με προσαρμοσμένες στην ελληνική πραγματικότητα προτάσεις, ούτε την ψήφο των δικών της βουλευτών δεν θα βρει για να περάσει το νόμο. Οι οποίοι ήδη διαμαρτύρονται χαμηλοφώνως και προειδοποιούν ότι σύντομα θα βάλουν και δημοσίως τις φωνές. Η Ν.Δ. είναι κατά του γερμανικού μοντέλου και ζητάει διάλογο. Τα κόμματα της αριστεράς είναι κολλημένα στην απλή αναλογική. Ψήφοι 200 χρειάζονται για να περάσει. Η Ν.Δ., αν δεν γίνουν αλλαγές και δεν υπάρξουν συναινέσεις, δεν θα ψηφίσει. Βουλευτές του ΠΑ.ΣΟ.Κ. δεν θα ψηφίσουν, αλλά και να ψηφίσουν οι 160 από μόνοι τους δεν φτάνουν, οπότε... Οπότε όταν ξεκινάει από τέτοια βάση το πράγμα, είναι προφανές ότι χρειάζεται επαναπροσανατολισμός και ευελιξία με στόχο τη λειτουργικότητα. Ούτως ή άλλως, είμαστε φύσει θέσει Μεσογειακοί, η γερμανική νοοτροπία δεν μας πάει.
