Τον τελευταίο καιρό κάθε άλλο παρά υπερήφανοι νιώθουμε οι Έλληνες, καθώς, σχεδόν καθημερινά, αξιωματούχοι της Ε.Ε. και διεθνείς οικονομικοί οίκοι μιλούν με τον πιο απαξιωτικό τρόπο για την ελληνική οικονομία και τα καμώματά μας και παίζουν το ρόλο του συμβουλάτορα και του κηδεμόνα, αφού οι κυβερνήσεις μας τα έκαναν θάλασσα.
Για το κατάντημα αυτό θα πρέπει να όψονται οι πολιτικοί μας ταγοί και κοντά σ΄αυτούς όλοι οι Έλληνες, μια που ο καθένας με τον τρόπο του αφήσαμε τα πράγματα να φθάσουν εδώ, που έφθασαν.
Δυστυχώς, καίτοι γνωρίζαμε ότι η ένταξή μας αρχικά στην Ε.Ο.Κ. και στην Ο.Ν.Ε. κατόπιν συνεπάγεται και υποχρεώσεις, τριάντα χρόνια τώρα λειτουργούμε διά των εκπροσώπων μας ως τυχοδιώκτες και με τη λογική ότι οι Έλληνες είμαστε οι ξύπνιοι, ενώ άλλοι Ευρωπαίοι εταίροι οι κουτόφραγκοι και τα κορόιδα.
Αντί να συμμορφωνόμαστε στις ευρωπαϊκές οδηγίες και αποφάσεις, αφού με τη σύμφωνη γνώμη των κυβερνήσεών μας το 70% των αποφάσεων, που αφορούν στην οικονομία, παίρνονται στα ευρωπαϊκά όργανα, για εσωτερική κατανάλωση και για λόγους καθαρά ψηφοθηρικούς άλλες φορές μιλούσαμε για τιμές Αθηνών και όχι Βρυξελλών και για Ελλάδα, που ανήκει στους Έλληνες. Άλλες φορές φροντίζαμε να αποκρύπτουμε την πραγματική κατάσταση της ελληνικής οικονομίας παρουσιάζοντας παραποιημένα τα μεγέθη της και όπως κάθε φορά μας βόλευε. Άλλες, πάλι, φορές οι πολιτικοί ταγοί, κυρίως των κομμάτων εξουσίας, στην προσπάθειά τους να πλήξουν οι μεν τους δε, διεκτραγωδούσαν οι ίδιοι την κατάσταση, προσφέροντας έτσι χρήσιμες πληροφορίες και υπηρεσίες στους σημερινούς επικριτές μας. Και για να ρίχνουν στάχτη στα μάτια τους, σχεδόν όλα αυτά τα 30 χρόνια είχαν τη χώρα σε συνεχή λιτότητα, την οποία κατά βάση πλήρωναν οι πλατιές μάζες του λαού, μια που με μέτρα – ασπιρίνες δεν αντιμετωπίζονταν ριζικά τα οικονομικά προβλήματα της χώρας.
Μια του ψεύτη, όμως, δυο του ψεύτη, τρεις και μας τσακώσανε. Βοηθούσης και της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης αποκαλυφθήκαμε, χάσαμε, έτσι, παντελώς όχι μόνο την αξιοπιστία μας έναντι άλλων Ευρωπαίων εταίρων και διεθνών οικονομικών οίκων, αλλά ήρθε και η ώρα είτε να πληρώσουμε ακριβά το τίμημα αυτών των επιλογών μας πέφτοντας στα χέρια τους, είτε, έστω και την τελευταία στιγμή, να πάρουμε εμείς και όχι άλλοι για λογαριασμό μας τα μέτρα εκείνα, που αναβάλλαμε τόσα χρόνια να πάρουμε.
Οι συνθήκες, που έχουν διαμορφωθεί τελευταία στον τόπο μας, δημιουργούν τις προϋποθέσεις για κάτι τέτοιο. Εδώ και τρεις μήνες η χώρα μας διαθέτει μια νέα κυβέρνηση με ισχυρή κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Έχει απέναντί της μια αξιωματική αντιπολίτευση, που δεν βρήκε ακόμη τον πολιτικό βηματισμό της εξ αιτίας της πρόσφατης οδυνηρής ήττας, που, ωστόσο, πριν χάσει την εξουσία, πρόλαβε να πει με τα χείλη του τότε πρωθυπουργού αλήθειες για την οικονομία και να προτείνει προεκλογικά επώδυνα μέτρα, που τη δεσμεύουν. Επειδή και ο νέος αρχηγός της εμφορείται απ’ το ίδιο πνεύμα, η σημερινή κυβέρνηση έχει εξασφαλισμένη εν πολλοίς την υποστήριξη της αξιωματικής αντιπολίτευσης στον αγώνα για ουσιαστική αντιμετώπιση των οικονομικών αδιεξόδων.
Αλλά και σύμπασα η ελληνική κοινωνία με την πλύση εγκεφάλου, που δέχθηκε στο μεταξύ, γνωρίζει, πλέον, πάρα πολύ καλά, πού πάσχει η οικονομία μας και τι μέτρα πρέπει να ληφθούν. Όλα δείχνουν ότι είναι διατεθειμένη και να τα υποστεί` φοβάται, όμως, μήπως οι θυσίες της πάνε και πάλι χαμένες, γι’ αυτό και κουμπώνεται και αποφεύγει να δώσει λευκή επιταγή, αν δεν δει πρώτα έμπρακτες αποδείξεις και κοινωνικά δίκαιες.
Πέραν αυτών, η σημερινή κυβέρνηση έχει την ανοχή αλλά και τη στήριξη της συντριπτικής πλειοψηφίας των μέσων ενημέρωσης, των μεγάλων συνδικάτων, που ελέγχει, μη εξαιρουμένων.
Αν εξαιρέσουμε την αριστερή αντιπολίτευση και τα συνδικάτα, που αυτή ελέγχει, ο μόνος σοβαρός της αντίπαλος είναι ο ίδιος ο κακός εαυτός της και η έλλειψη συνοχής της. Δέσμια της πρόσφατης στείρας αντιπολιτευτικής της τακτικής, της παραπληροφόρησης και των προεκλογικών της υποσχέσεων, που δημιούργησαν προσδοκίες στο λαό και τη βοήθησαν να έλθει στην εξουσία, παρότι συμπλήρωσε, ήδη, τρεις μήνες σ’ αυτή, συνεχίζει να διστάζει να πάρει συγκεκριμένες σοβαρές και υπεύθυνες αποφάσεις.
Επειδή, έτσι κι αλλιώς, το πολιτικό κόστος γι’ αυτή την ασυνέπεια λόγων και έργων κάποια στιγμή, αργά ή γρήγορα, θα κληθεί να το πληρώσει. Επειδή στη βράση κολλάει το σίδερο και κάθε μέρα που περνάει είναι σε βάρος της και σε βάρος της οικονομίας και της αξιοπρέπειας του λαού μας, το καλύτερο που έχει να κάνει η κυβέρνηση είναι να σταματήσει τις παλινωδίες, τις φλύαρες επισημάνσεις, τις βολιδοσκοπήσεις και τη σκόπιμη αναβλητικότητα και να αναλάβει, άμεσα, συντονισμένη δράση.
Μια ψυχή, λοιπόν, που είναι να βγει, ας βγει, μην παίζετε άλλο με τα νεύρα μας και την ανοχή μας, κύριοι της κυβέρνησης. Πάρτε τα, επιτέλους, να τελειώνουμε, πριν προλάβουν να μας τα επιβάλλουν τα ευρωπαϊκά όργανα και το Δ.Ν.Τ. Μόνο έτσι υπάρχουν πιθανότητες να σταματήσει η διαπόμπευση και ο εξευτελισμός της χώρας μας και να ανασάνει η οικονομία μας. Θα είναι αυτό μια θετική προσφορά για τον τόπο.
