Η παντελής άγνοια, μερικές φορές, των ξένων πάνω σε βασικούς σταθμούς της εθνικής μας ιστορίας οφείλεται όχι μόνο στα διαχρονικά προβλήματα της εξωτερικής μας πολιτικής, αλλά και στην έλλειψη σωστής και μεθοδικά προετοιμασμένης ενημέρωσης της διεθνούς κοινής γνώμης στα κρίσιμα εκείνα ιστορικά γεγονότα, τα οποία καταμαρτυρούν τη δράση και τη συμβολή της Ελλάδας στους αγώνες υπέρ της ελευθερίας.
Μια τέτοια παράμετρος της εξωτερικής μας πολιτικής θα έπρεπε όχι μόνο να υπάρχει, αλλά και να έχει διαρκή και μόνιμο χαρακτήρα με επικεντρωμένη κυρίως την προσπάθειά της στην έντυπη ενημέρωση της διεθνούς κοινότητας, η οποία θα περιλαμβάνει τα σημαντικότερα και συνταρακτικότερα γεγονότα συμμετοχής και προσφοράς της πατρίδας μας στην αντίσταση και εξουδετέρωση των σφετεριστών της ελευθερίας και της Δημοκρατίας της ανθρωπότητας.
Η έντυπη διεθνής ενημέρωση (βιβλία, περιοδικά, εφημερίδες, επιστολές κ.α.) μπορεί να έχει όχι μόνο κρατική προέλευση, αλλά και δράση ιδιωτικών φορέων και μεμονωμένων πολιτών με εξειδικευμένη ιστορική γνώση και διακαή πόθο στον αγώνα προβολής και εμπέδωσης της ιστορικής αλήθειας.
Στην εθνική αυτή δραστηριότητα τον πρωτεύοντα ρόλο θα πρέπει να τον έχει το κράτος. Αυτό θα πρέπει να εφαρμόζει τη δέουσα εκπαιδευτική πολιτική ενημέρωσης και μόρφωσης των νέων μας, έτσι ώστε να μην ξεχνούν και να μην συγχέουν σημαντικά ιστορικά γεγονότα προσφοράς και θυσίας των προγόνων μας, όπως είναι η 28η Οκτωβρίου 1940 και η 25η Μαρτίου 1821, ημέρα απελευθέρωσης του γένους των Ελλήνων από τον Τούρκο κατακτητή.
Μια τέτοια καλά εκπαιδευμένη και ενημερωμένη νεολαία θα είναι αποχαρακτηρισμένη από την ιστορική άγνοια την οποία βλέπουμε και θρηνούμε σήμερα. Αυτή στο μέλλον μπορεί να αποτελέσει τον καλύτερο σταυροφόρο και πρεσβευτή διάδοσης της ιστορικής αλήθειας στα πέρατα της οικουμένης. Έτσι η διεθνής κοινή γνώμη θα ενημερώνεται πληρέστερα σε βασικά ζητήματα της ιστορίας μας και δεν θα μπερδεύει την αλήθεια με το ψέμα και την άγνοια.
Αυτή η πρακτική μπορεί να αποτρέψει φαινόμενα παντελούς ιστορικής άγνοιας των ξένων. Φαινόμενα τα οποία αγγίζουν τα όρια της φαιδρότητας και γελοιότητας και τα οποία, ενίοτε, «διανθίζουν» την έντυπη και ηλεκτρονική ενημέρωση της χώρας μας. Μερικά από τα παράξενα και ευτράπελα αυτά περιστατικά σταχυολογήθηκαν και καταχωρίσθηκαν στο παρόν άρθρο για να αποδείξουν του λόγου το αληθές. Για να δείξουν πολύ καλά το εθνικό έγκλημα το οποίο διαπράττεται σε βάρος της ιστορίας και των εθνικών μας θεμάτων. Ένα έγκλημα το οποίο έχει σχέση με την απάθεια την εγκατάλειψη και τον ωχαδερφισμό, ο οποίος συνέχει τους επαίοντες και υπεύθυνους της διαχείρισης των κρισίμων ζητημάτων του Έθνους.
Ειλικρινά, αισθάνθηκα ντροπή και αγανάκτηση όταν προ καιρού διάβασα – και μη σας φανεί παράξενο αυτό – ότι ο επικεφαλής κλιμακίου του Ελβετικού Ερυθρού Σταυρού, το οποίο επισκέφθηκε την Ελλάδα δεν εγνώριζε ότι η χώρα μας έλαβε μέρος στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Πολύ δε περισσότερο αγνοούσε τις θυσίες και τις υλικές καταστροφές τις οποίες υπέστη η χώρα μας.
Αυτό δεν είναι το μοναδικό περιστατικό άγνοιας της μεγάλης προσφοράς της πατρίδας μας στην υπόθεση των αγώνων υπέρ της ελευθερίας των λαών. Το άκρον άωτον αυτής αποτελεί το γεγονός κατά το οποίο στις Η.Π.Α. και συγκεκριμένα στην Πολιτεία της Αλαμπάμας είχε κηρυχθεί η 30ή Αυγούστου 2002, ως ημέρα πένθους της Πολιτείας για τη γενοκτονία των Τούρκων που υπέστησαν εκ μέρους των Ελλήνων.
Και όμως τα παραπάνω απίστευτα γεγονότα, και ίσως και άλλα τα οποία δεν έχουν υποπέσει στην αντίληψη της εθνικής και διεθνούς δημοσιογραφίας, έχουν συμβεί και θα συνέβαιναν ακόμη, αν κάποιοι αληθινοί πατριώτες δεν είχαν την τόλμη να αντιδράσουν άμεσα στη βέβηλη αυτή πρόκληση σε βάρος της εθνικής μας ιστορίας.
Νομίζω ότι αυτή η άγνοια των ξένων σε τρανταχτά και πολύ πρόσφατα γεγονότα θα πρέπει να μας προβληματίσει πολύ. Και αυτό, γιατί, αφού δεν γνωρίζουν πολύ κοντινά στο σήμερα γεγονότα της ιστορίας, φανταστείτε τι άγνοια μπορεί να έχουν με την ιστορία εκείνη, η οποία αφορά λεπτά και κρίσιμα γεγονότα του Έθνους μας όπως είναι: Το Κυπριακό, το Μακεδονικό, το Αιγαίο και γιατί όχι ολόκληρη η ιστορική μας διαδρομή.
Όλη αυτή η άγνοια και η παραποίηση ιστορικών γεγονότων δεν πρέπει να μας αφήσει ήσυχους. Επιβάλλεται για λόγους εθνικής πρόληψης να θέσουμε σε εφαρμογή ένα σχέδιο διαρκούς και μόνιμης ενημέρωσης της διεθνούς κοινής γνώμης. Μια ενημέρωση, η οποία πέρα από τη διάδοση της γνώσης σημαντικών ιστορικών μας ζητημάτων, θα έχει θετικό αντίκτυπο και στην έκβαση των εθνικών μας προβλημάτων.
Δεν γνωρίζω τι προσπάθειες έχουν γίνει μέχρι τώρα πάνω στο ζήτημα αυτό. Πάντως, δεν είναι αρκετές και αυτό φαίνεται εκ του αποτελέσματος. Γι’ αυτό το λόγο πρέπει να ενισχύσουμε τον αγώνα προς την κατεύθυνση αυτή και αν είναι δυνατόν να τον θεσμοθετήσουμε, με την υιοθέτηση της έντυπης ενημέρωσης. Αυτό θα αποτελεί ένα μικρό δείγμα φιλοπατρίας και προάσπισης της ιστορίας και των εθνικών μας δικαίων.
Τελειώνοντας, θα ήθελα να τονίσω ότι η άποψη αυτή της διεθνούς ενημέρωσης πάνω σε βασικά ζητήματα της ιστορίας μας δεν είναι καινούργια. Έχουν εκφρασθεί κατά καιρούς και άλλοι Έλληνες της ημεδαπής και της αλλοδαπής. Δυστυχώς όμως ο λόγος τους δεν ελήφθη υπόψη. Δεν έγινε πράξη. Καιρός λοιπόν να οργανώσουμε την άμυνά μας, αλλά και την επίθεσή μας πάνω σε νευραλγικά ιστορικά μας ζητήματα. Για να μάθουν οι ξένοι όχι μόνο την ενδοξότατη ιστορία μας, αλλά κυρίως την προσφορά της μικρής σε έκταση, αλλά πολύ μεγάλης σε θυσίες πατρίδας μας.
Ας αφήσουμε λοιπόν την εσωτερική και εξωτερική μας μιζέρια και ας προβάλλουμε διεθνώς τη δόξα και το μεγαλείο της Ελλάδας. Γιατί έτσι πιστεύω μαζί με την ιστορική αλήθεια θα βρουν δικαίωση και τα χρονίζοντα εθνικά μας προβλήματα.
